برخی از انواع فیبرهای غذایی می تواند از بدن در برابر ابتلا به آسم محافظت کند. بیماری آسم تا همین اواخر در کشورهای رو به رشد عمدتاً ناشناخته بود. کارشناسان متوجه شده اند که در کشورهای کم رشد – همزمان با تغییر عادات غذایی مردم از مصرف خوراکی های حاوی فیبر به غذاهای فرآوری شده، میزان بروز آسم هم رو به افزایش است.
فیبر غذایی به دو صورت فیبرهای حل شدنی و فیبرهای حل نشدنی وارد بدن می شود. فیبرهای حل نشدنی مثل الیاف موجود در غلات سبوس دار، خیار و کلم بروکلی دارای مواد زبری است که به پاکسازی روده ها کمک می کند.
پژوهش جدید که در سوئیس انجام شده نشان می دهد فیبر قابل حل همچون الیاف موجود در میوه و سبزی – که توسط میکروب های روده تجزیه می شود – می تواند به کاهش ورم ریه ها کمک کند.
بنجامین مارسلند، متخصص مصونیت شناسی در دانشگاه بوزان سوئیس می گوید تا همین اواخر، آسم در کشورهایی که مردم مواد فیبری زیاد مصرف می کنند، ناشناخته بود:«در برخی کشورها مثل بورکینافاسو، مصرف مواد فیبردار بسیار بالاست و بیماری های آلرژیک مشاهده نمی شود. ولی در کشورهای غربی شده می بینیم که مصرف غذاهای فیبردار پایین و ابتلا به بیماری های آلرژیک رو به افزایش است.»
باکتری های موجود در روده فیبر قابل حل شامل پکتین موجود در سیب، سته ها (= انواع توت) و مرکبات را به اسیدهای چرب زنجیره کوتاه تجزیه می کنند.
آقای مارشلند می گوید اسیدهای چرب با بافت اسفنجی درون استخوان ها – که محل تولید سلول های ایمن ساز و محافظتی بدن است – فعل و انفعالاتی انجام می دهند، و کمک می کنند تا فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی بدن آرام شود. واکنش بیش از حد سیستم ایمنی می تواند به ورم منجر شود.
مارشلند و همکارانش برای این که بفهمند مصرف فیبرغذایی بر رشد بیماری هایی در خارج از سیستم گوارش تأثیر می گذارد یا نه، دو گروه از جوندگان را تحت آزمایش قرار دادند. به یک گروه از موش ها دو هفته رژیم غذایی پر فیبر، و به گروه دیگر غذاهایی با پکتین پایین دادند.
سپس هر دو گروه را در معرض ذرات بسیار ریز غبار قرار دادند، که عامل اصلی ابتلا به آسم است. آقای مارشلند می گوید موش هایی که فیبرهای قابل حل کمتری خورده بودند واکنش آلرژیک شدیدی به گرد و خاک نشان دادند، از جمله تورم ریه ها و گرفتگی راههای تنفسی، درست مثل افراد مبتلا به آسم.
موش هایی که در غذایشان پکتین فراوان یافت می شد، سلول های ایمنی شان کمتر تحریک شده بود. آقای مارشلند به این نتیجه رسید که «مکانیسمی که از طریق آن رژیم غذایی به ریه ها کمک می کند این است که فیبر غذایی باکتری های مسیر روده را تغییر می دهد؛ و و آنها هم به نوبه خود اعضای موجود در ساخت و ساز بدن را تغییر می دهند. همین امر بر رشد سلول های ایمنی بدن تأثیر می گذارد.»
پژوهشگران برای تأیید یافته های خود، اسیدهای چرب زنجیره کوتاه را هم به موش ها تزریق کردند. این بار هم موش هایی که به آن ها تزریق شده بود، علائم تورمی کمتری نشان دادند.
مقاله مربوط به رابطه فیبرهای حل شدنی و آسم در ژورنال «پزشک طبیعت» منتشر شده است.
فیبر غذایی به دو صورت فیبرهای حل شدنی و فیبرهای حل نشدنی وارد بدن می شود. فیبرهای حل نشدنی مثل الیاف موجود در غلات سبوس دار، خیار و کلم بروکلی دارای مواد زبری است که به پاکسازی روده ها کمک می کند.
پژوهش جدید که در سوئیس انجام شده نشان می دهد فیبر قابل حل همچون الیاف موجود در میوه و سبزی – که توسط میکروب های روده تجزیه می شود – می تواند به کاهش ورم ریه ها کمک کند.
بنجامین مارسلند، متخصص مصونیت شناسی در دانشگاه بوزان سوئیس می گوید تا همین اواخر، آسم در کشورهایی که مردم مواد فیبری زیاد مصرف می کنند، ناشناخته بود:«در برخی کشورها مثل بورکینافاسو، مصرف مواد فیبردار بسیار بالاست و بیماری های آلرژیک مشاهده نمی شود. ولی در کشورهای غربی شده می بینیم که مصرف غذاهای فیبردار پایین و ابتلا به بیماری های آلرژیک رو به افزایش است.»
باکتری های موجود در روده فیبر قابل حل شامل پکتین موجود در سیب، سته ها (= انواع توت) و مرکبات را به اسیدهای چرب زنجیره کوتاه تجزیه می کنند.
آقای مارشلند می گوید اسیدهای چرب با بافت اسفنجی درون استخوان ها – که محل تولید سلول های ایمن ساز و محافظتی بدن است – فعل و انفعالاتی انجام می دهند، و کمک می کنند تا فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی بدن آرام شود. واکنش بیش از حد سیستم ایمنی می تواند به ورم منجر شود.
مارشلند و همکارانش برای این که بفهمند مصرف فیبرغذایی بر رشد بیماری هایی در خارج از سیستم گوارش تأثیر می گذارد یا نه، دو گروه از جوندگان را تحت آزمایش قرار دادند. به یک گروه از موش ها دو هفته رژیم غذایی پر فیبر، و به گروه دیگر غذاهایی با پکتین پایین دادند.
سپس هر دو گروه را در معرض ذرات بسیار ریز غبار قرار دادند، که عامل اصلی ابتلا به آسم است. آقای مارشلند می گوید موش هایی که فیبرهای قابل حل کمتری خورده بودند واکنش آلرژیک شدیدی به گرد و خاک نشان دادند، از جمله تورم ریه ها و گرفتگی راههای تنفسی، درست مثل افراد مبتلا به آسم.
موش هایی که در غذایشان پکتین فراوان یافت می شد، سلول های ایمنی شان کمتر تحریک شده بود. آقای مارشلند به این نتیجه رسید که «مکانیسمی که از طریق آن رژیم غذایی به ریه ها کمک می کند این است که فیبر غذایی باکتری های مسیر روده را تغییر می دهد؛ و و آنها هم به نوبه خود اعضای موجود در ساخت و ساز بدن را تغییر می دهند. همین امر بر رشد سلول های ایمنی بدن تأثیر می گذارد.»
پژوهشگران برای تأیید یافته های خود، اسیدهای چرب زنجیره کوتاه را هم به موش ها تزریق کردند. این بار هم موش هایی که به آن ها تزریق شده بود، علائم تورمی کمتری نشان دادند.
مقاله مربوط به رابطه فیبرهای حل شدنی و آسم در ژورنال «پزشک طبیعت» منتشر شده است.
