اول ماه مه، روز جهانی کارگر نامگذاری شده است. اين روزدر بسياری از شهرهای جهان، با برگزاری راه پيمايی هايی از سوی کارگران همراه است. علت نامگذاری اول ماه به عنوان روز جهانی کارگر، به تلاش کارگرانی باز می گردد که در سال ۱۸۸۶ ميلادی، برای اصلاح شرايط کارگری، در شهر شيکاگو آمريکا به خيابان ها آمدند.
از جمله خواست های کارگران شيکاگو، کاهش ساعات کار از ۱۰ ساعت به هشت ساعت بود. اين تلاش کارگران برای اصلاح شرايط کاری به زد و خوردهای خونينی با ماموران پليس منجر شد و از هر دو طرف عده ای کشته شدند. در سال ۱۸۸۹ ميلادی در شهر پاريس، کنگره اول انترناسيونال دوم، که سازمانی متشکل از احزاب سوسياليست و کارگری بود، اول ماه مه را روز جهانی کارگر نامگذاری کرد. با اين حال، در آمريکا روز کارگر، اولين دوشنبه ماه سپتامبر جشن گرفته می شود. اين روز از تعطيلات رسمی در ايالات متحده به شمار می رود.
در ايران، هفته کارگر امسال از پنجم ارديبهشت ماه آغاز شده و تا يازده ارديبهشت، که اول ماه مه است، ادامه دارد. منتقدان می گويند در ايران فعاليت بسياری از تشکل های کارگری محدود و ممنوع است و علاوه بر ناديده گرفته شدن حقوق کارگران، فعالان کارگری نيز از سوی نهاد های امنيتی تحت فشار قرار می گيرند. از جمله منصور اسانلو، از رهبران سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، به دليل فعاليتهای کارگری، اکنون زندانی است.
به گفته سايت خانه کارگر در ايران برنامه های ويژه ای طی هفته کارگر برگزار شده است. از جمله اين برنامه ها، ديدار نمايندگان کارگران با مراجع تقليد، تجليل رييس جمهوری از کارگران نمونه و پخش گزارش های ويژه از صدا و سيمای جمهوری اسلامی است.