در فیلم «لاوینگ» بازیگران «جول اجرتون» و «روث نگا» نقش زوج سفید و سیاهی را بازی می‌کنند که بعد از ۲۵ سال تبعید، با کمک وکلای «اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا» موفق شدند قضات دیوانعالی کشور را متقاعد کنند که قوانین ایالتی علیه ازدواج میان نژادی را لغو کنند. آنها در سال ۱۹۵۸ از ویرجینیا به شهر واشنگتن دی سی رفتند تا ازدواج خود را ثبت کنند.
مقامات دادستانی در ویرجینیا به آنها پیشنهاد کردند برای پرهیز از زندان، به ایالت دیگری کوچ کنند. ظلمی که این قانون تبعیض آمیز به آنها کرد، تقریبا یک عمر را در بر می گیرد. به خاطر اینکه زندان نروند، «ریچارد» و «میلدرد» ناچار شدند خانواده و دوستان و خانه‌ای که آرزوی ساختن آن را داشتند، ۲۵ سال رها کنند.
برای «ریچارد لاوینگ» چنانکه در فیلم می بینیم، حتی تصور رها کردن «میلدرد» هم کار ناراحت‌کننده بود. اما قهرمان اصلی داستان، شخصیت «میلدرد» است که بعد از ۲۵ سال تبعید، راضی شد که پرونده را دنبال کند، چون نمی خواست زوج‌های سیاه و سفید دیگر، با مشکل مشابه روبرو باشند.
مستند «اچ بی او»
آغازگر این پروژه، مستندی بود که «ننسی بیورسکی» Nancy Buirski، تهیه کننده و کارگردان مستندهای سینمایی، در سال ۲۰۱۱ ساخته بود. (خانم بیورسکی، همان کارگردانی است که فیلم مستند او در باره «سیدنی لومت» سینماگر برجسته، الان روی اکران است).
مستند تاریخی شبکه «اچ بی او» با استفاده از شهود عینی و یادهای دوستان و آشنایان آنها، ماجرای بازداشت، و ۲۵سال تبعید ریچارد لاوینگ و همسرش را بازگو می‌کند.
از «جف نیکولز» هنگام ساختن فیلم «علمی – تخیلی» Midnight Special دعوت شد که فیلمی در باره «لاوینگ» ها بسازد. او می‌گوید قبل از آن، با این گوشه از تاریخ مبارزه‌های مدنی آشنایی نداشت و تماشای مستند «اچ بی او» الهام‌بخش سناریوی او بود.
منتقدها اشاره کرده‌اند که نه تنها داستان، بلکه زاویه دوربین و فضاها و بیان سینمایی فیلم «لاوینگ» از مستند «ننسی بیورسکی» برگرفته شده.
«جف نیکولز» می گوید به نظر او فیلم «لاوینگ» در باره انسانیت است. فیلمی است در باره حقیقت. او می گوید می داند که ازدواج کار آسانی نیست و به تعهد دراز مدت نیاز دارد، و ریچارد و میلدرد با دشواری‌هایی فراتراز معمول، روبرو بودند. به آنها پیشنهاد می‌شد که طلاق بگیرند ولی به زندگی مشترک، ادامه بدهند، ولی آنها به تعهد خود پایبند ماندند که به نظر آقای نیکولز، نشان از عشق دارد.
تمرکز فیلم «لاوینگ» بر تلاش دو وکیل جوان «اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا» American Civil Liberties Union است که وکالت «لاوینگ» ها را به رایگان برعهده گرفتند، و پرونده را تا رای نهایی دیوانعالی، دنبال کردند، با هدف لغو قانون سال ۱۹۲۴ ایالت ویرجینیا، که به لغو قوانین مشابه در ایالت‌های دیگر انجامید.
فضای محلی
جف نیکولز، سناریست و کارگردان، که خودش متولد ایالت «آرکانزا» است، خیلی علاقه دارد در فیلم‌های خود، فضای ایالات جنوبی و زندگی روستایی و شهرهای کوچک را منعکس کند. این را در فیلم «ماد» Mud و «پناه بگیر» Take Shelter می بینیم و حتی در فیلم «علمی – تخیلی» غیرمتعارف جدید او، یعنی «ویژه نیمه شب» Midnight Special هم می بنیم، و همان فضایی است که در فیلم «لاوینگ» به آن بازگشته.
