پس از پایان بازیهای آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون کره جنوبی٬ رئیس و دبیرکل کمیته ملی المپیک ایران در یک نشست خبری شرکت کردند. کیومرث هاشمی (رئیس کمیته المپیک) از جمله افرادی است که از آموزش وپرورش به کمیته المپیک راه یافته است. او همان کسی است که تیم منتخب کل مدارس ایران را تحت عنوان مدرسه پویندگان ورامین به مسابقات مدارس جهان اعزام کرد و وقتی که این تقلب در رسانه‌های مختلف رو شد، با فرافکنی، تقصیر را به گردن مسئولان برگزاری مسابقات انداخت.
اما دبیر کل، یعنی شاهرخ شهنازی، از نادر افرادی است که در ورزش ایران پله پله بالا آمده است. او در بازیهای المپیک سیدنی سرپرست کاروان ایران بود و بعدها رئیس فدراسیون پینگ پونگ شد. در طول بازیهای آسیایی در هر تصویری که از کیومرث هاشمی دیدم٬ مشغول توزیع جوائز بود٬ کاری که مسئولین پیشین٬ آقایان سعیدلو و علی‌آبادی هم٬ خیلی دوست داشتند.
نتایج ایران علیرغم تبلیغاتی که صدا و سیما انجام داد٬ در مجموع برتر از بازیهای ۲۰۱۰ نبود.
این درست که ۲۰ مدال طلای بازیهای گوانجو به ۲۱ مدال طلا در اینچئون تبدیل شد٬ اما مجموع ۵۹ مدال سال ۲۰۱۰ به ۵۷ مدال در سال ۲۰۱۴ کاهش یافت و در رده‌بندی کلی نیز ایران با فاصله نسبتاً زیادی مقام چهارمی سال ۲۰۱۰ خود را به قزاقستان واگذار کرد و به مقام پنجم رسید.
پس از این مقدمه اجازه بفرمائید با برنامه رئیس و دبیرکل کمیته ملی المپیک برای بازیهای آسیایی آینده که در نشست خبری‌شان به آن اشاره کردند آشنا شویم.
نشست خبری که از نظر کلی‌گویی و شعار بسیار شبیه نشست‌های خبری آقایان علی آبادی و افشار زاده، مسئولین کمیته ملی المپیک در زمان احمدی نژاد بود. شاید تنها تفاوت این بود که تیم احمدی نژاد ادعا می‌کرد و عمل نمی‌کرد٬ مثل این که علی‌آبادی گفته بود٬ برنامه ما این است که در سال ۲۰۱۴ دوم و یا حداکثر سوم شویم٬ که نشد.
اما تیم جدید سعی دارند با منطق صحبت کنند و برای ارتقای مقام، راهکار نشان دهند٬ غافل از این که هر دوی آنها راه درست را یا نمی‌دانند، و یا می‌دانند و نمی‌توانند بروند.
آقای کیومرث هاشمی دربخشی از سخنانش چنین می‌گوید: بزرگترین ضعف ورزش کشور در شش رشته پر مدال شنا، دوومیدانی، ژیمناستیک، قایقرانی، تیراندازی و دوچرخه سواری است که ما در این رشته‌ها سهم کمی داریم. از ۱۹۶ مدال موجود ما ۱۷ مدال گرفتیم، که از این ۱۷ مدال تنها دو مدال آن طلا است. عقل این را می‌گوید که در این شش رشته سرمایه‌گذاری کنیم. کره جنوبی از این رشته‌ها ۷۷ مدال گرفته، اما ما ۱۷ مدال داشتیم، قزاقستان نیز در این شش رشته ۳۵ مدال به دست آورده که ۱۴ مدال آن طلا بوده است، اما ما در این رشته‌ها دو مدال طلا داشته‌ایم.
