لینکهای قابل دسترسی

خبر فوری
جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ ایران ۱۲:۳۲

ایران: جنگ یک طرفه علیه آمریکا


 رابرت لوینسون، مأمور سابق اف بی آی که از سال 2007 در ایران ناپدید شده است
رابرت لوینسون، مأمور سابق اف بی آی که از سال 2007 در ایران ناپدید شده است

جمهوری اسلامی ایران سی سال است به آمریکا حمله می کند ولی هیچگاه پاسخی از جانب ایالات متحده دریافت نکرده است

برت استفنز در وال استریت ژورنال نوشته است چهارشنبه هفته گذشته منصور ارباب سیر، ایرانی-آمریکایی، در دادگاه فدرال آمریکا، اتهام همکاری با سپاه پاسداران در اجرای توطئه انفجار رستورانی در واشنگتن را پذیرفت. سه روز نگذشته، نیویورک تایمز گزارش کرد که دولت آقای اوباما و جمهوری اسلامی در خفا برای انجام گفتگوهای مستقیم «موافقت اصولی» کرده اند. کاخ سفید این افشاگری را با واکنشی «به شیوه وکلا» تکذیب کرد.

این وضعیت سیاست ایالات متحده در برابر ایران است: ایران با ما در جنگ است؛ ما در تلاش برای گفتگوهای دوجانبه و اعتمادسازی با آن کشوریم.

برِت استفنز فهرستی از قربانیان حملات ایران به آمریکا ارائه کرده که در آن این موارد دیده می شود: ۱۷ آمریکایی در انفجار سفارت آمریکا در بیروت کشته شدند؛ عامل انفجارِ آوریل ۱۹۸۳ (فروردین ۱۳۶۲)، سازمان جهاد اسلامی بود (این گروه که از حمایت جمهوری اسلامی برخوردار است بعدها به حزب الله تغییر نام داد)؛ اکتبر ۱۹۸۳(مهر ماه ۱۳۶۲) دویست و چهل و یک سرباز آمریکایی در پایگاه نیروی دریایی بیروت توسط نیروهای جهاد اسلامی به قتل رسیدند. اکتبر ۱۹۸۵ (مهرماه ۱۳۶۴)، رابرت دین استتهم افسر ارشد نیروی دریایی آمریکا که مسافر پرواز شماره 847 شرکت هوایی تی دبلیو اِی بود، در بیروت زیر ضربات یک تروریست عضو حزب الله جان باخت. ویلیام فرانسیس باکلی، رئیس دفتر سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا – سیا – هم در همان ماه زیر شکنجه حزب الله جان باخت. ویلیام هیگینز، سرهنگ نیروی دریایی آمریکا، سال ۱۹۸۸ در جریان مأموریت نیروهای صلحبان سازمان ملل متحد در لبنان ربوده شد؛ و بعدها به دار آویخته شد. ماه ژوئن ۱۹۹۶، ۱۹پرسنل نیروی هوایی آمریکا در انفجار برج های خُبَر در شهر ظهران عربستان سعودی کشته شدند. چند عضو حزب الله عربستان در ارتباط با این انفجار در دادگاه فدرال آمریکا محاکمه شدند. هزاران سرباز و افسر ارتش آمریکا در انفجار بمب های کنار جاده ای در افغانستان و عراق جان خود را از دست داده اند. مرگبارترین این بمب ها در ایران و با هدف کشتن آمریکایی ها ساخته می شود.

