سازمان تحقیقات فضایی آمریکا، ناسا، از آنچه که «خشونت بارترین رویدادهای کیهانی» می نامد یک انیمیشن ساخته و منتشر کرده است.
وقتی ستاره ای در اندازه تا سی برابر بزرگتر از خورشید ما در یکی از ابر نو اختران می میرد، یک ستاره نوترونی از آنبرجا می ماند.
بر اساس پژوهش های ناسا، جرم حجمی برجا مانده از یک ستاره نوترونی یک و نیم برابر جرم حجمی خورشید است که در یک کره ۲۰ کیلومتری فشرده شده باشد. ناسا می گوید وزن یک سانتیمتر مکعب از هسته اصلی ستاره های نوترونی بیشتر از کوه اورست است.
در فیلم انیمیشن ساخته ناسا، هنگامی که شبیه سازی شروع می شود، این ستاره ها تنها ۱۸ کیلومتر با یکدیگر فاصله دارند.
وقتی ستاره ها به یکدیگر برخورد می کنند، «کشیدگی های شدیدی» آنها را از شکل می اندازد. این برخوردها به گفته ناسا ممکن است پوسته ستاره ها را بشکافد و محتوی آن ها را به بیرون بریزد.
ستاره کوچکتر در نهایت خرد می شود و محتویاتش به شکل یک بازوی حلقوی از مواد داغ و سوزان درمی آید. در همین حال، ستاره بزرگتر آن مواد را در خود جمع می کند تا جایی که دیگر نمی تواند در برابر نیروی جاذبه مقاومت کند و در یک چاله سیاه سقوط می کند.
ناسا می گوید سیاه چاله در نهایت بیشتر این مواد را در خود فرو می کشد.
دانشمندان ناسا این فرضیه را مطرح کرده اند که ادغام ستاره های نوترونی در یکدیگر، انفجارهای اشعه گاما را پدید می آورد. این انفجارها کمتر از دو ثانیه طول می کشد، ولی می تواند «هم اندازه انرژی ای که تمام ستارگان کهکشان ما در طول یکسال تولید می کنند»، انرژی تولید کند.
وقتی ستاره ای در اندازه تا سی برابر بزرگتر از خورشید ما در یکی از ابر نو اختران می میرد، یک ستاره نوترونی از آنبرجا می ماند.
بر اساس پژوهش های ناسا، جرم حجمی برجا مانده از یک ستاره نوترونی یک و نیم برابر جرم حجمی خورشید است که در یک کره ۲۰ کیلومتری فشرده شده باشد. ناسا می گوید وزن یک سانتیمتر مکعب از هسته اصلی ستاره های نوترونی بیشتر از کوه اورست است.
در فیلم انیمیشن ساخته ناسا، هنگامی که شبیه سازی شروع می شود، این ستاره ها تنها ۱۸ کیلومتر با یکدیگر فاصله دارند.
وقتی ستاره ها به یکدیگر برخورد می کنند، «کشیدگی های شدیدی» آنها را از شکل می اندازد. این برخوردها به گفته ناسا ممکن است پوسته ستاره ها را بشکافد و محتوی آن ها را به بیرون بریزد.
ستاره کوچکتر در نهایت خرد می شود و محتویاتش به شکل یک بازوی حلقوی از مواد داغ و سوزان درمی آید. در همین حال، ستاره بزرگتر آن مواد را در خود جمع می کند تا جایی که دیگر نمی تواند در برابر نیروی جاذبه مقاومت کند و در یک چاله سیاه سقوط می کند.
ناسا می گوید سیاه چاله در نهایت بیشتر این مواد را در خود فرو می کشد.
دانشمندان ناسا این فرضیه را مطرح کرده اند که ادغام ستاره های نوترونی در یکدیگر، انفجارهای اشعه گاما را پدید می آورد. این انفجارها کمتر از دو ثانیه طول می کشد، ولی می تواند «هم اندازه انرژی ای که تمام ستارگان کهکشان ما در طول یکسال تولید می کنند»، انرژی تولید کند.
