يک کتاب اقتصادی در مورد نابرابری درآمدها وارد فهرست پرفروش ترين کتاب های آمريکا شد و نويسنده فرانسوی آن، توماس پيکتی، را به مداری انداخته که معمولا جای ستارگان موسیقی راک و چهره های سرشناس هاليوود است. بعضی ها حتی صحبت از امکان رقابت اين استاد اقتصاد دانشگاه برای جايزه نوبل می کنند.
کتاب «سرمایه در قرن ۲۱» به بررسی تاریخ نابرابری درآمد در ایالات متحده آمریکا و اروپا از قرن هجدهم میلادی تا به امروز می پردازد.
اين کتاب همچنين در صدر رده کتاب های غیر داستانی روزنامه نیویورک تایمز قرار داردو در نخستين هفته فروش در وبسايت آمازون کل موجودی آن بفروش رفت. اين مورد نمونه قانع کننده ای برای اتفاقی است که بسیاری از مدت ها پيش به آن مشکوک بودند -- که ثروتمندان در حال ثروتمندتر شدن هستند.
پيکتی در اين باره می گويد، «اگر دو سوم این رشد به ۱ درصد بالای جمعيت برسد، معلوم نیست که این وضعيت خوبی برای بقیه مردم باشد.
طرح کلی پيکتی، با استفاده از جداول و داده های آماری، از زمان انقلاب صنعتی تا به امروز، اين است که بر اثر مرور زمان، سرمايه يا ثروت سريع تر از توليد اقتصادی رشد می کند؛ اما، بحث حول محور راه حل های سیاسی نویسنده است، از جمله وضع مالیات جهانی بر ثروت.
منتقدان اين تئوری می گويند اقدامات تنبیهی از اين دست به همه صدمه می زند.
استان ويوگر، اقتصاددان سياسی انستيتوی آمريکن انترپرايز، که نهادی محافظه کار است، گفت، «من با تقريبا همه پيشنهادات سياس یاو مخالفم، اما حتی فراتر از آن، در بخش تحليلی محض، فکر می کنم او در مورد اينکه چه مقدار سرمايه در ۱۰۰ سال اخير رشد کرده است مبالغه می کند.»
ويوگر استدلال می کند بيشتر انباشت ثروتی که در ایالات متحده آمریکا صورت گرفته به دليل افزایش مالکیت خانه بوده است؛ اما، دیگران می گویند افزايش مالکيت خانه رشد تمرکز ثروت در میان عده ای از خواص را توضيح نمی دهد.
ديويد استاساوج، از دانشگاه نيويورک، می گويد، «شاید چیز کلی تری در مورد اين مشکل بتوان گفت، وقتی نابرابری در یک دموکراسی منجر به جلوافتادن ثروتمندان می شود، عليرغم وجود قوانينی که به طور معمول باید از اين امر جلوگیری کند.»
اقتصادهای در حال ظهور هم از اين مساله در امان نیستند. پيکتی می گويد، رشد منفی جمعیت در چین، بین فقیر و غنی شکاف می اندازد.
او گفت، «در حال حاضر، به ارث بردن دارایی دارد تبدیل به یک مساله بزرگ می شود و دسترسی به املاک و مستغلات در شهرهای بزرگتر چین، جايی که در آن برخی از مردم اموال از پدر و مادر خود به ارث می برند. و شما می دانید، برخی از مهاجران کاملا از داشتن زمين محرومند.»
پيکتی امیدوار است این کتاب به بحث های بيشتری دامن بزند. پروفسور رابرت شيللر، استاد دانشگاه ييل، با اين نظر موافق است. وی پس از بردن جايز نوبل اقتصادی، به صدای آمريکا گفته بود، افزايش نابرابری درآمد بزرگترين مشکل پيش روی جهان است.
او گفت، «ما اکنون بايد در مورد طرح های احتمالی برای امکان نابرابری بسیار بدتر فکر کنيم و اينکه چگونه می توان اين روند را متوقف کرد. خوب، راه حل بايأ بنوعی ماليات گرفتن از ثروتمندان باشد.»
