لینکهای قابل دسترسی

خبر فوری
پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳ ایران ۱۲:۳۵

ويزای ورود مکرر به آمريکا - تحقق يک رويا


هيلاری کلینتون پیرامون برنامه صدور روداید برای ایران

آرش، کارشناس رشته مهندسی بيومکانيک از دانشگاه صنعتی شريف، سه سال پيش با کمک اقوام و دوستان خانوادگی موفق به دريافت پذيرش از دانشگاه ويرجينيای آمريکا در شارلوتزويل شد. برغم روابط تيره ای که بين دو دولت جمهوری اسلامی ايران و ايالات متحده آمريکا از سه دهه گذشته به اين طرف وجود دارد، چنين موفقيتی برای دانشجويان ممتاز دانشگاه های ايران نادر نبوده است. اما پذيرش آرش که دوران ليسانس خود را با بالاترين معدل از دانشگاه صنعتی شريف گذرانده بود، از سوی دانشگاه معتبر ويرجينيا، همراه بورسيه ای شد که بيش از نيمی از شهريه دانشگاه و مخارج خوابگاه را پرداخت می کند.

آرش می گويد پس از شنيدن خبر دريافت پذيرش با پدر و مادرش به مدت يک هفته در ترکيه به گشت و گذار پرداختند تا ويزای او از سوی سفارت آمريکا صادر شد. پس از آن آرش با پدر و مادر خداحافظی کرد ولی نمی دانست که اين آخرين باری است که پدرش را می بيند، زيرا آنها به تهران بازگشتند، در حالی که دانشجوی ممتاز ايرانی با دلی پر اميد راهی آمريکا شد. يکسال بعد پدر آرش بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت و او نتوانست قبل از فوت پدر با وی ديدار کند.

آرش می گويد، «من می خواستم برگردم، و پدرم را در روزهای آخر عمرش ببينيم. اما ويزايم فقط برای يک بار اعتبار داشت و در صورت خروج از آمريکا ممکن بود ديگر نتوانم به مدرسه برگردم. با خانواده ام مشورت کردم و همه گفتند برنگرد چون ممکن است اين فرصت را ديگر نداشته باشی.»

آرش و هزاران دانشجوی ايرانی مقيم آمريکا سالهاست که با معضل «ويزای تک ورودی» دست به گريبان هستند. دانشجويان ايرانی همواره بر اثر اين محدوديت ها، که پس از انقلاب اسلامی ايران و در نتيجه وخامت روابط بين دولت های ايران و آمريکا شروع شد، بيشترين ناراحتی ها را متحمل شده اند. اما از دو سال پيش و با روی کار آمدن دولت آقای باراک اوباما، و آغاز زمزمه ها مبنی بر آمادگی آمريکا برای مذاکره پيرامون مسايل مورد علاقه دو کشور، و سخنان نوروزی رئيس جمهوری آمريکا، اين اميد در دلها جان گرفت که ممکن است سرانجام راه حلی برای اين مشکل دانشجويان ايرانی نيز يافت شود.

اما دولت ايران در عمل بارها نشان داد که حاضر نيست پا از قلمرو حرف بيرون گذارده و در عمل مسوليت بهبود بخشيدن به روابط فی مابين را برعهده بگيرد. دولت آمريکا اين ضعف دولت ايران را تشخيص داد و با شناسايی عدم صداقت دولت ايران سياستی را در پيش گرفت تا دستکم مردم ايران از گزند نبود روابط دور بمانند و حتی الامکان روابط بين مردم دو کشور امکان شکوفايی بيابد.

اما موانع بيشماری بر سر راه بود و هرگونه اقدامی در اين جهت محتاج برنامه ريزی، بحث و اقناع، و جلسات مشوره ای متعددی بود. از آنجا که بودجه سالانه آمريکا همواره از فراز و نشيب هايی عبور می کند تا به تصويب نمايندگان کنگره برسد، برای اينکه دولت در مسايل حياتی چون امور دفاعی در تنگنا نباشد، نمايندگان کنگره هر سال يک بودجه پشتيبانی برای دولت در نظر می گيرند و به اين منظور «لايحه پشتيبانی بودجه دفاعی» Defense Authorization bill را به تصويب می رسانند. لايحه اين بودجه در طول ساليان متمادی از پيچ و خم هايی عبور کرده و راه و رسم تدوين و تصويب خاصی پيدا کرده است.

