هفته گذشته ائتلافی از نيروهای مخالف رژيم بشار اسد که طيف های سياسی گوناگونی را در سوريه دربرمی گيرد اعلام موجوديت کرد. عمار عبدالحميد سخنگوی اين ائتلاف در آمريکاست که صفحه فيس بوک او سازمان دهنده عمده اعتراضات اخير سوريه بوده است. مجله نيوزويک از وی به عنوان يکی از پرنفوذترين شخصيت های جهان عرب نام برده است. هفته پيش پرزيدنت اوباما تهران را به حمايت از دولت سوريه در سرکوب معترضان متهم کرد. گزارش زير را هومان بختيار از بخش فارسی صدای آمريکا در گفت و گويی با عمار عبدالحميد در مورد مسائل مختلف سوريه و نقش ايران تهيه کرده است.
صدای آمریکا: بشار الاسد هنوز نتوانسته با دادن امتيازات سياسی و با اعمال خشونت بيرحمانه جلوی اعتراضات روز افزون مردم را بگيرد. شما چه سرانجامی برای اين بحران سياسی تصور ميکنيد؟ آيا روزهای او به پايان رسيده و يا اينکه او بر مخالفين خود غلبه خواهد کرد؟
بله روزهای او رو به پايان است. مردم سوريه ديگر اعتمادی به وعده های او برای اصلاحات ندارند. او بيش از ۱۰ سال است که قول اصلاحات می دهد و به جای اينکه برای کشتار مردمی که صلح آميز اعتراض ميکردند قبول مسئوليت کند عومل نفوذی و مشتی اراذل و اوباش را مقصر ميداند. در حاليکه ما نه با خشونت اعتراض ميکرديم و نه مسلح بوديم. او بی شرمانه در روی ما دروغ ميگويد. ما چگونه ميتوانيم به قولهای رفرم او اعتماد کنيم هنگامی که کشور ما را کماکان همان خانواده مستبد و اعوان و انصار فاسدش اداره ميکنند. آنها خود را مافوق قانون ميدانند، بهيچ کس پاسخگو نيستند و سوريه را ملک شخصی خود قلمداد ميکنند. برای همين است که مردم سوريه ديگر به قول اصلاحات وی دل خوش نميکنند و ميخواهند رژيم اسد را از قدرت بزير بکشند. دعوای ما با رژيم برای نان و آب نيست. ما برای دستيابی به آزادی و شرف انسانی به مقابله با او به ميدان آمده ايم و برای همين است که پيروز خواهيم شد.
Q. هفته پيش تشکيل ائتلافی از اپوزيسيون سوريه در داخل کشور اعلام شد که جبهه ای متحد از مخالفان بشار الاسد را در برميگيرد. در مورد اين ائتلاف چه ميدانيم؟
اين جنبش خودجوش مدتی در سوريه طول کشيد تا شکل بگيرد چون الگوی رهبری که ما بکار گرفته بوديم ديگر کارگر نبود. احزاب قديمی ديگر نميتوانستند به ما ديکته کنند که چه کسانی بايد رهبری اپوزيسيون را بعهده بگيرند. هم اکنون يک پروسه دمکراتيک رهبران محلی را انتخاب ميکند. ما جامعه مدنی خود را از پايين به بالا پايه گذاری ميکنيم، نه برعکس. بنا براين رهبرانی که اکنون پديدار شده اند همه از مشروعيت عمومی برخوردارند
Q. هفته گذشته پرزيدنت اوباما تهران را متهم به پشتيبانی از دولت سوريه در برخورد با مخالفين بشار الاسد کرد در مورد کمکهای جمهوری اسلامی به دولت سوريه چه ميدانيد و آيا گمان ميکنيد تهران اگر سقوط بشار الاسد را قريب الوقوع بداند، در اين بحران دخالت مستقيم خواهد کرد؟
حمايت ايران از رژيم اسد در برخورد با مخالفينش تا کنون جنبه لجيستيک و مشورتی داشته. آنها تجربيات خود را که از سرکوب جنبش سبز داشته اند با دمشق در ميان گذاشته اند. ما اين را قبل از اتهامات دولت آمريکا ميدانستيم. توافقهای امنيتی بين اسد و رژيم ايران سالهاست که ادامه دارد. اين گمانه زنی ها که بسيج اکنون در سوريه فعال است فقط گمانه زنی است چون شواهد و قرائنی در دست نيست که ايران نيرويی اعزام کرده باشد. اما اگر رژيم اسد در خطر فروپاشی گيرد و يا اينکه در ارتش سوريه شکافی رخ دهد آيا ايران برای حمايت از بشار الاسد نيرو به سوريه اعزام خواهد کرد، اين سؤالی است که نميتوان به آن پاسخ داد. مداخله نظامی ايران در دمشق پيامدهای ناخوشايندی برای روابط ايران و ترکيه خواهد داشت و اين روابط برای ايران بسيار حائز اهميت است و تهران در سالهای اخير تلاش بسيار کرده آنها را گسترش دهد. گمان نميکنم اين برای رهبران ايران مطلوب باشد. علاوه بر اين اسراييل در صورت اينگونه مداخله ايران دست روی دست نخواهد گذاشت.
ايران تا يک مقطع زمانی بشارالاسد را حمايت خواهد کرد ولی شايد به اين نتيجه برسند که بايد رابطه خود را با سوريه بدون رژيم اسد حفظ کنند. البته رژيم جانشين اسد ديگر جزو اقمار تهران نخواهد بود و اسلحه به حزب الله لبنان ارسال نخواهد کرد. جنبش اعتراضی سوريه جانبدار دمکراسی است و خود را همدل با جنبش سبز ايران ميداند چون از آن الهام گرفته است. سياست ما در قبال همسايگان برپايه احترام متقابل و عدم مداخله خواهد بود. بنابراين ايران نيز بايد در بسياری از سياستهای خود در منطقه تجديد نظر کند. ما اميدواريم که صداهای معقول تر در بين مراکز قدرتی که در جمهوری اسلامی وجود دارند بتوانند ايران را متقاعد کنند که قمار کردن بر سر بقای رژيم اسد اشتباه است.