پل سایمون با همکاری فیل رامون، تهیه کننده مبتکر و مستعد اهل آفریقای جنوبی اخیرا آلبوم تازه ای را به نام «چه زیبا...اما چه فایده» So Beautiful...So What به بازار عرضه کرده است که نخستین آلبوم این خواننده پرطرفدار قدیمی پس از پنج سال به شمار می رود. آلبومی که پل سایمون آن را بهترین اثر خود در بیست سال گذشته می خواند.
نشریه موسیقی «رولینگ استون» این آلبوم تازه را «بهترین اثر پل سایمون از زمان انتشار آلبوم گریسلند تا امروز» خوانده است. الویس کاستلو، آهنگساز، خواننده و نوازنده بریتانیایی در داخل جلد این آلبوم نوشته است: «این اثر برجسته، متفکرانه و اغلب شادی آور را باید یکی از مهم ترین دست آوردهای طول زندگی حرفه ای پل سایمون خواند.»
این مجموعه از ترانه های تازه پل سایمون به صورت سی دی و بلو ری در دسترس علاقمندان قرار گرفته است. ترانه «آبی خیره کننده» Dazzling Blue یکی از ترانه های این آلبوم است که سایمون آن را با همکاری دو گروه برنده جایزه موسیقی «بلوگراس» - «دویل لاسون» و «کویک سیلور» ساخته است.
در این آلبوم پل سایمون برای نخستین بار از نمونه هایی از موسیقی دیگران در برخی از قطعات ازساخته های خود استفاده کرده است. یک قطعه هارمونی با استفاده از گروه چهارنفره «گلدن گیت جوبلی» و یک قطعه تک نوازی «بلوز» با «هارمونیکا» که توسط «سونی تری» نوازنده برجسته سازدهنی زده شده است. این قطعات به آلبوم تازه جلوه های خاصی داده است. هم چنین یک قطعه موسیقی از مراسم عبادت در کلیسایی به رهبری کشیش «جی ام گیتز» که در سال ١٩۴١ صدابرداری شده است.
پل سایمون برای معرفی هرچه بیشتر این آلبوم تازه، در تور جدیدی در آمریکای شمالی شرکت خواهد کرد که از هم اکنون بلیت های آن نایاب شده است. سایمون هم چنین در چند کلاب کوچک تر نیز در برخی از شهرهایی که در آن ها کنسرت اجرا خواهد کرد برنامه هایی خواهد داشت.
از کارهای جنبی دیگر این هنرمند، تهیه و ضبط آلبوم دو نفره ای با همکاری همسر آهنگساز، خواننده و نوازنده اش «ادی بریکل» است. این دو بیش از ١٩ سال پیش ازدواج کرده اند و در اجرای برنامه های هنری و ضبط موسیقی همکاری های مستمری داشته اند.
پل سایمون هم چنین در نظر دارد تا با همکار قدیمی خود «آرت گارفانکل» دست به اجرای کنسرت هایی در یک تور بزرگ جهانی بزند. این تور که قرار بود در سال ٢٠١٠ اجرا شود به خاطر ناراحتی حنجره که آرت گارفانکل از آن رنج می برد لغو شد.
پل فردریک سایمون، خواننده ، ترانه سرا و گیتاریست آمریکایی در سیزدهم اکتبر١٩۴١ متولد شد. او در شانزده سالگی به شهرت رسید و در سال ٢٠٠۶ مجله تایم به او عنوان «یکی از صد نفری که دنیای ما را برای همیشه تغییر دادند» را داد.
پل سایمون که در دوران دبیرستان در «فارست هیلز» یکی از محلات ناحیه «کوئینز» نیویورک با «آرت گارفانکل» آشنا شد، گروه دو نفره ای را با همکاری وی تشکیل داد. این دو با الهام از موسیقی گروه «اورلی برادرز»، قطعه هایی از موسیقی خود را در مدرسه اجرا می کردند. یکی از ترانه های پل سایمون از این دوران و هنگامی که او شانزده سال بیشتر نداشت در جدول پرفروش ترین صفحات سال قرار گرفت.
سایمون و گارفانکل با پایان دوره دبیرستان ناچار از هم جدا شدند. گارفانکل به دانشگاه کلمبیا در «منهتن» رفت و سایمون هم به تحصیل در رشته ادبیات انگلیسی پرداخت. سایمون که دلبستگی شدیدی به موسیقی راک اندرول داشت از اواخر دهه پنجاه تا اواسط دهه شصت میلادی بیش از ٣٠ ترانه نوشته، ضبط و منتشر کرد و در این میان گاه از آرت گارفانکل برای همکاری دعوت می کرد و به این صورت بود که گروه دو نفره سایمون و گارفانکل یک بار دیگر جان گرفت.
سایمون در طول سال ها با هنرمندان مختلف در رشته های گوناگون موسیقی کار کرده است و ترانه ها و آلبوم های بسیاری را هم به نام خود و یا با نام های مستعار به بازار داده است. وی مدتی مجذوب موسیقی فولک شد و در نیویورک به تجربه این موسیقی پرداخت. ترانه هایی چون «کارلس دومینگز» و «او برادر من بود» که سایمون آن را به «اندرو گودمن» دوست و همکلاس دوران تحصیل خود که در جریان «تابستان آزادی» در دهه شصت میلادی در می سی سی پی به قتل رسید هدیه کرد نتیجه همین تجربیات و دوران درهم آمیزی موسیقی فولک و راک اندرول بود.
در همان سال با انعقاد قراردادی که به همراه آرت گارفانکل با شرکت صفحه پرکنی کلمبیا بسته شد این دو به پیشنهاد دست اندرکاران در این شرکت، نام «سایمون و گارفانکل» را برای خود انتخاب کردند و همان طور که سايمون بعدها در اين باره گفته است «اين اولين باری بود که نام های محلی دو خواننده در موسيقی پاپ مورد استفاده قرار می گرفت.»
آلبوم «چهارشنبه، سه صبح» که در اکتبر ١٩۶۴ منتشر شد با ترانه «سکوت» Silence تبدیل به یکی از محبوب ترین ترانه های روز شد. این ترانه کمی بعد با گیتار الکتریک و درام دوباره ضبط شد و مقام اول را در جدول فروش آمریکا به دست آورد.
چندی بعد «مایک نیکولز» کارگردان برجسته سینمای آمریکا هنگام ساختن فیلم «فارغ التحصیل» The Graduate با شرکت داستین هافمن از سایمون و گارفانکل دعوت کرد تا موسیقی فیلم را بسازند. این همکاری منجر به خلق قطعه ای به نام «خانم رابینسون» شد.