در حالی که هر روز ابعاد تازه‌ای از فساد موجود در بخش‌های مختلف نظام حکومتی ایران آشکار می‌شود، این بار یک نماینده مجلس ایران با اشاره به وجود نام مقامات و فرزندانشان در پرونده بورسیه‌های غیرقانونی وزارت علوم، خواستار برخورد با «فساد علمی» شده است.
محمود صادقی سه شنبه ۱۶ مهر سه سال پس از مطرح شدن پرونده بورسیه‌های غیرقانونی و اختصاص بورسیه تحصیل در خارج از کشور بدون طی شدن مراحل قانونی، در سوال خود از وزیر علوم خواستار رفع ابهام از این پرونده شد.
او با اشاره به محرومیت برخی افراد ساکن مناطق محروم از دریافت بورسیه تحصیلی، به استفاده از لیست‌های سفارشی به جای آزمون و رقابت علمی برای اعطای بورسیه‌های تحصیلی اشاره کرد. وی همچنین با بیان این که فهرست یکصد نفره‌ای از به اصطلاح «آقازاده‌ها و آقاها»، شامل نماینده مجلس و فرزندان نمایندگان مجلس، امام جمعه، فرمانده انتظامی، و وزیر، که با رانت بورسیه گرفته‌اند را در اختیار دارد، این پرسش را مطرح کرد که چرا «وزارت علوم اعلام نمی‌کند چه تعداد از بورسیه‌ها از مقامات و منتسبان به مقامات بودند؟»
پرونده بورسیه های غیرقانونی پس از روی کار آمدن دولت حسن روحانی در سال ۱۳۹۲ مطرح شد و به اعطای بورسیه تحصیلی خارج از روال قانونی به بیش از سه هزار نفر در دولت محمود احمدی‌نژاد می‌پرداخت. اصولگرایان و چهره های نزدیک به رهبر جمهوری اسلامی این اتهام را رد کردند، اما وزارت علوم پس از بررسی ها در نهایت تایید کرد که بیش از ۸۰۰ نفر فاقد شرایط لازم برای بورسیه بودند.
محمود صادقی همچنین با اذعان این که در بعضی موارد ملاک انتخاب افراد برای دریافت بورسیه نه برخورداری از صلاحیت علمی، که صرفا «داشتن انگیزه انقلابی» و «اعتقاد به نظام» بوده است، گفت که نمایندگان مجلس، جامعه اسلامی دانشجویان، و نهادهایی مانند بسیج هم فهرست‌های سفارشی خودشان برای دریافت بورسیه تحصیلی را در اختیار دارند.
وجود سوءمدیریت و فساد گسترده در ارکان و اجزاء مختلف ساختار حاکمیتی ایران بارها آماج انتقاد شدید دولت‌مردان و قانون‌گذاران ایالات متحده قرار گرفته است. ایالات متحده به کرات فساد و سوءمدیریت نهادینه، خاصه‌خرجی‌ها و امتیازات انحصاری برای افراد نزدیک به حلقه‌های قدرت، نقض حقوق شهروندان، سرکوب خواسته‌های به حق مردم، غارت دارایی‌های خدادادی ایران، و جنگ‌افروزی‌های جاه‌طلبانه منطقه‌ای و جهانی سران رژیم حاکم بر ایران را محکوم کرده و آنها را از جمله عوامل اصلی مشکلات اجتماعی، معیشتی، رفاهی، اقتصادی، و مالی مردم ایران دانسته است.
