صفحه‌ای مستقل به نام «دفتر تهران» که وبسایت روزنامه بریتانیایی گاردین میزبان آن است، روز سه شنبه مقاله‌ای تحت عنوان «عراقی‌ها درباره ايران چه فکر می‌کنند؟» منتشر کرد که در آن نوشته شده است، جامعه عراق از چندين قوم و مليت مختلف تشکيل شده است و به اين علت در آن نظرات متفاوتی در مورد ايران شنيده می‌شود.
يک روزنامه نگار عراقی می‌گويد شما کافی است فقط از يک محله به محله ديگر برويد تا اين تفاوت ها را ببينيد. شيعيان ايران را دوست دارند و اهل سنت، چشم به عربستان دوخته‌اند و بعضی هايشان حتی به داعش نظر دارند.
گاردين از قول اين خبرنگار عراقی می‌نويسد، «اگر به محله‌های سنی نشين برويد محصولات ايرانی مانند شير، آب، پنير يا حتی پوشاک و خودروهای ساخت ايران در آنجا نمی‌بينيد. اما همه اين محصولات در محله‌های شيعه نشين ديده می‌شود.»
به گفته خبرنگاران عراقی، نفوذ ايران در جنگ نیروهای عراقی با داعش نيز بستگی به اين دارد که بافت مذهبی يا عقيدتی هر محله چگونه باشد. در مناطق شيعه نشين، ايران بيشترين نفوذ را بر مردم عادی کوچه و خيابان دارد.
يک خبرنگار عراقی به نام خولود رامزی که در بغداد زندگی می کند و بخاطر کارش علاوه بر کربلا در جنوب، به سليمانيه در شمال نيز سفر می‌کند؛ جايی که بزرگترين حزب سياسی آن پيوندهای عميقی با ايران دارد.
رامزی به گاردين گفت «درک اکثر مردم شيعه اين است که ايران حامی آنها است. ايران عملا از همه شبه نظامیان شيعه حمایت می‌کند و مردم می‌بينند که ايران برای دفاع از اماکن مقدس رزمنده می فرستد.»
مصطفی حبيب، خبرنگار اهل بغداد، نظر اهل سنت در مورد شبه نظامیان تحت حمايت ايران در مبارزه‌شان با داعش را چنین توصيف می‌کند: «جمعيت اهل سنت در آن مناطق از ميليشياهای شيعه استقبال نمی‌کنند، و آنها را بطور بالقوه خشن‌تر از داعش می‌دانند. بسياری از سياست‌مداران و افراد تحصيل‌کرده يا عراقی های سکولار نيز نقشی برای ايران قايل نيستند. آنها به هيچ قيمتی نمی‌خواهند ميليشياهای شيعه از آنها دفاع کنند.»
آقای حبيب که با منابع خوبی در ارتش عراق در ارتباط است می‌گويد سنی‌های عراق بيشتر به سمت ايالات متحده گرايش دارند. به گفته وی، ايالات متحده از پيوندهای محکمی که در قبايل سنی دارد استفاده می‌کند تا از مواضع داعش اطلاع حاصل کرده و آنها را از راه هوا بمباران کند.
گاردين در ادامه از قول اين خبرنگار عراقی نقل می‌کند که «ايالات متحده می‌خواهد به‌جای آنکه ميليشياهای شيعه وارد مناطق سنی‌نشين بشوند، از نيروهای قبايل سنی به عنوان سرباز استفاده کند.»
به زعم حبيب «رهبران قبايل سنی در ميان خودشان بر سر اينکه چه کسی رهبری چه بخشی را در دست داشته باشد اختلاف دارند، و اين امر مبارزه با داعش را کند کرده است. با اين همه اکثر قبايل و نيروهای مسلح سنی مخالف سپردن هر گونه نقشی به ايران هستند.»
گاردين سپس می‌نويسد کشوری که در حال حاضر بيشترين نفوذ را بر مردم کرد دارد، ايالات متحده است. مردم کردستان پس از آنکه داعش توانسته بود خود را تا نزديکی های اربيل، يعنی مرکز کردستان عراق، برساند، ايالات متحده را به‌ديده يک ناجی می‌نگرند، بويژه به دليل آنکه ايالات متحده ازشهر کردنشين کوبانی در سوريه حمايت به عمل آورد. گاردين از قول يک خبرنگار کرد عراقی می نويسد، «نفوذ ايران در منطقه روز بروز در حال افزايش است و پس از اتمام جنگ با داعش بيشتر هم خواهد شد.»
خبرنگار ديگری بنام صالح الياس به گاردين گفت، «بازی ای که ايران در عراق به پيش می‌برد ابعاد منطقه‌ای دارد. اما عراقی ها بايد اجازه داشته باشند آينده بهتری برای خود بسازند. اما اين هم حقيقت دارد که شيعيان ايران را ترجيح می‌دهند و کردها و سنی ها ايالات متحده را.»
مقاله گاردين با نقل قولی از قاسم خيدر، خبرنگار کرد عراقی، به پايان می رسد که گفت، «ايالات متحده هميشه اينجا نمی‌ماند. اما ايران هميشه هست، چه بخواهيم و چه نخواهيم. زيرا ايران يک همسايه است و آنها می دانند هراتفاقی که در اينجا بيفتد بر روی آنها تاثير گذار است.»
