روزنامه نيويورک تايمز روز يکشنبه مقاله ای بقلم نورسلطان نظربايف، رييس جمهوری قزاقستان، چاپ کرد تحت عنوان «چه درسهايی ايران ميتواند از قزاقستان بياموزد.»
نظربايف که اکنون همراه با رهبران ديگر کشورها در نشست اتمی کره جنوبی بسر ميبرد در اين مقاله مينويسد اگر تروريستها به مواد ساخت بمب اتمی دست يابند در استفاده از آن درنگ نخواهند کرد.
وی می افزايد: برای چهار دهه کشور ما قزاقستان بعنوان صحنه آزمايشهای اتمی مورد استفاده قرار گرفته و تا زمانيکه منطقه «سمی پالاتينسک» تعطيل شد، ۱۱۶ بمب اتمی در اين محل منفجر شده بود و با آنکه ٢۰ سال از تاريخ آخرين آزمايش می گذرد، آثار نابودکننده آن هنوز احساس ميشود. مرگ ومير بالا و تولد تعداد زيادی کودکان غيرطبيعی، در اثر قرار گرفتن در معرض آثار راديو اکتيو، که سايه مرگبار آن هنوز در اين منطقه ادامه دارد.
نظربايف می نويسد پس از جدايی قزاقستان از روسيه و استقلال، ما به چهارمين قدرت اتمی بدل شده ايم و يکی از نخستين گامهای ما بعنوان يک ملت مستقل رد داوطلبانه سلاحهای اتمی بود.
نظربايف در مقاله خود می افزايد: بايد درک کرد برای کشورها صرفنظر کردن از انبار تسليحاتی اتمی و انکار مقاصد توليد سلاح اتمی آسان نيست. ولی حقيقت آنست که داشتن سلاح اتمی از جانب يک کشور موجب ميشود که ديگر کشورها نيز برای حفاظت از خود، داشتن سلاح اتمی را لازم بدانند و بهمين دليل گسترش اتمی تهديدی بزرگ عليه امنيت، و منجر به تجارت خطرناک و غيرقانونی تسليحات و مواد اتمی می شود.
مقاصد واقعی اتمی ايران موجب نگرانی جهانی است. قزاقستان با توجه به حق مسولانه کشورها برای توليد انرژی صلح آميز اتمی، از طريق روابط ديپلماتيک نزديک با کشورهای حوزه دريای خزر برای تشويق تهران به آموختن از تجربه قراقستان، تلاش کرده است.
درس تجربه قزاقستان نشان ميدهد که کشورها ميتوانند با پشت کردن به سلاح اتمی منافع بزرگی کسب کنند. ما به همين دليل اکنون کشوری آباد، باثبات و با نفوذ و با دوستان بيشتری در جهان هستيم.
رييس جمهوری قزاقستان در پايان مقاله خود در نيويورک تايمز می گويد: ما همبستگی های صلح آميز و کاميابی را بر ترس و سؤظن برگزيديم. ايران اکنون با همين گزينه روبروست و ما بايد همه برای فراهم آوردن شرايط درستی که ديگر کشورها نيز بتوانند انتخاب درست را انجام دهند، سخت تلاش کنيم.