سالروز درگذشت مولوی را درویشان قونیه «شب عروسی» می نامند که منظورشان پیوستن این عارف بزرگ به حق در چنان شبی است.
آنان با پایکوبی و چرخیدن دایره وار مراسم سَماع را برگزار می کنند در حال سماع کف یک دست را به آسمان بلند می کنند تا به قول خودشان توجه و محبت خدارا به سوی خود جلب کنند و کف دست دیگر را به زمین می سایند.
پوشش این درویش ها نیز معنای خاص خود را دارد. دامن ها ی سفید نماد کفن، کشتن نفس و خودخواهی و به یاد مرگ افتادن است و کلاه بلندی که برسر می گذارند نماد سنگ قبری بر خودخواهی ها. چرخش آنان در هنگام پایکوبی نماد چرخش کاینات است.
رجب طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه، که درمراسم سالگرد درگذشت این شاعر و عارف ایرانی حضور یافته است می گوید «درخشش آثار مولوی روز به روز بیشتر می شود هر روز که می گذرد این نور تابناک تر می شود. شب عروسی در گو شه و کنار جهان از شرق تا غرب گرامی داشته می شود.»
مولوی در بلخ منطقه ای در افغانستان امروزی به دنیا آمد و در زمان حمله مغول به ایران به قونیه مهاجرت کرد. مثنوی از شاهکارها ی شعر فارسی در شش دفتر از سروده های اوست. غزلیات او با عنوان دیوان شمس تبریزی نیز اثر گرانبهای دیگر این عارف نامدار است.
فرزند مولوی پس از درگذشت پدر در قونیه فرقه دراویش مولویه را بنیان نهاد که تا به امروز باقی است.