صفر – صفر داریم تا صفر – صفر

کارلوس کی روش در بازی با نیجریه فقط به فکر یک امتیاز بازی بود.

کی روش فهمیده است که فدراسیون و مسئولان ورزش ما کاری به کیفیت بازی ندارند، شاید فکر میکند کل جامعه کاری به کیفیت ندارد و فقط به دنبال نتیجه بازی است.

به نظر من، پول او حلال است چون هم آن یک امتیاز که صاحبکارش دنبال آن بود را گرفته و هم تیم را همچنان در رقابتها نگه داشته است. اما آیا این یک امتیاز همان احترامی را در بین مردم دنیا دارد که یک امتیاز مکزیک در مقابل برزیل؟

مکزیک نشان داد که فوتبال خوب برایش از امتیاز ناپلئونی مهمتر است. یادمان باشد که ما در سال 2006 بازی زیبایی با مکزیک انجام دادیم.

کی روش احتمالا می‌داند که تیمش خوب بازی نمی‌کند اما اگر من هم جای او بودم نگاه می‌کردم ببینم صاحبکارم چه می‌خواهد. صاحبکار، آمار خوب می‌خواهد، شوآف می‌خواهد، مدال و مقام می‌خواهد و کیفت کار برایش مهم نیست.

اما مردم چه می‌خواهند؟ به نظر من هنوز بازی خوب ایران در مقابل یوگسلاوی در سال 1998، با وجود باخت ایران، یکی از بهترین خاطرات مردم از جام جهانی است.