جشنواره سینمایی «ساندنس» ویترینی برای نمایش فیلم های مستقل از سراسر جهان

امسال نزدیک به ۲۰۰ فیلم از بیش از ۴۰ کشور مختلف جهان در جشنواره سینمایی «ساندنس» Sundance Film Festival که به همت «رابرت ردفورد» هنرپیشه و کارگردان سینمای آمریکا در شهر «پارک سیتی» Park City در ایالت «یوتا» برگزار می شود به نمایش گذاشته خواهد شد.

درحال حاضر چند روزی از آغاز این جشنواره سینمایی معتبرمی گذرد و هوای یخ زده و بارش برف های سنگین هم نتوانسته است مانع حضور بیش از۵۰ هزار شرکت کننده و جهانگرد از سراسر دنیا در این واقعه مهم هنری شود. واقعه ای که علاوه بر جریان اصلی که نمایش جدید ترین فیلم های فیلمسازان تازه نفس می باشد شامل برنامه های جنبی دیگری از جمله برپایی نمایشگاه های مختلف نیز می باشد.

جشنواره سینمایی ساندنس به خاطر دور بودن از جریان اصلی فیلمسازی تجارتی هالیوود از وجهه و احترام زیادی برخوردار است و امسال نیز چون سال های گذشته فیلم های مستند، داستانی و کوتاه مستقل و کم بودجه در طول این جشنواره برای نخستین بار به نمایش گذاشته خواهند شد.

ورود فیلم ها به این جشنواره آسان نیست و امسال نیز چون سال های گذشته از میان بیش از ۱۰هزار فیلم رسیده تنها ۱۹۸ فیلم شانس نمایش در «ساندنس» را یافته اند و پارک سیتی این شهر یخ زده «آلپاین» مانند را تبدیل به یکی از داغ ترین اماکن نمایش فیلم های مستقل کرده است. کارگردان ها، منتقدین، ستارگان سینما و بسیاری دیگر در این محل جمع شده اند تا به تماشای برگزیده ای از فیلم هایی که برای نمایش در «ساندنس» ۲۰۱۰ انتخاب شده اند بنشینند.

گابریل گریفین یکی از فیلمسازان حاضر درجشنواره معتقد است «ساندنس» یک حالت «اورگانیک» یا طبیعی دارد. گریفین که درحال چسباندن آفیش فیلم تازه خود بر روی تابلوی تبلیغاتی بزرگی در وسط خیان اصلی شهر «پارک سیتی» است، امیدوار است تا فیلم او سال دیگر، جزو فیلم های برگزیده فستیوال در این جشنواره به نمایش گذاشته شود. او می داند که در چند ساعت آینده «آفیش» فیلم او زیر ده ها آفیش دیگر گم خواهد شد!

در «پارک سیتی»، این شهرک تفریحی ورزش های زمستانی، فقط فیلم هایی با بودجه مستقل، مستند های کم بودجه و فیلم های کوتاه به نمایش گذاشته می شوند. در این شهر کوچک، خیابان اصلی پر از بناهایی است که از دوران هجوم جویندگان معادن نقره بجای مانده است. یکی از این بناهای تاریخی سینمای قدیمی است که محل اصلی برگزاری جشنواره ساندنس به شمار می رود.

رابرت ردفورد، بانی و پایه گذارجشنواره سینمایی «ساندنس» که از ۲۵ سال پیش آغاز به کار کرده است، امسال هنگام گشایش این جشنواره ۱۰ روزه به خبرنگاران گفت: «من واقعا افتخار می کنم که این جشنواره توانسته است دراین مدت تا این حد مورد توجه قرار گیرد. ما افرادی را داریم که به سراسر جهان می فرستیم تا با دقت هرچه تمام تر بهترین فیلم های مستند و داستانی را برای نمایش در جشنواره پیدا کنند.»

تماشاگران این جشنواره نیز ازهمه جای دنیا خود را به «پارک سیتی» رسانده اند. ازجمله «ادواردو» برزیلی که می گوید برای تماشای دو فیلم مستند دو کارگردان برزیلی که در باره جنگل های آمازون فیلم ساخته اند به محل آمده است. بیش از۱۵۰۰ نفر داوطلب هم کمک می کنند تا افرادی چون «ادواردو» بتوانند راه خود را در میان برف و بوران و سرمای طاقت فرسا به جشنواره پیدا کنند.

یکی از نمایشگاه های خیابان اصلی «پارک سیتی» با عنوان «افق های تازه» یک نقشه جغرافیایی جهان را زیر پای دیدارکنندگان گسترده است که هر جای آن پا بگذارید روشن می شود و جزئیات آن منطقه را نشان می دهد. در همین محل کمی دورتر آینه ای قرار گرفته است که هر فردی در آن تبدیل به یک قهرمان کتاب های مصور می شود و بالای سرش هم یک حباب کوچک برای نشان دادن افکارش قرار گرفته است. «شری فریلو» مدیر این نمایشگاه آن را گوشه ای از ذهنیت و فرهنگ رسانه ای و اینترنتی امروز جهان می خواند.

جشنواره سینمایی ساندنس هم چنین فرصتی است برای ستارگان برنده اسکاری چون «دیویس گوگنهایم» که با روزنامه نگاران مختلف و هواداران خود روبرو شود. با وجود سرمای شدید هوا، دیدارکنندگان به خیابان ها می آیند و در برنامه های مختلف شرکت می کنند و با دیگران ملاقات می کنند و با آن ها دوست می شوند. همین باعث شده است که «ساندنس» علاوه بریک جشنواره سینمایی تبدیل به یک بازار مبادله افکار و یک محل حشر و نشر هنری شود.

بسیاری از فیلم های مستقلی که امسال در ساندنس به نمایش گذاشته خواهند شد از برندگان جشنواره های جهانی دیگر در مناطق مختلف جهان خواهند بود. همانند فیلم مستقل و کم بودجه «پرشس» Precious که سال گذشته در ساندنس به نمایش درآمد وامروز یکی از نامزدهای احتمالی دریافت جوایز اسکار به شمار می رود.