حمله و رفتار خشونت بار پیکارجویان گروه موسوم به دولت اسلامی یا داعش، بیش از دو میلیون نفر را در عراق بی خانمان کرده است. روانپزشکان می گویند نیمی از آنها در نتیجه خشونت و آوارگی دچار بحران روحی و اختلالات روانی شده اند، و کودکان بخشی از این قربانیان هستند.
اسکات باب خبرنگار صدای آمریکا، که از اردوگاه بحرکه در نزدیکی اربیل در شمال عراق بازدید کرده است، می گوید سه هزار عراقی در این اردوگاه پناه گرفته اند که نیمی از آنان کودکند.
زینب سمیر ۱۰ ساله است. او از گروه داعش خشمگین است، زیرا این گروه او و خانواده اش را آواره کرده است. او می گوید «اول مدرسه مان را از دست دادیم. بعد داعش خانه مان را گرفت. باید آن ها را مجبور به عقب نشینی کرد تا ما به خانه مان برگردیم.»
زینب از بزرگسالان نیز خشمگین است و می گوید «چرا این ها اینجا نشسته اند؟ باید از پلیس بخواهند به آن ها اسلحه بدهد تا با این تروریست ها بجنگند و ما بتوانیم به خانه هایمان برویم».
ناز عبدالرحمان بابان، روانپزشک، با بیان این که جنگ و قساوت های جنگی اثر بسیار بدی بر کودکان دارد، می گوید «بچه هایی رو می بینیم که فقط ۵-۶ سال دارند و خیلی عصبانی اند. همه چیز را می شکنند، حتی چادر هایشان را آتش می زنند. عصبانیت شدیدی دارند»
زینب به قدری خشمگین است که می خواهد خودش با این پیکارجویان بجنگد.
« یک کمی که بزرگ تر شدم تفنگ می گیرم و با داعش می جنگم. کاش بتونم یکی شونو بکشم. ولی اگه اون ها به من تیر بزنند و من بمیرم، شهید می شم.»
شمار روانپزشکانی که تلاش می کنند به ساکنان این اردوگاه کمک کنند، به قدری کم است که بحران روحی بسیاری از این پناهجویان، بدون درمان می ماند.
