«فدراسيون بين المللی بيماری قند» ميگويد تعداد مردمی که در سراسر جهان مبتلا به بيماری قند هستند، ظرف دو دهه گذشته، بشدت افزايش يافته است، از سی ميليون نفر به دويست و سی ميليون نفر رسيده است.
«فدراسيون بين المللی بيماری قند» در «بروکسل»، که يک سازمان خصوصی است، ميگويد عوارض ناشی از بيماری قند سالانه ميليونها نفر را، که اکثراً در کشورهای در حال رشد، موسوم به کشورهای جهان سوم، هستند، از پای در مياورد. از هر ده کشوری در جهان که بالاترين ميزان مبتلايان بيماری قند را دارند هفت کشور در جهان سوم واقع شده اند. چين با سی و نه ميليون نفر، و هند با سی ميليون نفر مبتلا، بترتيب مقام اول و دوم را در جهان بخود اختصاص داده اند.
دکتر«مارتين سيلينک»، رئيس «فدراسيون بين المللی بيماری قند» ميگويد: «هفتاد درصد مبتلايان به بيماری قند در کشورهای در حال رشد هستند. نرخ افزايش مبتلايان در کشورهای در حال رشد بحدی است که ثمرات رشد اقتصادی آنها را خنثی ميکند.»
بيماری قند، که با بالارفتن ميزان قند خون مشخص ميشود، ناشی از ناتوانی بدن در ساخت ماده ای بنام «انسولين» است.
انسولين هرمنی است که به سلولهای بدن کمک ميکند؛ با مصرف گلوکز، انرژی مورد نياز بدن را توليد کنند.
فقدان «انسولين» ميتواند منجر به عوارض مهلکی در انسان بشود، که از جمله ميتوان از کار افتادگی کليه ها و يا نا بينائی نام برد.
دکتر «سيلينک» ميافزايد اگر چه بيماری قند ميتواند ريشه «ژنه تيکی» داشته باشد، و تغييرات نحوه زندگی اثر چشم گيری درافزايش وزن، و در نتيجه، توسعه اين بيماری در سطح جهانی داشته است. تغييرات عمده زندگی کاهش فعاليت های فيزيکی و غذاهای پر انژری را شامل ميشود.
رئيس «فدراسيون بين المللی بيماری قند» ميافزايد: « در کشورهای در حال رشد، بيماری قند بسياری از مبتلايان تشخيص داده نشده است. مبتلايان نيمدانند بيماری قند دارند؛ و لذا، قادر نيستند از ساده ترين روش ها برای مبارزه با اين بيماری و حفظ سلامت خود استفاده کنند. از عوارض ديگر بيماری قند بيحالی و کمبود انرژی در مبتلايان است که در کيفيت زندگی آنها تاثير فوق العاده ميگذارد.»