خواندن کتاب پيکتی، در نزديک به ۷۰۰ صفحه، کار آسانی نيست، اما هم منتقدان و هم طرفداران وی می گويند امسال که سال انتخابات است و معمولا موضوعات اقتصادی بر گفتمان انتخاباتی غلبه دارد، اين کتاب به بحث های بسياری دامن خواهد زد.
کتاب «سرمایه در قرن ۲۱» به بررسی تاریخ نابرابری درآمد در ایالات متحده آمریکا و اروپا از قرن هجدهم میلادی تا به امروز می پردازد.
اين کتاب همچنين در صدر رده کتاب های غیر داستانی روزنامه نیویورک تایمز قرار داردو در نخستين هفته فروش در وبسايت آمازون کل موجودی آن بفروش رفت. اين مورد نمونه قانع کننده ای برای اتفاقی است که بسیاری از مدت ها پيش به آن مشکوک بودند -- که ثروتمندان در حال ثروتمندتر شدن هستند.
پيکتی در اين باره می گويد، «اگر دو سوم این رشد به ۱ درصد بالای جمعيت برسد، معلوم نیست که این وضعيت خوبی برای بقیه مردم باشد.
طرح کلی پيکتی، با استفاده از جداول و داده های آماری، از زمان انقلاب صنعتی تا به امروز، اين است که بر اثر مرور زمان، سرمايه يا ثروت سريع تر از توليد اقتصادی رشد می کند؛ اما، بحث حول محور راه حل های سیاسی نویسنده است، از جمله وضع مالیات جهانی بر ثروت.
منتقدان اين تئوری می گويند اقدامات تنبیهی از اين دست به همه صدمه می زند.
استان ويوگر، اقتصاددان سياسی انستيتوی آمريکن انترپرايز، که نهادی محافظه کار است، گفت، «من با تقريبا همه پيشنهادات سياس یاو مخالفم، اما حتی فراتر از آن، در بخش تحليلی محض، فکر می کنم او در مورد اينکه چه مقدار سرمايه در ۱۰۰ سال اخير رشد کرده است مبالغه می کند.»
ويوگر استدلال می کند بيشتر انباشت ثروتی که در ایالات متحده آمریکا صورت گرفته به دليل افزایش مالکیت خانه بوده است؛ اما، دیگران می گویند افزايش مالکيت خانه رشد تمرکز ثروت در میان عده ای از خواص را توضيح نمی دهد.
ديويد استاساوج، از دانشگاه نيويورک، می گويد، «شاید چیز کلی تری در مورد اين مشکل بتوان گفت، وقتی نابرابری در یک دموکراسی منجر به جلوافتادن ثروتمندان می شود، عليرغم وجود قوانينی که به طور معمول باید از اين امر جلوگیری کند.»
اقتصادهای در حال ظهور هم از اين مساله در امان نیستند. پيکتی می گويد، رشد منفی جمعیت در چین، بین فقیر و غنی شکاف می اندازد.
او گفت، «در حال حاضر، به ارث بردن دارایی دارد تبدیل به یک مساله بزرگ می شود و دسترسی به املاک و مستغلات در شهرهای بزرگتر چین، جايی که در آن برخی از مردم اموال از پدر و مادر خود به ارث می برند. و شما می دانید، برخی از مهاجران کاملا از داشتن زمين محرومند.»
پيکتی امیدوار است این کتاب به بحث های بيشتری دامن بزند. پروفسور رابرت شيللر، استاد دانشگاه ييل، با اين نظر موافق است. وی پس از بردن جايز نوبل اقتصادی، به صدای آمريکا گفته بود، افزايش نابرابری درآمد بزرگترين مشکل پيش روی جهان است.
او گفت، «ما اکنون بايد در مورد طرح های احتمالی برای امکان نابرابری بسیار بدتر فکر کنيم و اينکه چگونه می توان اين روند را متوقف کرد. خوب، راه حل بايأ بنوعی ماليات گرفتن از ثروتمندان باشد.»
خواندن کتاب پيکتی، در نزديک به ۷۰۰ صفحه، کار آسانی نيست، اما هم منتقدان و هم طرفداران وی می گويند امسال که سال انتخابات است و معمولا موضوعات اقتصادی بر گفتمان انتخاباتی غلبه دارد، اين کتاب به بحث های بسياری دامن خواهد زد.
