شمار زنان تحصيل کرده در بسياری از کشورهای خاورميانه افزايش يافته و اين پديده «استعداد جمعيتی» نام گرفته است. اما برغم پيشرفت های زنان در تمام سطوح تحصيلی در خاورميانه هنوز مردان حرف اول را در زمينه های شغلی و حرفه ای ميزنند.
نادره شاملو مشاور ارشد بانک جهانی ميگويد «ايران يکی از نقاط درخشان منطقه در اين زمينه است. ايران امروزه يکی از بالاترين سطوح مشارکت شغلی را در منطقه داراست. اين شامل زنانی است که هم در خانه و هم بيرون از خانه کار می کنند. ۲۹ درصد از خانواده هايی که در نظرسنجی شرکت داشتند زنانشان به نوعی در خانه کار می کنند.»
با اينحال غيبت زنان طبقه متوسط در بازار کار خاورميانه در مقايسه با کشورهای اروپايی و آمريکای شمالی، محسوس است. پژوهش های بانک جهانی نشان ميدهد ترکيبی از معيارهای اجتماعی و ازدواج مانع پيوستن زنان به بازار کار ميشود. اين مسأله مختص خاورميانه نيست. يک مردم شناس فارغ التحصيل از دانشگاه هاروارد داستان مردی را که همسرش خواستار کار در آمريکا بود، شرح داده است.
وقتی همسر اين مرد ميخواست کارش را آغاز کند وی از او حمايت معنوی کرد. اما او به لحاظ فردی با دشواری هايی روبرو بود زيرا موقعيت وی به عنوان مرد به چالش کيشده شده بود. او به همه می گفت: «همسرم دوست دارد کار کند با هم سر اين موضوع توافق کرديم. شايد در ابتدا نيمه وقت ولی او مجبور نيست کار بکند.»
خانم شاملو از اصطلاح «متوسط گمشده» برای توصيف غيبت زنان تحصيل کرده در بازار کار استفاده ميکند.
نسل امروزی از والدين خود تحصيل کرده تر است. اين پژوهش نشان ميدهد که اين زنان محافظه کارتر هم هستند مفهوم آن اينست که آنها با موانع شغلی بيشتری روبرو هستند.