تنها پس از سه روز و با تائيد داويد مارتينون، سخنگوی کاخ اليزه، امروز جمعه، فاش شد که آقای محمود احمدی نژاد، رئيس جمهوری اسلامی ايران، نامه ای خطاب به رئيس جمهور فرانسه فرستاده است. اين در حالی است که روز گذشته، علی آهنی، سفير جمهوری اسلامی ايران، در کنفرانسی عنوان کرده بود که باور ندارد که آقای سرکوزی، در موازات تمايل به جنگ، در کنار امريکا حرکت می کند.
نامه ارسالی محمود احمدی نژاد روز دوازدهم نوامبر به اليزه رسيده و به گفته سخنگو، اين نامه عصبی و زننده نگاشته شده است. آقای احمدی نژاد در نامه اش، آقای سرکوزی را کم تجربه دانسته و اضافه کرده است که فرانسه و ايران روابط محکم و قديمی داشته اند و در عين حال دارای منافع مشترک در لبنان هستند.
روزنامه لوموند می نويسد احمدی نژاد از اينکه فرانسه پيشنهاد دهنده تحريم های بيشتر، در چهارچوب اتحاديه اروپا شده، بسيارغضبناک است. رئيس جمهوری حکومت اسلامی ايران گفته است که اين تصميم محکوم به شکست است زيرا به گفته وی، ايتاليا و آلمان از آن تبعيت نخواهند کرد. جالب است که همان روز، دوازده نوامبر، خانم آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، در يک کنفرانس مشترک با رئيس جمهور فرانسه اظهار داشت که دو دولت فرانسه و آلمان در تصميم های خود نسبت به پرونده هسته ای ايران کاملا تفاهم دارند.
لوموند عقيده دارد از زمان آغاز رياست جمهوری آقای سرکوزی، روابط فرانسه و جمهوری اسلامی ايران رو به سردی گذاشته و اين بيشتر به خاطراتحاد نظر فرانسه با امريکا در اعمال تحريم ها است. در ادامه همين نظريه، می خوانيم که پس از آمد و شد های سياسی، ملاقات آقايان لاريجانی و کوشنر در ماه ژوئن گذشته و يا سفر ديپلمات معتبر آقای کوسران به تهران، روابط دو دولت رو به سردی گرائيده است. اصطلاح يا بمب ايران و يا بمباران ايران که آقای سرکوزی آن را مطرح کرد و يا هشدار برنار کوشنر مبنی بر عاقبت سياستهای کنونی ايران، از جمله عوامل سردی روابط بودند.
ديرتر فرانسه از شرکت عظيم نفتی توتال خواست تا از سرمايه گذاری های جديد در ايران خودداری کند. روزنامه لوموند سپس يادآور تعدادی از وقايع؛ نظير احضار کاردار فرانسه در تهران، ژان ژربولان، شده و يا نامه منوچهر متکی که همگی زبان اعتراض به سياست فرانسه گشوده اند.
درماه مه ۲۰۰۶ ، پرزيدنت بوش نيز نامه ای در ۱۸ صفحه از محمود احمدی نژاد در يافت کرد که محتوای آن با ديگر نامه های رئيس جمهوری اسلامی ايران تفاوتی نداشت. سپس، نوبت به خانم آنگلا مرکل رسيد تا نامه مشابهی را دريافت کند.
و اينک در پاريس، اکثريت بر اين باورند که حکومت تهران هر چه که می گويد ، درست و يا غلط ، در بد ترين نوع بيان و آن هم در حساس ترين زمان ارائه نموده است.