سازمان شورای ملی آمریکاییان ایرانی تبار (ناياک)، از دو سال پيش با بروی کار آمدن دولت باراک اوباما تصميم گرفت تا خود را در مسير تاثير گذاری بر اين بودجه قرار دهد تا آمال آمريکايی های ایرانی تبار را از اين طريق محقق کند.

يکی از اين نگرانی ها سياست صدور ويزای تحصيلی يک بار ورود برای دانشجويان ايرانی بود که سالهاست اسباب زحمت آنان را فراهم آورده است. نایاک از همان آغاز تلاش هایش در ايجاد تسهيلات برای دانشجويان ايرانی، ابتدا یک دوره پژوهشی را طی کرد تا ضمن ترسیم چشم اندازی برای این حرکت و شناسایی متحدان و منتقدان آن، چرايی وجود چنین مشکلی بررسی شود. در آن مقطع، برای اعضای ناياک هنوز معلوم نبود که آيا از نظر ايرانيان آمريکايی تبار، و يا حتی از نظر دولت آمريکا، چنين مشکلی وجود دارد، و يا آينکه آيا دولت حتی از چنين امری آگاه است. در اين راستا ناياک فعاليت های خود را با گروهی که با وبسايت MEVISA همکاری می کنند هماهنگ نمود.

يکی از نخستين موضوعاتی که برای ناياک روشن شد اين بود که اگر موضوع صرفا به عنوان يک مساله ويزايی در نظر گرفته شود پيشرفت چندانی حاصل نخواهد شد. بلکه تنها زمانی نتيجه مطلوب بدست می آيد که مساله ويزا در چارچوب بزرگتر یعنی تنش های ايران و آمريکا و اظهار تمايل ايالات متحده آمريکا برای کمک به مردم ايران قرار گيرد. اهميت اين موضوع با پيام نوروزی رئيس جمهوری آمريکا که ضمن آن خواسته بود که تعداد ايرانيان بيشتری برای تحصيل به آمريکا بروند آشکار شد. ناياک بلافاصله از فرصت استفاده کرد و پيامی به کاخ سفيد فرستاد مبنی بر اينکه بزرگترين مانع پيش پای آنچه که رئيس جمهوری در سخنرانی خود به آن اشاره کرده بود موضوع ويزای تک ورودی است.

بنابراین طرح کلی سياست ناياک به اين صورت پايه گذاری شد که یک رویکرد چند جانبه در پيش گرفته شود. این سياست دربرگيرنده موضوعات مختلفی بود که اهم آن از این قرار است:

۱- آموزش به عموم و دادن آگاهی به تصمیم گیرندگان اصلی در مورد مشکلی که اکنون به وضوح شناسايی شده بود. در اين روند ناياک به اين اعتقاد رسيده بود که اغلب اوقات صرفا فهماندن معضل به تصمیم گیرندگان اصلی نيمی از مشکل را حل می کند. به اين منظور ناياک از يک سو از وزارت امور خارجه وقت ملاقات خواست و تماس هايی با برخی اشخاص در کاخ سفيد و کنگره آمريکا گرفت. و از ديگر سو به انتشار مقالات روشنگر در اين زمينه پرداخت. وقتی موضوع شناخته شد و پرده از پيچيدگی های آن برداشته شد، ديگران نيز مطالبی در اين زمينه منتشر کردند و به اين ترتيب همسو با اقدامات ناياک و MEVISA مقالاتی در وبسایت های بزرگ آمریکا منتشر شد. برخی از اين مقالات را می توانيد در اینجا ببینید، در اینجا، اینجا، و در اینجا.