در کنار کشتار آمریکاییان، خصومت های دیگر دولت ایران را هم نباید از نظر دور داشت: گروگانگیری ۴۴۴ روزه ۵۲ دیپلمات آمریکایی در ایران؛ گروگانگیری تعدادی از آمریکاییان در لبنان، از جمله تامس ساترلند و تری اندرسون؛ زندانی کردن – یا در واقع گروگانگیری – سارا شورد به مدت ۱۴ ماه و حبس جاش فتال و شین باوئر برای بیش از دو سال در ایران؛ زندانی کردن دلبخواهی ایرانی-آمریکایی هایی که به ایران سفر کرده اند، از جمله کیان تاجبخش، هاله اسفندیاری، و رکسانا صابری؛ ناپدید شدن رابرت لوینسون، مأمور سابق اف بی آی در ایران – که ظاهراً از سال ۲۰۰۷در ایران گروگان گرفته شده؛ و بالاخره به زندان انداختن امیرحکمتی، سرباز پیشین نیروی دریایی آمریکا که برایش حکم اعدام صادر شده.

این سابقه جمهوری اسلامی در رابطه با آمریکاست، باید بارها و بارها آن را مرور کنیم تا از یادمان نرود، چون این وقایع را زود از یاد می بریم. اما سابقه واکنش آمریکا به ایران چیست؟

برت استفنز می نویسد همکارم سهراب احمری که زاده ایران است در شماره اخیر مجله نقد و تفسیر نوشته است رؤسای جمهوری آمریکا یکی پس از دیگری با ژست های مؤدبانه با اقدامات جمهوری اسلامی برخورد کرده اند. رونالد ریگان اجازه نداد برای تلافی بمبگذاری های بیروت، به پایگاه جمهوری اسلامی در لبنان حمله نظامی شود؛ در عوض، یک نسخه از انجیل را با دستنوشته خودش برای آیت الله خمینی فرستاد. از بابت انفجار خُبَر هم انتقامی گرفته نشد: آن موقع بیل کلینتون داشت با «اصلاح طلبان» دولت ایران مغازله می کرد و از بابت کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ علیه دکتر مصدق معذرت خواهی می کرد – روحانیون ایران در دوره مصدق از او حمایت کرده بودند. جورج بوش هم هرگز مستقیماً در مورد کارخانه های مهمات سازی ایران که بمب و مواد منفجره تولید می کنند، اقدام نظامی نکرد؛ در عوض، در دور دوم ریاست جمهوری اش سیاستی در واقع تعاملی با ایران در پیش گرفت که چندان تفاوتی با دور اولش نداشت.

تا می رسیم به پرزیدنت اوباما. دعوت او از تهران برای گفتگو بی سابقه نبود؛ بلکه در واقع به نحو مأیوس کننده ای خیلی هم سابقه داشت. البته باید تصدیق کنیم که آقای اوباما تحریم های «بی سابقه» ای علیه ایران وضع کرده. اما باز هم، واقعیت دلسرد کننده این است که اقدامات او بیشتر جنبه تبلیغات انتخاباتی دارد تا ابزارهای سیاسی – و همین نشان می دهد که چرا وی به هر مناسبتی از اجرای تحریم ها چشم پوشی می کند.

حال برویم سر قضیه گزارش نیویورک تایمز، که به فرض آن که واقعیت داشته باشد (من این طور فرض می کنم)، منفعت اصلی اش این است که دولت آقای اوباما دست از این ایده برنمی دارد که رهبران ایران می خواهند برسر برنامه هسته ای شان – که این همه چیزها را فدای آن کردند – چانه بزنند؛ و اینک در آستانه دستیابی به آن هستند.

برت استفنز می نویسد شاید آقای رئیس جمهوری فکر می کند که باید نجابت به خرج داد و فرصت دیگری به دیپلماسی داد. اما سی و سه سال است که رهبران ما از فرط نجابت همه کارهای جنون آمیز حاکمان ایران را بی پاسخ گذاشته اند. خط مشی منطقی در برابر ایران با این پرسش شروع نمی شود که چطور از جنگ احتراز کنیم؛ سؤآل اصلی این است که چطور از جنگ پیروز بیرون بیاییم. هر نتیجه ای کمتر از این، ترور و ارعاب بیشتری به دنبال خواهد داشت و بی حرمتی است به خاطره آمریکاییانی که قربانی جمهوری اسلامی شدند.
XS
SM
MD
LG