انجمن «سی صدا»، یک سازمان فمینیستی غیرانتفاعی و غیرسیاسی که از سال ٢٠٠٩ برای پیشبرد فعالیت های زنان هنرمند دررشته های گوناگون از جمله هنرهای زیبا، ادبیات و هنرهای سنتی ایرانی در شهر لس آنجلس پایه گذاری شده، صدسالگی روزجهانی زن را با برنامه هایی شامل سخنرانی، نقالی، اجرای رقص و موسیقی و نمایشگاهی از آثارنقاشی، عکاسی و مجسمه سازی زنان داخل و خارج از ایران جشن گرفت.
دراین برنامه که به همت «هاله معنوی» نقاش و پایه گذار انجمن «سی صدا» سه شنبه شب ٨ مارچ درباغی در«مالهالند استیت» شهر لس آنجلس و محلی که در آن برای پذیرائی از مدعوین چادرهای قشقایی برپا شده بود برگزار شد، شهرنوش پارسی پور، نویسنده ایرانی ساکن کالیفرنیای شمالی و خالق آثاری چون «طوبا و معنای شب» و «زنان بدون مردان» در یک سخنرانی ضمن صحبت درباره روزجهانی زن و اهمیت این روز برای همه زنان جهان، براساس فرضیه ای برگرفته ازاسطوره های سومری و فرهنگ «تائوئیسم» چینی درباره زنانگی هستی سخن گفت: «به نظرم می رسد که زنانگی هستی دربیش از پنج هزارسال پیش به صورتی آئینی کشته شده است و در نتیجه، با کشته شدن این زنانگی هستی، نوعی تصورات و پندارهایی را به مردم حقنه کرده اند که اصولا مطابقت با واقعیت نداشته و با حس طبیعی زیست انسانی همخوانی ندارد. درحقیقت به نوعی، یک حالت مصنوعی به زندگی داده شده است. دردنیای امروز، ما درجایی هستیم که بشربا دستیابی به تکنولوژی میتونه دوروبرآن چیزهایی که درطول سال ها بشریت را آزار داده اند و نه الزاما فقط زن ها را صحبت کنه و یک راه حل مناسب برای آن ها پیدا کند.»
در بخش دیگری از این برنامه پنج ساعته که با گردش دراطراف نمایشگاه نقاشی، عکاسی و مجسمه سازی زنان ایرانی آغاز می شد، حاضران می توانستند برگزیده ای از آثاراین هنرمندان که غالبا از زمینه های فمینیستی برخوردار بودند را تماشا کنند. ازجمله آثاری که در این بخش جلب توجه می کرد اثری از «الناز جوانی»هنرمند زاده تبریز و ساکن ایران بود که به شیوه ابتکاری «میریام شاپیرو» به نام «فیماژ» یا (Female Image) کارشده و هنرمند با استفاده پارچه های بخیه خورده، کوک های نخی، قرقره و کاغذهای رنگی، قصه های قدیمی و عاشقانه مادر و مادربزرگ را به زبان ترکی بازگو کرده است.
از آثاردیگر این بخش، چیدمانی از سه نقاشی متصل به هم به شیوه امپرسیونیسم اثرهنرمند ایرانی آمریکایی، «کریستا ناسی» به نام «مادر» بود که زن جوان بارداری را درکنار مادرش نشان می دهد. آثار کریستا که برخی از آن ها در موزه هنرهای مدرن تهران نیزبه نمایش درآمده است با موضوع های روز سروکاردارد و ازنقش های فریبنده و معانی برانگیزنده برخوردار است. از دیگر آثارچشمگیر این نمایشگاه، تندیس های زنانه ای از سنگ و برنز از«ربکا ستاره» هنرمند ساکن لس آنجلس وپانل نقاشی از «ریتا ساسانی» هنرمند ساکن کانادا بود که در آن دست های عظیمی می کوشند تا رنگ سبزفروریخته ای را در میان انگشتان خود نگهدارند. تنها عکاس نمایشگاه، شهلا سپهرنیز دو اثرزنانه که مخلوطی ازعکاسی با استفاده از شیوه های نقاشی است را به نمایش گذاشته بود. شهلا سپهر به صدای آمریکا می گوید:«درکارعکاسی هنری برای من همیشه مسائل جنسیتی ازاهمیت خاصی برخوردار بوده است. برای همین هم فکرمی کنم دوربین عکاسی یک ابزارکارمهم برای من بوده است تا بتوانم احساساتم در این رابطه ومسائل نشاط آور و آزاردهنده ای که مرا به خود مشغول می دارد را بیان کنم.»
بخش برنامه های هنری با یک دقیقه سکوت به احترام مبارزت خودجوش مردم ایران آغاز شد و سپس «مروارید شهبازی» رقاص فارغ التحصیل مدرسه موسیقی «جولیارد» نیویورک، به اجرای قطعه رقصی به همراه ترانه ای با شعر «نگاه کن» فروغ فرخزاد پرداخت. پس از اجرای دو قطعه موسیقی توسط «بهاره مقتداعی» نوازنده سه تار وتنبک ساکن لس آنجلس، «گردآفرید» نخستین زن نقال ایرانی قطعاتی از شاهنامه که به دو زبان فارسی و انگلیسی به همراهی بازیگر آمریکایی، لی جی مک کلاوسکی، اجرا می شد را با شیوه خاص نقالی که از ابتکارات خود این هنرمند می باشد اجرا کرد. برنامه «نقالی» در مقابل پرده های نقاشی اثر «هاله معنوی» از صحنه ها و وقایع شاهنامه اجرا شد.