۲- در مقاطع خاصی، ناياک گروه های کاری و شبکه های اجتماعی اش و آن دسته از دانشجويانی که به طور مستقیم از برداشتن محدوديت ها ذينفع بودند را وارد کارزار کرد. ناياک با صدور چندين فراخوان (اينجا و اينجا را ببينيد) به اقدام از ايرانيان آمريکايی تبار خواست تا هم با هيلاری کلينتون، وزير امور خارجه آمريکا، هم با رئيس جمهوری باراک اوباما تماس بگيرند و صدای خود را به گوش آنها برسانند. هزاران نفر از اعضا و هواداران ناياک با نوشتن نامه و ارسال پيامک به مطرح شدن معضل کمک کردند و اين باعث شد تا رسيدگی به موضوع در دستور کار بالاترين مقامات تصميم گيرنده دولت آمريکا قرار بگيرد.آرش يکی از اين دانشجويان بود که اوقات فراغت خود را به اين کار اختصاص داد.

همچنين اعضای MEVISA شبکه های خود را بکار انداختند و بسياری از دانشگاه های آمريکا را ترغيب به نوشتن نامه به وزارت امور خارجه کردند تا به اين وزارتخانه از پائين فشار آورند و نسبت به وضعيت موجود برای دانشجويان ايرانی ابراز نگرانی کنند. در عمل ثابت شد که اين اقدام MEVISA اثر تعيين کننده ای داشت.

بعضی از اعضای نایاک حتی موفق به قرار دادن موضوع در دستور کار سیاستمداران محلی شدند. مثلا شاخه حزب دموکرات در کالیفرنیا، خواستار رسيدگی به موضوع ويزا شد و از دولت خواست تا اين مشکل را برطرف کند.

دیدار با برخی اعضای کنگره از آنجا مهم بود که به کاخ سفید و وزارت خارجه نشان داده شود که نمایندگان از موضوع حمایت می کنند. از آنجا که نایاک از سالها پيش با سناتور کارل لوین رابطه خوبی دارد، وی رهبری اين جنبش را بدست گرفت و بخوبی آن را از کانال های مناسب عبور داد. در خرداد گذشته، نایاک گزارش داد که آقای لوین موفق شده است مسئله ويزای چند بار ورود را در لايحه پشتيبانی بودجه دفاعی بگنجاند. National Defense Authorization Act (S.3454) سناتور لوين برای اين کار بايد از واژگان خاصی استفاده می کرد تا کاخ سفيد را به بررسی این موضوع وادارد که چگونه می توان حجم مبادله دانشجو با ایران و تعداد دانشجویان متقاضی ادامه تحصیل در آمریکا را افزایش داد. گزارش کاخ سفید سیاست صدور ويزای تک ورودی برای ايرانيان را بررسی کرد زيرا دانشجويان ایرانی اعتقاد داشتند که اين سياست بزرگترين سد راه تحصيل آنها در آمريکا است. به اين ترتيب، شناسايی اين امر به عنوان بزرگترين سد راه تبادل دانشجو با ايران، قرار گرفتن مساله در دستور کار کاخ سفيد را تضمين کرد.

در اين ميان معاندان سياسی رئيس جمهوری آمريکا، از سياستمداران دست راستی حزب مخالف تا نئوکان ها همگی اين اقدامات را نکوهيده و سعی در نشان دادن چهره ای نرمخو از آقای اوباما در مقابل جمهوری اسلامی ايران کردند. مثلا يکی از فعالان اين دسته به نام مايکل روبين، بطور مشخص تغيير ويزای تک ورودی را به ضرر آمريکا دانست به اين دليل که دولت جمهوری اسلامی مقابله به مثل نمی کند و به همان تعداد به آمريکائيان ويزای چندبار ورود نمی دهد.

آقای روبين گفت، «مجلس سنا و وزارت امور خارجه بايد در وحله نخست و پيش از هر چيز مراقب منافع شهروندان آمريکايی باشند. اين نکته که آنها به آن عمل نمی کنند شاهد غم انگيزی بر اولويت های سیاستمداران و دیپلمات های ایالات متحده است.»

