المپیک تابستانی حدود دو ماه دیگر و روز ٢٧ ژوییه در لندن آغاز می شود و با وجودی که تا به حال علاقه و توجه نه چندان اندکی را به خود جلب کرده است، اما شهر هنوز از جنب و جوش و تب المپیک لبریز نیست.
ساعت شمارش معکوس رسمی در میدان ترافالگار در قلب شهر لندن توجه بسیاری را به خود جلب کرده است و مردم اغلب با آن عکس می گیرند، اما بیشتر آنها گردشگران خارجی هستند.
بسیاری از مردم لندن یا نسبت به برگزاری المپیک تابستانی در شهر بی تفاوت هستند و یا نگران، بسیاری در واقع نسبت به بازی ها نوعی احساس خشم و خصومت دارند.
دیو توماس، عابری در حال گذر از این میدان می گوید «من فکر می کنم وقت تلف کردن است. این همه پول را که می توان صرف امور دیگر کرد، به هدر می دهند».
جسیکا، زن جوانی که در خیابان پر رفت و آمد آکسفورد قدم می زند، نگران شلوغی خیابان ها و مشکلاتی است که برای خرید کردن او پیش خواهد آمد. او می گوید «هنوز بازی ها شروع نشده، لندن شلوغ شده است. تصور کنید که المپیک هم شروع شود. فکر کنید چه ترافیکی خواهد شد. هیچ کس دیگر نمی تواند رفت و آمد کند».
زنی که آماندا نام دارد هم می گوید خیلی در قید و بند حال و هوای بازی های المپیک نیست، چون خیلی اشیای یادگاری که برای این رویدادهای ورزشی به بازار آمده اند را دوست ندارد. یادگاری هایی که برای حمایت از المپیک طراحی کرده اند، واقعاً زشت هستند. آرم المپیک مطلقاً بیهوده و کاملاً بی ربط است. خیلی ها معتقدند اسباب بازی های طلسمی هم که ساخته اند، کاملاً مسخره هستند.
قیمت اشیایی که برای المپیک ساخته اند، از چند دلار هستند تا چند صد دلار. بعضی وقتها بعضی از آنها کمیاب هستند. تا به حال فقط تعدادی از مغازه های لندن در مراکز تردد عمومی یافت می شوند که مجوز فروش آن ها را دارند.
سیمون لیلی، مدیر امور تجاری المپیک می گوید «این بخشی از راهبرد بازی ها است. من تصور می کنم که مسئله کلیدی این است که ما روی تعداد مراکز توزیع اشیا تمرکز کنیم. بنابراین هدف این است که در مناطق مناسبی توزیع شوند و برای المپیک تبلیغ خوبی باشد. من فکر کنم که در توزیع این اجناس در محل های مختلف گزینشی عمل کرده ایم و به نظر من با نزدیک شدن به زمان برگزاری بازی ها توجه و علاقه بیشتری را به خود جلب خواهند کرد».
جاناتان ادواردز، برنده مدال طلای المپیک بریتانیا و یکی از اعضای کمیته برگزار کننده المپیک لندن، معتقد است با فروش اشیای یادگاری علاقه و شور و شوق المپیک هم پدیدار خواهد شد.
او در مصاحبه ای که بعد از تشکیل جلسه کمیته انجام داد، گفت «زمانی که دست اندر کار برگزاری المپیک و پارالمپیک هستید، حس می کنید که همه جنبه های دیگر نیز باید بر آن ها متمرکز شوند. اما مردم کوچه و خیابان در واقع زمانی به آن فکر می کنند و برای رویدادهای آن هیجان زده می شوند که تابستان فرا برسد و بازی ها شروع شوند».
این روزها توجه بسیاری از مردم بریتانیا بیشتر بر جشن های شصتمین سالگرد سلطنت ملکه الیزابت متمرکز است که کشور به مدت دو روز تعطیلی رسمی دارد.
هزینه هنگفتی که صرف بازی های المپیک می شود که نیز از جمله مسائلی است که اشتیاق مردم به این رقابت ها را کاهش می دهد. پیش بینی ها و ارقام رسمی حاکی از آن است که این بازی ها حدود ٢٠ تا ٤٠ میلیارد دلار و شاید هم بیشتر هزینه در بر خواهند داشت.
بعضی ها هم برای برگزاری بازی های المپیک هیجان دارند. مردی که بارت نام دارد و حدود ٣٠ کیلومتری پارک المپیک و محل اصلی برگزاری بازی ها زندگی می کند، می گوید «نگران هزینه های آن نیستم. مردم فراموش می کنند که چقدر هزینه کرده اند. فضا و خون جدیدی که در رگ های شهر جریان دارد، برای مردم ارزشمند است».
خانمی که فیونا نام دارد و با دوچرخه از کنار مرکز ویژه بازدیدکنندگان از پارک المپیک عبور می کند، می گوید «به شکایت و گلایه مردم در مورد هزینه ها، دردسرها و ریسک های امنیتی و جنبه های مشکل آفرین دیگری که این بازی ها پدید می آورند، توجهی نکنید، مردم دوست دارند غر غر کنند، رویکرد عادی و همیشگی آن هاست. دوست دارند گلایه کنند، پس بگذارید غر بزنند. من که از برگزاری المپیک خوشحالم».
جردن دانش آموز نوجوانی که در خیابان آکسفورد قدم می زند، می گوید «احتمال دارد در طی بازی ها مشکلاتی پیش بیاید، اما من فکر می کند کلاً المپیک خیلی باحاله. من به این روزها برمی گردم و می گویم زمانی که المپیک برگزار شد، من لندن بودم».
