نشریه استرالیایی "گیزمودو" ایران را یکی از "آینده نگرترین" کشورهای جهان توصیف کرده است و می نویسد شواهد نشان می دهد ایران در یک نسل قادر شد نرخ رشد جمعیت را کاهش دهد.
نویسنده گزارش به نگرانی های کارشناسان از افزایش شمار جمعیت جهان که به هفت میلیارد رسیده و موجب فرسایش پرشتاب منابع طبیعی و بالا رفتن شدید مصرف انرژی می شود، اشاره کرده و یادآور شده، چند سال پیش از آن که چنین نگرانی هائی ابراز شود، کشوری بود که رهبرانش عمیقا نگران هزینه های اقتصادی و اقلیمی افزایش جمعیت بودند. در ایران ، در جریان مناقشه هشت ساله با عراق، آیت اله خمینی خواهان وضع مقررات جدیدی شد که زنان را به داشتن فرزندان زیاد برای ساختن "ارتش ۲۰ میلیونی" ترغیب می کرد. در نتیجه، جمعیت کشور از ۳۷ میلیون نفر در ۱۹۷۹، به ۵۰ میلیوننفر در ۱۹۸۶ رسید.
آلن ویز من، روزنامه نگار، این تحول را "بالاترین نرخ رشد جمعیت که جهان تا کنون دیده است" توصیف کرد. او در کتاب اخیر خود با عنوان "شمارش معکوس" به تصمیم مدیران ایران بعد از این رویداد اشاره می کند و می گوید در اواخر دهه میلادی۸۰، کارمندان سازمان برنامه و بودجه ایران متوجه شدند کشور بسوی بحران اقتصادی عمده ای پیش می رود ، و رشد جمعیت از ظرفیت منابع آن فراتر خواهد رفت. اما بعد از یک سلسله جلسات محرمانه با آیت الله، گروهی از کارشناسان جمعیت، متخصصین بودجه و وزیر بهداشت توانستند او را متقاعد کنند لازم است کاری، و هرچه سریعتر، انجام گیرد.
آنها نیاز داشتند جمعیت کشور به سطوح قابل اداره برگردد. بنابراین، پس از پایان جنگ، آیت الله موافقت کرد وزارت بهداشت برنامه تنظیم خانواده را تدوین کند و به اجرا بگذارد.
برنامه با شعار "یک فرزند خوب است، دو فرزند کافی است" آغازشد. وعاظ در مساجد در باره آن سخن گفتند.
وزارت بهداشت صدها درمانگاه تنظیم خانواده تاسیس کرد، کارمندان وزارتخانه که بسیاری از زن بودند به شهرها و حتی روستاها فرستاده شدند. آنها یک ماموریت داشتند، وسائل جلوگیری از بارداری را برای هرکسی که می خواست فراهم آورند؛ از کاندوم تا عقیم سازی.
اجباری در کار نبود، نه در استفاده از وسائل و نه محدود ساختن تعداد فرزندان. اما اکثر زنان خسته از جنگ و روبرو با سختی های اقتصادی پس از داشتن دو فرزند ، عقیم شدن را برگزیدند. روند رشد جمعیت متوقف شد.
گزارش می گوید حتی وقتی دولت جدیدی به قدرت رسید و سعی کرد سیاست های مراقبت های بهداشتی را تعدیل کند، کاهش تعداد جمعیت ادامه یافت. بسیاری از زنان تحصیل کرده و وارد نیروی کار شده بودند، و آغاز دوباره سیاست هایی که به انفجار جمعیتی در دهه ۱۹۸۰ رسید، غیر ممکن بود.
نویسنده می افزاید نمی دانیم در آینده چه اتفاق می افتد اما ما شواهدی داریم که در یک نسل، کشوری بزرگ و مذهبی مانند ایران قادر شد نرخ رشد جمعیت را پائین بیاورد.
اگر می خواهیم از یک بحران اقلیمی با پائین آوردن جمعیت جهان پرهیز کنیم، شاهد خوبی داریم که اینکار می تواند بدون ارعاب انجام گیرد. تمام آنچه لازم است این است که ابزار جلوگیری از بارداری در دسترس هرکسی که می خواهد قرارداده شود.
* برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.