پوشش رسانه ای رسوایی جنسی ژنرال پترائوس غیر از تاثیرگذاری بر عرصه سیاسی، بسیاری از مردم عادی را نیز دستکم در آمریکا درگیر خود کرده است؛ اما به نوشته تحلیلگر خبرگزاری رویترز داستان از این هم آزاردهنده تر خواهد شد.
رویترز می نویسد: بسیاری از منتقدان می گویند قضیه رسوایی جنسی ژنرال پترائوس، درست مانند موارد قبلی پرونده های مشابه، حواس همگان را از مسائل اصلی مثل اقتصاد، تغییرات آب و هوا، اشتغال، کسری بودجه، بازسازی مناطق توفان زده، سودان و سومالی، سیاست مهاجرت، خاورمیانه و ... پرت کرده است.
رسوایی های جنسی سیاستمداران در آمریکا، همواره راهی برای جلب توجه افرادی است که در شرایط عادی توجهی به نظام قضایی، سوءاستفاده از قدرت سیاسی، و تظاهر به اخلاق گرایی آمریکایی ندارند. تاکنون، مسئله رسوایی پترائوس با آن که تنها یک هفته از عمرش می گذرد، تا حدودی به آمریکایی های ساده درباره ایمنی ایمیل، کارکرد داخلی اف بی آی، قوانین سفت و سخت ارتش، حریم شخصی کامپیوتر، و بی مبالاتی در حفظ اطلاعات محرمانه درس هایی داده است.
نویسنده سپس در تحلیل خود به موارد قبلی رسوایی های جنسی سیاستمداران ارشد آمریکایی از جمله بیل کلینتون و جان ادواردز اشاره می کند و می گوید فارغ از روند رسیدگی، برملا شدن هر کدام از آن رسوایی ها پنجره ای از روند دادرسی را به روی مردم گشود و شماری از ادارات، کلاس های آموزشی رعایت اصول اخلاقی و قانونی در محل کار را برای کارمندانشان دایر کردند. و چه کسی است که جلسات توضیح بیل کلینتون، رئیس جمهوری اسبق آمریکا در رابطه با رابطه نامشروعش با مونیکا لوینسکی را به خاطر نیاورد؟ همه این ها مانند زنگ خطری است که هشدار می دهد هر کسی پتانسیل دارد یک صفحه مربوط به رسوایی جنسی در ویکیپدیا داشته باشد.
رویترز می نویسد خواندن گزارش های رسوایی –چه جنسی و چه غیر جنسی- برای خوانندگان جذاب تر از گزارش های مربوط به «بحران» است چرا که گزارش بحران هایی چون اقتصاد و مهاجرت را در ۱۵ دقیقه می خوانیم و تمام می شود اما گزارش مربوط به رسوایی، دنباله دار است و مثل زخمی است که درد و خونریزی اش قطع نمی شود. این جور داستان ها مانند کتاب مقدس جهان گناه آلود ما را در قالب داستان های عبرت آموز گوشزد می کنند. هر روز و هر ساعت کشفی تازه را برملا می سازند و پای شخصی جدید به معرکه باز می شود.
حال می توان گفت که داستان رسوایی پترائوس یک درس طولانی و هیجان انگیز زندگی بوده است. بدون شک اینجا هم مانند سریال های آبکی، پورنوگرافی، داستان های معمایی و برنامه هایی از این قبیل، و کنجکاوی به دانستن بی اخلاقی موتور محرک مخاطبان است. تحلیلگر خبرگزاری رویترز در ادامه می نویسد پیش از آن که مخاطب درباره شکل رابطه پترائوس و پائولا برادول خیالپردازی کند، رسانه ها اطلاعات و پرسش های مفیدی را از جمله درباره مسئله نظارت بر حریم خصوصی در اینترنت، جاسوسی و خرابکاری مطرح کردند. و یا این که فهرستی از سوءرفتارهای مقامات جمع آوری شد تا درباره انگیزه اف بی آی در ورود به پرونده اطلاع رسانی شود، مثلا این که چرا ژنرال جان الن ۲۰ تا ۳۰ هزار صفحه اسناد و مدارک را برای جیل کلی، در فلوریدا فرستاد؟
همچنین این ماجرا نشان می دهد که چطور یک مامور خارجی می تواند ژنرال پترائوس، رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا را وقتی که حباب امنیتی اطراف او چندان کارآمد نیست به تله بیاندازد. محافظان امنیتی او همواره در دفترش حاضر نیستند، آنان در زیر زمین خانه او به سر می برند اما دسترسی کامل به خانه را ندارند.
ماموران محافظ با آن که همه جا در هتل ها از او محافظت می کنند اما ناغافل و بدون دعوت وارد نمی شوند. آنان در همان هواپیمایی که پترائوس سوار می شد بودند اما در کابین تشریفات نمی نشستند؛ در نتیجه ژنرال پترائوس موقعیت کافی برای تماس های سریع و کوتاه با خانم برادول را داشته است. بی خردی آقای پترائوس با یک اقدام خلاف قانون دیگر تکمیل شده است. او یک حساب جی-میل مشترک با خانم برادول داشت تا از آن طریق ایمیل های غیر قابل پیگیری رد و بدل کنند.
تحلیلگر خبرگزاری رویترز می گوید اما پوشش همه جانبه رسوایی جنسی رئیس سیا، مانع پوشش اخبار دیگر نشده و رسانه ها همچنان اخبار مربوط به بحران بیکاری، اقتصادی، قانونی کردن ماریجوانا، قانونی کردن ازدواج همجنسگرایان، خاورمیانه و اقدامات رئیس جمهوری را مخابره می کنند. بدترین منتقد رسانه کسی است که از زیاد بودن پوشش خبری یک مسئله شکایت می کند و بهترین منتقد کسی است که بداند کی به مرحله بعد برود.