مقامات المپیک امیدوارند بیشتر مردم چنین برخورد و رفتاری داشته باشد، اما مردم لندن هنوز شور و حال بازی ها را ندارند.
ساعت شمارش معکوس رسمی در میدان ترافالگار در قلب شهر لندن توجه بسیاری را به خود جلب کرده است و مردم اغلب با آن عکس می گیرند، اما بیشتر آنها گردشگران خارجی هستند.
بسیاری از مردم لندن یا نسبت به برگزاری المپیک تابستانی در شهر بی تفاوت هستند و یا نگران، بسیاری در واقع نسبت به بازی ها نوعی احساس خشم و خصومت دارند.
دیو توماس، عابری در حال گذر از این میدان می گوید «من فکر می کنم وقت تلف کردن است. این همه پول را که می توان صرف امور دیگر کرد، به هدر می دهند».
جسیکا، زن جوانی که در خیابان پر رفت و آمد آکسفورد قدم می زند، نگران شلوغی خیابان ها و مشکلاتی است که برای خرید کردن او پیش خواهد آمد. او می گوید «هنوز بازی ها شروع نشده، لندن شلوغ شده است. تصور کنید که المپیک هم شروع شود. فکر کنید چه ترافیکی خواهد شد. هیچ کس دیگر نمی تواند رفت و آمد کند».
زنی که آماندا نام دارد هم می گوید خیلی در قید و بند حال و هوای بازی های المپیک نیست، چون خیلی اشیای یادگاری که برای این رویدادهای ورزشی به بازار آمده اند را دوست ندارد. یادگاری هایی که برای حمایت از المپیک طراحی کرده اند، واقعاً زشت هستند. آرم المپیک مطلقاً بیهوده و کاملاً بی ربط است. خیلی ها معتقدند اسباب بازی های طلسمی هم که ساخته اند، کاملاً مسخره هستند.
قیمت اشیایی که برای المپیک ساخته اند، از چند دلار هستند تا چند صد دلار. بعضی وقتها بعضی از آنها کمیاب هستند. تا به حال فقط تعدادی از مغازه های لندن در مراکز تردد عمومی یافت می شوند که مجوز فروش آن ها را دارند.
سیمون لیلی، مدیر امور تجاری المپیک می گوید «این بخشی از راهبرد بازی ها است. من تصور می کنم که مسئله کلیدی این است که ما روی تعداد مراکز توزیع اشیا تمرکز کنیم. بنابراین هدف این است که در مناطق مناسبی توزیع شوند و برای المپیک تبلیغ خوبی باشد. من فکر کنم که در توزیع این اجناس در محل های مختلف گزینشی عمل کرده ایم و به نظر من با نزدیک شدن به زمان برگزاری بازی ها توجه و علاقه بیشتری را به خود جلب خواهند کرد».
جاناتان ادواردز، برنده مدال طلای المپیک بریتانیا و یکی از اعضای کمیته برگزار کننده المپیک لندن، معتقد است با فروش اشیای یادگاری علاقه و شور و شوق المپیک هم پدیدار خواهد شد.
او در مصاحبه ای که بعد از تشکیل جلسه کمیته انجام داد، گفت «زمانی که دست اندر کار برگزاری المپیک و پارالمپیک هستید، حس می کنید که همه جنبه های دیگر نیز باید بر آن ها متمرکز شوند. اما مردم کوچه و خیابان در واقع زمانی به آن فکر می کنند و برای رویدادهای آن هیجان زده می شوند که تابستان فرا برسد و بازی ها شروع شوند».
این روزها توجه بسیاری از مردم بریتانیا بیشتر بر جشن های شصتمین سالگرد سلطنت ملکه الیزابت متمرکز است که کشور به مدت دو روز تعطیلی رسمی دارد.
هزینه هنگفتی که صرف بازی های المپیک می شود که نیز از جمله مسائلی است که اشتیاق مردم به این رقابت ها را کاهش می دهد. پیش بینی ها و ارقام رسمی حاکی از آن است که این بازی ها حدود ٢٠ تا ٤٠ میلیارد دلار و شاید هم بیشتر هزینه در بر خواهند داشت.
بعضی ها هم برای برگزاری بازی های المپیک هیجان دارند. مردی که بارت نام دارد و حدود ٣٠ کیلومتری پارک المپیک و محل اصلی برگزاری بازی ها زندگی می کند، می گوید «نگران هزینه های آن نیستم. مردم فراموش می کنند که چقدر هزینه کرده اند. فضا و خون جدیدی که در رگ های شهر جریان دارد، برای مردم ارزشمند است».
خانمی که فیونا نام دارد و با دوچرخه از کنار مرکز ویژه بازدیدکنندگان از پارک المپیک عبور می کند، می گوید «به شکایت و گلایه مردم در مورد هزینه ها، دردسرها و ریسک های امنیتی و جنبه های مشکل آفرین دیگری که این بازی ها پدید می آورند، توجهی نکنید، مردم دوست دارند غر غر کنند، رویکرد عادی و همیشگی آن هاست. دوست دارند گلایه کنند، پس بگذارید غر بزنند. من که از برگزاری المپیک خوشحالم».
جردن دانش آموز نوجوانی که در خیابان آکسفورد قدم می زند، می گوید «احتمال دارد در طی بازی ها مشکلاتی پیش بیاید، اما من فکر می کند کلاً المپیک خیلی باحاله. من به این روزها برمی گردم و می گویم زمانی که المپیک برگزار شد، من لندن بودم».
مقامات المپیک امیدوارند بیشتر مردم چنین برخورد و رفتاری داشته باشد، اما مردم لندن هنوز شور و حال بازی ها را ندارند.