وی ادامه داد: قزاقستان در رشته شنا ۳ مدال طلا گرفت و این در حالی است که تنها شکستن رکورد ملی برای ما افتخار به حساب می‌آید. قزاقستان در قایقرانی و بوکس از ما جلو زد و خودش را جدا کرد. ما باید سهم خود را در این رشته‌ها بالا ببریم و اگر این کار را بکنیم می‌توانیم مقام‌های دوم و سومی برسیم. اگر می‌خواهیم ورزش ما در رنکینگ (رده‌بندی) بالاتر رود، چاره‌ای نداریم به این شش رشته پر مدال توجه کنیم.
اجازه بفرمائید از نشست طولانی ایشان به تحلیل همین مختصر بسنده کنیم؛ گفتم که اینها هر دو، چه قدیمی‌ها و چه مسئولین تازه، یا راه را نمی‌شناسند یا می‌شناسند و می‌دانند که نمی‌توانند بروند. یکی ادعا می‌فروشد و یکی رویا.
آقای حاج کیومرث هاشمی!
این حرف‌های عالمانه را چگونه می‌خواهید انجام دهید و چرا می‌خواهید انجام بدهید؟ شما زمانی که در آموزش و پرورش بودید، دائم از ورزش همگانی حمایت می‌کردید.
آیا از همگانی کردن ورزش می‌خواهی به مدال برسی یا برعکس، با مدال گرفتن می‌خواهی ورزش را همگانی کنی.
میگویی باید در شنا تعداد زیادی مدال بگیریم! نمی‌دانم خودت شنا بلدی یا نه؟ میدانی برای همگانی کردن شنا در یک کشور ۸۰ میلیونی چند استخر مورد نیاز است؟
البته بخاطر داستان زنانه و مردانه، جوابش هرچه هست بایستی ضرب در دو شود. ژیمناستیک را چگونه می‌توانی به مدال برسانی؟
جالب است در حالی که اکثریت مدال‌های ما در رشته‌هایی حاصل شده که اصلی‌ترین وسیله مورد نیازش٬ یک تشک است (کشتی٬ ووشو٬ تکواندو٬ کاراته) شما دنبال مدال‌گیری در ورزش‌هایی هستی که خیلی امکانات نیاز دارند. دوچرخه سواری؟ تیراندازی؟ ( بچه‌های تیراندازی می‌گفتند حتی فشنگ تمرینی هم ندادند.)
شما تمام نشست خبری‌تان و تمام صحبتهای‌تان حول و حوش تعداد مدال است٬ اساساً هم و غم نه تنها شما، بلکه تقریباً تمامی مسئولان جمهوری اسلامی در ورزش٬ گرفتن مدال است و بس٬ بخصوص بوسیله بانوان. چرا؟
مراسم توزیع مدال را در بازیهای آسیایی امسال تماشا می‌کردم. هر ایرانی که مدال طلا می‌گرفت، تلویزیون ایران ضمن پخش سرودهای مختلف٬ حرف‌های رهبر ایران در مورد موفقیت قهرمانان را روی تصویر می‌نوشت.
آقای هاشمی! به این جمله دقت کنید و بدانید که با نگاه حاکم برآن٬ ممکن است بطور قطره چکانی تعداد مدال‌ها در هر دوره بازیهای آسیایی بیشتر شوند٬ اما این نگاه الزاماً نشان از داشتن یک جامعه سالم و با نشاط که ورزش همگانی نیز در آن نهادینه شده باشد نخواهد بود.
رهبر جمهوری اسلامی می‌گوید وقتی قهرمان ایرانی مدال دریافت می‌کند، این نشان از شرایط مطلوب داخل کشور دارد، غافل از این که اتحاد جماهیر شوروی نه در این حد ناچیز که شما مدال می‌گیرید٬ بلکه تا قهرمانی کاروانش در المپیک پیش رفت؛ اما آن مدال‌ها هرگز نشانی از واقعیت جامعه شوروی نبودند.
---------------------------------------------
اين مقاله تنها به جهت اطلاع‌رسانی منتشر شده و نظرات بيان شده در آن، الزاماً بازتاب ديدگاه صدای آمريکا نيست.