رویترز می نویسد: بسیاری از منتقدان می گویند قضیه رسوایی جنسی ژنرال پترائوس، درست مانند موارد قبلی پرونده های مشابه، حواس همگان را از مسائل اصلی مثل اقتصاد، تغییرات آب و هوا، اشتغال، کسری بودجه، بازسازی مناطق توفان زده، سودان و سومالی، سیاست مهاجرت، خاورمیانه و ... پرت کرده است.
رسوایی های جنسی سیاستمداران در آمریکا، همواره راهی برای جلب توجه افرادی است که در شرایط عادی توجهی به نظام قضایی، سوءاستفاده از قدرت سیاسی، و تظاهر به اخلاق گرایی آمریکایی ندارند. تاکنون، مسئله رسوایی پترائوس با آن که تنها یک هفته از عمرش می گذرد، تا حدودی به آمریکایی های ساده درباره ایمنی ایمیل، کارکرد داخلی اف بی آی، قوانین سفت و سخت ارتش، حریم شخصی کامپیوتر، و بی مبالاتی در حفظ اطلاعات محرمانه درس هایی داده است.
نویسنده سپس در تحلیل خود به موارد قبلی رسوایی های جنسی سیاستمداران ارشد آمریکایی از جمله بیل کلینتون و جان ادواردز اشاره می کند و می گوید فارغ از روند رسیدگی، برملا شدن هر کدام از آن رسوایی ها پنجره ای از روند دادرسی را به روی مردم گشود و شماری از ادارات، کلاس های آموزشی رعایت اصول اخلاقی و قانونی در محل کار را برای کارمندانشان دایر کردند. و چه کسی است که جلسات توضیح بیل کلینتون، رئیس جمهوری اسبق آمریکا در رابطه با رابطه نامشروعش با مونیکا لوینسکی را به خاطر نیاورد؟ همه این ها مانند زنگ خطری است که هشدار می دهد هر کسی پتانسیل دارد یک صفحه مربوط به رسوایی جنسی در ویکیپدیا داشته باشد.
رویترز می نویسد خواندن گزارش های رسوایی –چه جنسی و چه غیر جنسی- برای خوانندگان جذاب تر از گزارش های مربوط به «بحران» است چرا که گزارش بحران هایی چون اقتصاد و مهاجرت را در ۱۵ دقیقه می خوانیم و تمام می شود اما گزارش مربوط به رسوایی، دنباله دار است و مثل زخمی است که درد و خونریزی اش قطع نمی شود. این جور داستان ها مانند کتاب مقدس جهان گناه آلود ما را در قالب داستان های عبرت آموز گوشزد می کنند. هر روز و هر ساعت کشفی تازه را برملا می سازند و پای شخصی جدید به معرکه باز می شود.
حال می توان گفت که داستان رسوایی پترائوس یک درس طولانی و هیجان انگیز زندگی بوده است. بدون شک اینجا هم مانند سریال های آبکی، پورنوگرافی، داستان های معمایی و برنامه هایی از این قبیل، و کنجکاوی به دانستن بی اخلاقی موتور محرک مخاطبان است. تحلیلگر خبرگزاری رویترز در ادامه می نویسد پیش از آن که مخاطب درباره شکل رابطه پترائوس و پائولا برادول خیالپردازی کند، رسانه ها اطلاعات و پرسش های مفیدی را از جمله درباره مسئله نظارت بر حریم خصوصی در اینترنت، جاسوسی و خرابکاری مطرح کردند. و یا این که فهرستی از سوءرفتارهای مقامات جمع آوری شد تا درباره انگیزه اف بی آی در ورود به پرونده اطلاع رسانی شود، مثلا این که چرا ژنرال جان الن ۲۰ تا ۳۰ هزار صفحه اسناد و مدارک را برای جیل کلی، در فلوریدا فرستاد؟
همچنین این ماجرا نشان می دهد که چطور یک مامور خارجی می تواند ژنرال پترائوس، رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا را وقتی که حباب امنیتی اطراف او چندان کارآمد نیست به تله بیاندازد. محافظان امنیتی او همواره در دفترش حاضر نیستند، آنان در زیر زمین خانه او به سر می برند اما دسترسی کامل به خانه را ندارند.
ماموران محافظ با آن که همه جا در هتل ها از او محافظت می کنند اما ناغافل و بدون دعوت وارد نمی شوند. آنان در همان هواپیمایی که پترائوس سوار می شد بودند اما در کابین تشریفات نمی نشستند؛ در نتیجه ژنرال پترائوس موقعیت کافی برای تماس های سریع و کوتاه با خانم برادول را داشته است. بی خردی آقای پترائوس با یک اقدام خلاف قانون دیگر تکمیل شده است. او یک حساب جی-میل مشترک با خانم برادول داشت تا از آن طریق ایمیل های غیر قابل پیگیری رد و بدل کنند.
تحلیلگر خبرگزاری رویترز می گوید اما پوشش همه جانبه رسوایی جنسی رئیس سیا، مانع پوشش اخبار دیگر نشده و رسانه ها همچنان اخبار مربوط به بحران بیکاری، اقتصادی، قانونی کردن ماریجوانا، قانونی کردن ازدواج همجنسگرایان، خاورمیانه و اقدامات رئیس جمهوری را مخابره می کنند. بدترین منتقد رسانه کسی است که از زیاد بودن پوشش خبری یک مسئله شکایت می کند و بهترین منتقد کسی است که بداند کی به مرحله بعد برود.