کريستين ساينس مانيتور زيرعنوان «چرا ايران حکم سنگسار در مورد زن محکوم به اين مجازات را متوقف ساخت» می نويسد ايران با گردن نهادن به انتقادهای روز افزون بين المللی روز چهارشنبه حکم سنگسار زنی را که به اين مجازات محکوم شده بود متوقف ساخت.
رهبران اروپائی و فعالان غربی در يک جنگ حرفی رو به تشديد با تندروهای ايرانی، که نام بردن آنها از کارلا برونی سارکوزی، بانوی اول فرانسه، به عنوان فاحشه ای مستحق کشته شدن به سبب دفاع از سکينه محمدی آشتيانی يک نمونه آن بود، خواستار جلوگيری از اعدام اين زن شده بودند که در اتهام زنا مجرم شناخته شده است.
رامين مهمانپرست، سخنگوی وزارت امورخارجه ايران، به Press TV تلويزيون انگليسی زبان دولتی ايران گفت حکم مربوط به ارتباط نامشروع متوقف و مورد بازبينی قرار گرفته است و افزود که اتهام جداگانه قتل نيز برای صدور حکم نهائی در دست بررسی است.
انوشيروان احتشامی، کارشناس ايران در دانشگاه دورهام انگليس، می گويد اين به معنای شروع اثر گذاری فشارهای بين المللی است. آنها سرانجام دريافته اند که عواقب منفی موضوع به مراتب گسترده تر از تلاش برای اثبات مشروعيت عدالت اسلامی است.
پارلمان اروپائی روز چهارشنبه قطعنامه ۶۵۸-۱ را تصويب کرد که می گويد مجازات سنگسار هيچگاه نمی تواند قابل توجيه، ويا پذيرفتنی باشد. روز سه شنبه حوزه مانوئل باروسو، رئيس کميسيون اروپائی، گفته بود اين مجازاتی ورای وحشيگری است که هيچ مرام و مذهبی آن را توجيه نمی کند.
برنارد کوشنر، وزير امورخارجه فرانسه، نيز گفت اگر سفر وی به تهران بتواند مانع از سنگسار شود، حاضر است چنين سفری را انجام دهد. برزيل، يکی از نزديک ترين دولت ها به ايران که در ماه مه گذشته بانی توافق اتمی با ايران و ترکيه بود به خانم آشتيانی پناهندگی عرضه کرده است. واتيکان نيز با انتقاد از مجازاتی که آن را بی رحمانه توصيف می کند وارد صحنه شده است.
فشاربه ايران در چند زمينه رو به افزايش گذاشته است. علاوه بر پرونده سنگسار، برنامه اتمی پرسش برانگيز ايران موجب وضع چهارمين دور تحريم های تنبيهی در ژوئن گذشته توسط شورای امنيت سازمان ملل متحد شد. واشيگتن و اتحاديه اروپا اين تحريم ها را با تصميماتی شدیدتر دنبال کرده اند که می تواند طرف های همکاری با ايران را هم مجازات کند.
حتی فيدل کاسترو، چهره ای انقلابی که نظرات ضد آمريکائی و ضد امپرياليستی اش وی را يک متحد ايران می سازد، به تازگی ضمن هشدار به محمود احمدی، نژاد رئيس جمهوری اسلامی ايران، عليه لفاظی هائی که می تواند به جنگ با غرب منجر شود، از اقدامات خودش در جريان بحران موشکی ۱۹۶۲ کوبا که تقريبا به بروز يک جنگ اتمی بين آمريکا و شوروی نزديک می شد ابراز تاسف کرده است.