اقای روبين و همفکرانش بار ديگر نشان دادند که هرگاه فرصتی پيدا کنند زندگی را بر ايرانيان سخت تر خواهند کرد. همچنين نشان داده شد برخی از ايرانيانی که با تاسی به امثال آقای روبين به هرگونه فعاليتی در جهت بهبود شرايط ايرانيان در آمريکا حمله می کنند از درد و غم ايرانيان فارغند و پايگاهی در ميان آمريکائيان ايرانی تبار ندارند.

اگر از کارشکنی ها و منفی باف های حرفه ای بگذريم، بزرگترين مانع ناياک و طرفداران ويزای چندبار ورود، بوروکراسی دولتی بود. تنش های موجود بين آمريکا و ایران فراتر از صرفا يک نزاع است. تاريخ سی ساله اين روابط نشان می دهد که یک الگوی دشمنی بین دو کشور، خود را بصورت بوروکراسی به گونه ای نشان می دهد که تقریبا هیچ اقدامی نمی تواند بدون نیاز به گرفتن تاییديه از تقریبا تمام ادارات مربوطه پيش برود. مسئله ويزای يکبار ورود، که به نظر امر ساده ای می آيد، در چنين شرايطی شديدا غامض و پيچيده می شود. نهایتا، تائيد بالاترين مقام دولتی در آمريکا لازم بود و چند هفته پیش خوشبختانه آن تائيديه صادر شد.

طبيعی است که کارمندان ناياک، که شب و روز بر روی اين مسئله کار کرده بوند، از چنين فرجامی به وجد آيند. آنها از تاثیر اين موفقيت در زندگی هزاران تن از دانشجویان ایرانی آگاه بودند و حالا تنها بايد صبر می کردند تا دولت ایالات متحده در مورد زمان اعلام آن تصميم بگيرد.

جمال عبدی، مدير سياسی ناياک پس از شنيدن خبر اين موفقيت گفت، «هنگامی که شنيديم زحماتمان در طول دو سال گذشته بالاخره نتيجه داد و اينکه بالاخره دانشجويان ايرانی واجد شرايط دريافت ويزای چندبار ورود شده اند بی اندازه خوشحال شديم. بازتاب اين موفقيت در ميان دانشجويان فوق العاده بود. اين تغيير سياست به معنی آن است که دانشجويان ايرانی ديگر مجبور نخواهند بود تا بين خانواده و آينده شان يکی را انتخاب کنند.»

ناياک معتقد است اين تنها آغاز ماجراست و می گويد از ابتدای اين تلاشها تا اعلام تصميم دولت توسط خانم کلينتون، ارتباطش را با دولت آمريکا حفظ کرده بود و حتی در مورد همين موفقيت هم هنوز موارد حل ناشده ای وجود دارد که محتاج بررسی است. مثلا وضعيت دانشجويانی که پيش از اعلام اين تصميم وارد خاک آمريکا شده بوند چيست؟ اما سمت حرکت به هر طرف که باشد، اينکه آيا به موفقيت های ديگری منجر خواهد شد يا نه، بستگی به تلاش های آيندگان و بخصوص گروه هايی نظير ناياک و بطور کلی ايرانيانی دارد که عميقا به اين باور رسيده اند که وقتی همه برای رسيدن به هدفی متحد می شوند می توانند در سايه اتحادعمل و حفظ روحيه مثبت به موفقيت های بزرگتری برسند. به گفته تريتا پارسی، رئيس ناياک، «ما انتخابی در پيش رو داريم. می توانیم تصمیم بگيريم و به عناصر مخربی گوش کنيم که فقط بلدند نق بزنند، تهمت بزنند و يا تخريب کنند، يا می توانيم تصميم بگيريم و در مسير سازنده ای گام بگذاريم که به بهبود شرايط، راه حل ها و امید های تازه ختم می شود.»

آرش می گويد اکنون منتظر آن است تا ببيند اين تغييير چه تاثيری بر روی وضعيت دانشجويانی مثل او دارد که پيش از تصويب سياست جديد با ويزای تک ورودی وارد آمريکا شده اند.

--------------

برای اطلاع از فعاليت های سازمان های آمريکائيان ايرانی تبار اينجا را کليک کنيد.

XS
SM
MD
LG