یادداشتی در وبسایت روزنامه واشنگتن پست از راسل ریکفو*، مدرس تاریخ در دانشگاه کورنل
برای احیای میراث دکتر مارتین لوتر کینگ، رهبر جنبش مدنی آمریکایی های آفریقایی تبار، باید تاریخ چالش سیاهان را از وهم استثنایی بودن آمریکا تفکیک کنیم. نیروی محرک تغییر سیاسی جنبش مردمی بود، نه نیکوکاری ذاتی آمریکایی.
چالش آزادی سیاهان یک شورش برآمده از توده های پایین جامعه بود. اصل قابل مشاهده آن جنبش مقاومت خشونت پرهیز بود. بیشتر شرکت کنندگان در آن جنبش فقط در پی از بین بردن تفکیک نژادی نبودند بلکه زیر و رو کردن کل نظم غیرعادلانه را جستجو می کردند.
مارتین لوترکینگ در مبارزات خود استثنایی بودن آمریکا را جشن نمی گرفت بلکه آن را به چالش می کشید.
دکتر کینگ و سنت رادیکال تقلای سیاهان همچنان در جهان امروز کاربرد دارد.
این سنت در مقاومت های سازمان یافته علیه خشونت ها، جنبش «زندگی سیاهان مهم است»، در حاشیه جامعه و در میان پناهجویان جریان و حیات دارد. این سنت در انرژی سرکش جاری در خیابان های ایران، مناطق فلسطینی و دیگر نقاطی که سرکوب شدگان و تحقیر شدگان دست به شورش زده اند، به حیات خود ادامه می دهد.
* آقای ریکفو، نویسنده کتاب «ما مردمی آفریقایی هستیم: استقلال، تحصیلات، قدرت سیاه، و تخیل رادیکال» نیز است.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
