روزنامه گلوبال پست چاپ آمریکا در گزارشی با عنوان «درون ایران: هنر مقاومت: موسیقی» به قلم جیسون رضاییان به بررسی نوازندگان موسیقی زیرزمینی پاپ در ایران پرداخته و گسترش دامنه های این موسیقی غیرقانونی و زیرزمینی را ادامه مبارزات آزادیخواهانه خیابانی سبزها می داند که امروزه در اماکن مخفی از جمله انبارهای متروکه، کارخانه های از کارافتاده، خانه های شخصی و زیرزمین فروشگاه ها اجرا می شود.
نویسنده گزارش می نویسد در یکی از غروب های سرد تهران اعضای یک گروه موسیقی Heavy Metal که خود را «زاکس» نامیده، در حال تمرین موسیقی در انباری است که به نظر می رسد محل نگهداری و توزیع سیگار قاچاق باشد.
این گروه دیوارهای انبار را با پشم شیشه و دیگر مصالح عایق صدا پوشانده اند تا انباری حالت آکوستیک یافته که هم برای تمرین موسیقی مناسب و هم مانع از نفوذ صدا به خارج از محوطه شود تا گشت ارشاد خبردار نشود.
گیتاریست گروه می گوید ما فقط می خواهیم موسیقی ای کار کنیم و چیزی بسازیم که در خودروهامان گوش بدهیم.
یکی دیگر از نوازندگان گروه زاکس می گوید رویای ما آن است که برای هزاران نفر برنامه اجرا کنیم؛ اما واقعیت این است که برای حداکثر بیست نفر تماشاگر می توانیم در اینجا برنامه موسیقی اجرا کنیم. وی می افزاید ما همیشه به صورت نمادین در ترکیبی مشترک از همه محدودیت های قانونی علیه اینترنت و امکان بارگیری و انتقال ترانه ها و کارهای موسیقی از طریق اینترنت هستیم. از این روست که هنرمندان زیرزمینی موفق ما در خارج از کشور بسیار موفق و شناخته شده هستند. وی با اشاره به محدودیت های حکومتی علیه این نوع از موسیقی می گوید: تجربه سی سال گذشته نشان داده تنها راه موفقیت در موسیقی پاپ برای شنیده شدن فرار از ایران و ضبط موسیقی در خارج کشور بوده است.
هم اینک یک سایت فارسی زبان به نام «زیرزمین» ویژه موسیقی زیرزمینی در ایران ساخته شده که آثار هنرمندان موسیقی زیرزمینی ایران را در اختیار همگان قرار می دهد.
سردبیر سایت زیرزمین می گوید حکومت ایران باید موسیقی زیرزمینی را تحمل کند و به سرکوب آن نپردازد. ایران باید رشته موسیقی ویژه جوانان را پروبال دهد، زیرا جوانان تشنه تجربه های تازه در زمینه موسیقی اند.
خواننده گروه نمونه روشنی از هنرمندان زیرزمینی در ایران است. که ترکیب تازه ای از موسیقی پاپ را تجربه می کند. گروه او برای شرکت در جشنواره موسیقی «South-by-southwest» در آستین تگزاس دعوت شدند؛ اما آنان از شرکت در این جشنواره خودداری کردند.
او توضیح می دهد که احساساتش پیرامون عدم انتقال مکان از درون ایران به خارج یک تصمیم شخصی است که ترجیح می دهد در ایران به کارش ادامه دهد.
این خواننده می گوید من واقعا دوست دارم در اینجا به اجرای موسیقی بپردازم اما یقین ندارم که به اندازه کافی تماشاگر داشته باشم. و حتا اگر این فرصت را هم می یافتم نمی دانم چه تعداد از آنان علاقه ای به این موسیقی داشته باشند.
او می افزاید برخلاف همه جای دیگر که بیشتر مخاطبان یک موسیقی محلی را مخاطبان داخلی تشکیل می دهند بیشتر مخاطبان من در خارج از کشور هستند. این خیلی عجیب نیست بیشتر مردم در اینجا با تعجب به من نگاه می کنند.
تنها عضو گروه که اجازه خروج از کشور را دارد، بهزاد است که دوره سربازی را گذرانده و در حال رفت و آمد میان تهران و دبی است.