کارگردان: سالی پاتر
بريتانيا، ۱۹۹۳، رنگی، ۹۲ دقيقه
اورلاندو بر اساس رمان خارق العاده ويرجينيا وولف نويسنده شهير انگليسی ساخته شده، و پر از ايده های روشنفکرانه درباره آناتومی بدن انسان، جنسيت، مالکيت و تاريخ است و سوالاتی را مطرح می کند بدون آنکه لزوما خواسته باشد به آنها جواب بدهد. و همين مطرح کردن پرسش های بعضا فمينيستی در متن يک افسانه تاريخی به فيلم جنبه يک اسطوره فمينيستی مسحور کننده می دهد.
کاراکتر اصلی فيلم را ابتدا بصورت جوان خوش برورو و ناپخته ای در بريتانيای دوران ملکه اليزابت می بينيم. و آخرين بار هم او را به عنوان يک نويسنده دوران حاضر می بينيم. ازويژگی های مهم اورلاندو يکی هم اينست که بدلايل واضحی او هرگز نه می ميرد و نه پيری به سراغش می آيد، و در پهنه يک قرن جنسيتش بارها عوض می شود. در دوره ای بصورت يک زن و در دوره ای ديگر بصورت يک مرد جوان ظاهر می شود. اورلاندو که در سفری حماسی در طول اين يک قرن بدنبال شناخت از خود است، در مورد مصنوعی بودن رل جنسيت به کنکاش می پردازد و سرانجام هويت را از جنسيت جدا کرده و به آن رهايی می بخشد.
ماجراهای اورلاندو شامل برخورد وی با ملکه اليزابت اول هم هست که اگر چه خيلی پير شده، ولی ذره ای از شور عشق در او نقصان نپذيرفته، و تنها نصيحتش به اورلاندو اين است: «پير نشو، پژمرده نشو.» سپس در جايی ديگر عشق اورلاندوی مرد را به يک پرنسس روسی می بينم و باز در جايی ديگر يک رابطه پرشور و غوغا با کاراکتر ماجراجويی که بی شباهت به والت ويتمن آمريکايی نيست. سالی پاتر با موضوع دشواری که در اين فيلم هست با تيزبينی و سبک بسيار شيکی برخورد می کند که نتيجه اش فيلمی قابل هضم برای همه است.
