واشنگتن پست نوشته است دولت عراق، تنها از سال ۲۰۰۳ به این سو هشت میلیارد دلار از آمریکا کمک مالی دریافت کرده است، با این حال، از دولت سرکوبگر بشار اسد حمایت کرده است. این روزنامه می نویسد بغداد در سیاست منطقه ای بر خلاف دیگر کشورهای عرب، همسو با رقیب اصلی واشنگتن یعنی تهران گام برداشته و دولت آقای اوباما را نگران کرده است که عراقِ نوری المالکی به یکی از اقمار ایران تبدیل شود. مشاوران وزارت خارجه آمریکا تنها عامل حرکت اخیر آقای المالکی را نفوذ ایران می دانند؛ چون منافع جمهوری اسلامی - و نه عراق - ایجاب می کند که بشار اسد در قدرت بماند.
جروزالم پست به نقل از آونر کوهن، پژوهشگر اتمی اسراییلی-آمریکایی می نویسد با توجه به ادامه و گسترش غنی سازی اورانیوم در ایران، برای حمله نظامی و متوقف کردن تولید سلاح اتمی در آن کشور فرصت چندانی باقی نیست. آقای کوهن در مصاحبه ای با جروزالم پست گفته است ایران نیز همچون اسراییل در زمینه فعالیت اتمی از سیاست ابهام پیروی می کند، یعنی وضعیت هسته ای اش را نه تایید و نه تکذیب می کند ولی اطلاعات دریافتی حاکی از ادامه غنی سازی اورانیوم در نیروگاه های تولید سوخت هسته ای در ایران است.
روزنامه استریلین نوشته است مدارکی که از سوی یک مقام پیشین سازمان انرژی اتمی ایران در اختیار رسانه ها گذاشته شده نشان می دهد نیروگاه بوشهر از ضریب ایمنی لازم و کافی برخوردار نیست و احتمال می رود در آینده ای نه چندان دور فاجعه تراژیک دیگری از نوع چرنوبیل و فوکوشیما به بار آورد. استریلین می نویسد اصالت و اعتبار این اسناد و مدارک قابل تایید نیست اما کارشناسان دلیلی برای تردید کردن در آن نمی بینند. کلنگ احداث نیروگاه اتمی بوشهر سی و پنج سال پیش توسط کارشناسان آلمانی زده شد؛ اما پس از چند بار دست به دست شدن میان کارشناسان کشورهای مختلف، بالاخره مهندسان روس کار را به پایان بردند؛ و نیروگاه ماه گذشته به بهره برداری رسید. اما در اسناد ذکر شده است که مهندسان درجه دو، تکنولوژی آلمانی و روسی را سرهم بندی کرده و تاسیساتی را به راه انداخته اند که فاقد استانداردهای ایمنی است.جمهوری اسلامی ایران تنها کشور دارای تاسیسات هسته ای است که به کنوانسیون جهانی ایمنی هسته ای نپیوسته است. این کنوانسیون اعضا را ملزم به رعایت استانداردهای بین المللی ایمنی در تاسیسات هسته ای می کند. استریلین به نقل از سامی الفرج رئیس مرکز مطالعات استراتژیک و مشاور دولت کویت می نویسد با توجه به موقعیت نیروگاه بوشهر، سانحه اتمی در آن یک فاجعه بزرگ برای جهان خواهد بود؛ چون در صورت بروز سانحه در آن، آلودگی اتمی در منطقه ای بسیار گسترده منتشر خواهد شد.