جول اجرتون بازیگر نقش «ریچارد لاوینگ» کارگر ساختمانی، در مصاحبه با خبرگزاری «رویترز» می‌گوید حضور در مکان های حقیقی، از جمله دادگاه، حس خاصی در بازیگر ایجاد می کند. او می‌گوید: «مثلا، در همان اتاق دادگستری ویرجینیا فیلم گرفتند که شصت سال پیش، دادگاه ایالتی، ریچارد و میلدرد لاوینگ را به تبعید مجبور کرد.
جذابیت فیلم، بازسازی شخصیت‌های واقعی و فضای اجتماعی دهه ۱۹۵۰ در آمریکا است اما داستان، پیچ و خم زیادی ندارد و پایان آن هم از آغاز معلوم است. در نتیجه، این فیلم، که با حسن نیت زیاد ساخته شده، در نهایت، چیزی است در حد یک درس تاریخی. اما به عنوان درس تاریخی هم، عمق چندانی ندارد.
نیکولز فیلم را با پرهیز از احساساتی‌گری و شعار، ساخته و از جمله در باره پیچیدگی‌های روان‌شناختی شخصیت‌ها، واکنش سفیدپوست‌های اطراف «لاوینگ»، یا علت گرایش ریچارد به معاشرت با جامعه سیاهپوستان، به خیلی از کنجکاوی‌های تماشاگر، پاسخ نمی دهد.
اما، به قول «مایکل دین» منتقد نشریه وزین New Republic حسن فیلم «لاوینگ» و فرق آن با دیگر فیلم هایی که در باره فرازهای عمده مبارزه های مدنی آمریکا ساخته شده، این است که در آن از پرگویی‌های معمول و مورد علاقه بازیگران، و سخنرانی پر از شعارهای آزادیخواهانه، خبری نیست.
فروتن
در نهایت، «لاوینگ» فیلمی فروتن است. حتی بازیگران فیلم، با اینکه نسبتا مشهور هستند، ولی ستاره‌های هالیوودی در حد «نیکول کیدمن» و «تام هنکز» نیستند.
«جول اجرتون» که خودش فاقد جاذبه‌های ظاهری ستارگان سینماست، بازی کم‌حرف و امساک‌گرایانه‌ای در این فیلم ارائه می‌دهد. هر چند «اجرتون» به خاطر شهرتش، بیشتر مورد توجه تماشاگر است ولی آنچه لحن ظریف و کم‌نمود و بی‌تکلف فیلم را تثبیت می‌کند، بازی «روث نگا» بازیگر انگلیسی است، که رنج «میلدرد لاوینگ» را بدون پرگویی، در نهایت سکوت، و تنها با نگاه های غمزده به زمین، نشان می‌دهد.
بعضی از منتقدها، تلاشی برای تقدیس عشق این زوج، مشاهده کرده‌اند. به نظر «پیتر راینر» منتقد «کریستین ساینس مانیتور» برای تقدیس از هدف مبارزه قانونی این زوج، لزومی نداشت خود آنها و رابطه عشقی آنها، در فیلم تقدیس شود.
مانولا دارگیس، منتقد نیویورک تایمز، در تحسین فبلم «لاوینگ» می نویسد کمتر فیلمی است که این لحظه تاریخی را برانگیزاننده تر و آرمانگرایانه تر از این فیلم، بازگو کرده باشد.
او معتقد است که «نیکولز» به جای نمایش جریان دادگاه، تمرکز بیشتر داده روی خود زن و شوهر، و رابطه آنها، ولی از جزئیات فیلم مستند «داستان لاوینگ ها» الهام گرفته برای ساختن لحن ساکت فیلم، که به نظر خانم دارگیس، برای چنین فیلمی که معمولا از پرگویی و نطق‌های آتشین، انباشته است، کار حیرت‌انگیزی است.
