ایالات متحده آمریکا، همانند بسیاری ملت ها، هر سال برای ادای احترام به کسانی که در راه دفاع از آن از طریق خدمت در ارتش جان باختند، لحظاتی سکوت می کند. این عادتی دیرینه است، و سخنان پریکلس سیاستمدار آتنی را به یاد می آورد که آنهایی که در جنگ کشته می شوند انسان هایی ارزشمند و والا هستند، و در کسانی که زنده می مانند نمی توان روحیه ای وطنپرستانه تر از آنچه دارند پیدا کرد.
دوشنبه ۲۸ ماه مه، روز یادبود، در جوامع سراسر آمریکا ، سخنانی با تم های مشابه ایراد خواهد شد، و مردم لحظاتی سکوت خواهند کرد. پرچم های کوچک در میان گورها در بسیاری از گورستان های ملی دیده خواهد شد، و خانواده های کشته شدگان یاد آنها را گرامی خواهند داشت.
ورای مراسم عادی، روز یادبود نشان دهنده ِدینی است که زنده ماندگان به آمریکاییانی که برای تضمین آزادی کشورشان از جان خود گذشتند می پردازند. برخی در نبرد جانسپردند، بعضی ها در اثر بیماری، دیگران در زندان های خارجی گم شدند و هرگز بازنگشتند. اکثر آنها بسیار جوان بودند، و از ایده آل ها و آزادی های ملت خود، شاید حتی پیش از آن که چندان فرصتی برای قدردانی کامل داشته باشند، دفاع می کردند. صدها هزار تن نیز کشته شدند تا دیگران آزاد بمانند، در شمال آفریقا، اروپا، اقیانوسیه، آسیا و خاورمیانه.
روز یاد بود تنها ادای احترام به یک نبرد یا یک جنگ نیست. معنای آن از یادواره های قهرمانانه فراتر می رود. ارج گذاری ملتی سپاسگزار است که جان هایی که از دست رفت و خون هایی که ریخته شد، هرگز بیهوده نبوده است.
دوشنبه ۲۸ ماه مه، روز یادبود، در جوامع سراسر آمریکا ، سخنانی با تم های مشابه ایراد خواهد شد، و مردم لحظاتی سکوت خواهند کرد. پرچم های کوچک در میان گورها در بسیاری از گورستان های ملی دیده خواهد شد، و خانواده های کشته شدگان یاد آنها را گرامی خواهند داشت.
ورای مراسم عادی، روز یادبود نشان دهنده ِدینی است که زنده ماندگان به آمریکاییانی که برای تضمین آزادی کشورشان از جان خود گذشتند می پردازند. برخی در نبرد جانسپردند، بعضی ها در اثر بیماری، دیگران در زندان های خارجی گم شدند و هرگز بازنگشتند. اکثر آنها بسیار جوان بودند، و از ایده آل ها و آزادی های ملت خود، شاید حتی پیش از آن که چندان فرصتی برای قدردانی کامل داشته باشند، دفاع می کردند. صدها هزار تن نیز کشته شدند تا دیگران آزاد بمانند، در شمال آفریقا، اروپا، اقیانوسیه، آسیا و خاورمیانه.
روز یاد بود تنها ادای احترام به یک نبرد یا یک جنگ نیست. معنای آن از یادواره های قهرمانانه فراتر می رود. ارج گذاری ملتی سپاسگزار است که جان هایی که از دست رفت و خون هایی که ریخته شد، هرگز بیهوده نبوده است.