یک پژوهش جدید نشان می دهد پزشکان عضو اقلیت های قومی – مثل سیاهپوستان، لاتین تبارها، آسیایی تبارها– بیش از دیگران به درمان بیماران بی بضاعت آمریکا توجه نشان می دهند.
نویسندگان این پژوهش برای گسترش نیروی کار پزشکان اقلیت و رفع نیاز فزاینده به پزشکان برای درمان بیماران نیازمند فراخوان داده اند.
پژوهشگران دانشگاه هاروارد براساس نظرسنجی سال ۲۰۱۰ از بیش از ۷۰۰۰ بیمار در سراسر آمریکا دریافتند که پزشکان عضو اقلیت های قومی ۵۴% بیماران نیازمند را درمان کرده اند. گزارش همچنین می گوید ۷۰% از بیماران غیرانگلیسی زبان توسط پزشکان اقلیت معاینه می شوند.
دیگر یافته های پژوهش حاکی است احتمال پذیرش بیماران آسیایی تبار، لاتین تبار و سیاهپوست توسط بیمارانی از نژاد خود ۲۶ برابر بیشتر است. همچنین، احتمال درمان بیماران کم درآمد توسط پزشکان اقلیت بین یک و نیم تا دو برابر است.
لیندونا ماراست، پزشک و پژوهشگر مرکز پزشکی کمبریج نویسنده اصلی پژوهش بود. وی می گوید هرچند تعجبی ندارد که بیماران عضو گروه های اقلیت ترجیح می هند توسط پزشکان هم نژاد خود درمان شوند، داده های گزارش دلایل این امر را روشن نکرده است: «آیا دلیلش فقط تمایل بیماران است؟ یا فقط خواست پزشکان؟ داده ها به این مورد پاسخی نمی دهد. در این باره فقط می توانیم به حدس و گمان متکی باشیم. می دانیم که ترکیبی از هر دو مورد است – هم انتخاب بیماران درباره این که کجا کار کنند، و هم انتخاب بیماران در مورد پزشک عمومی.»
خانم ماراست می گوید بسیاری از پزشکان می خواهند به بیماران اقلیت خدمات بدهند، چون پیشینه ای مشابه آنها دارند. وی در عین حال ابراز نگرانی می کند که شمار بیماران نیازمند بسیار بیش از پزشکان است. این وضع از زمانی که کنگره آمریکا قانون تمدید بیمه درمانی برای بیماران فاقد بیمه درمانی را تصویب کرد، بدتر شده است. خانم ماراست می گوید پزشکان اقلیت می توانند این شکاف را پر کنند:
«پزشکان اقلیت تا حد زیادی به بیماران کم بضاعت می رسند. بنابراین یک راه حل بالقوه و واقعی برای بیمارانی که بیمه دارند ولی به پزشک دسترسی ندارند، این است که تعداد پزشکان اقلیت را بالا ببریم.»
پژوهشگران می گویند این به معنای آن است که دانشکده های پزشکی هنگام دریافت درخواست پذیرش دانشجویان پزشکی، نیاز کل سیستم درمانی را درنظر بگیرند.
نویسندگان این پژوهش برای گسترش نیروی کار پزشکان اقلیت و رفع نیاز فزاینده به پزشکان برای درمان بیماران نیازمند فراخوان داده اند.
پژوهشگران دانشگاه هاروارد براساس نظرسنجی سال ۲۰۱۰ از بیش از ۷۰۰۰ بیمار در سراسر آمریکا دریافتند که پزشکان عضو اقلیت های قومی ۵۴% بیماران نیازمند را درمان کرده اند. گزارش همچنین می گوید ۷۰% از بیماران غیرانگلیسی زبان توسط پزشکان اقلیت معاینه می شوند.
دیگر یافته های پژوهش حاکی است احتمال پذیرش بیماران آسیایی تبار، لاتین تبار و سیاهپوست توسط بیمارانی از نژاد خود ۲۶ برابر بیشتر است. همچنین، احتمال درمان بیماران کم درآمد توسط پزشکان اقلیت بین یک و نیم تا دو برابر است.
لیندونا ماراست، پزشک و پژوهشگر مرکز پزشکی کمبریج نویسنده اصلی پژوهش بود. وی می گوید هرچند تعجبی ندارد که بیماران عضو گروه های اقلیت ترجیح می هند توسط پزشکان هم نژاد خود درمان شوند، داده های گزارش دلایل این امر را روشن نکرده است: «آیا دلیلش فقط تمایل بیماران است؟ یا فقط خواست پزشکان؟ داده ها به این مورد پاسخی نمی دهد. در این باره فقط می توانیم به حدس و گمان متکی باشیم. می دانیم که ترکیبی از هر دو مورد است – هم انتخاب بیماران درباره این که کجا کار کنند، و هم انتخاب بیماران در مورد پزشک عمومی.»
خانم ماراست می گوید بسیاری از پزشکان می خواهند به بیماران اقلیت خدمات بدهند، چون پیشینه ای مشابه آنها دارند. وی در عین حال ابراز نگرانی می کند که شمار بیماران نیازمند بسیار بیش از پزشکان است. این وضع از زمانی که کنگره آمریکا قانون تمدید بیمه درمانی برای بیماران فاقد بیمه درمانی را تصویب کرد، بدتر شده است. خانم ماراست می گوید پزشکان اقلیت می توانند این شکاف را پر کنند:
«پزشکان اقلیت تا حد زیادی به بیماران کم بضاعت می رسند. بنابراین یک راه حل بالقوه و واقعی برای بیمارانی که بیمه دارند ولی به پزشک دسترسی ندارند، این است که تعداد پزشکان اقلیت را بالا ببریم.»
پژوهشگران می گویند این به معنای آن است که دانشکده های پزشکی هنگام دریافت درخواست پذیرش دانشجویان پزشکی، نیاز کل سیستم درمانی را درنظر بگیرند.
