آیا یک زندگی ساده و کوچک و سرعت کم تر می تواند ما را خوشحال تر سازد؟
این سئوالی است که کارشناسان روش های ساده زندگی به آن پاسخ مثبت داده اند. آن ها می گویند داشتن یک زندگی جمع و جور به ما وقت بیشتری می دهد که از عمر خود لذت ببریم. درعین حال این کار می تواند در سطحی وسیع تر، تاثیرات مثبت وعمده ای نیز بر زندگی مردم دیگر در کل جامعه بشری داشته باشد.
زندگی ساده تنها راهی برای صرفه جویی های مادی به شمار نمی رود بلکه این نوع زندگی در حقیقت مربوط می شود به ایجاد شرایط لازم برای رسیدن به شیوه زندگی که واقعا دوست می داریم. زندگی همراه با صلح وصفا، اعتماد و اطمینان و لذت و شادی. «واندا اوربانسکا» یک حامی بهزیستی در شرایط آسان و راحت، تهیه کننده و مجری یک برنامه تلویزیونی است که با همین هدف ساخته شده است.
اوربانسکا می گوید: «سری برنامه های زندگی ساده، نخستین برنامه سراسری تلویزیون دولتی آمریکاست که اختصاص به شیوه خاص «ساده زیستن» دارد. این چهارمین فصل اجرای این برنامه هاست و در آن ما به شیوه های زندگی ساده از چهار نقطه نظر گوناگون نگاه کرده ایم: اول از دیدگاه شرایط محیط زیست، دوم از دیدگاه نظارت بر مخارج زندگی، مصرف اندیشمندانه و بالاخره داشتن مسئولیت های مالی و همکاری با جامعه.»
اوربانسکا تجربیات خود را در کتاب تازه ای به نام «کمتر بیشتر است: برای زندگی در یک جهان سالم به استقبال زندگی ساده برویم» در اختیار خوانندگان خود گذاشته است. این کتاب مجموعه ای است از مقالات و مطالب کوتاه که توسط بیش از ۲۴ تن از دست اندرکاران، پژوهشگران و کارشناسان نوشته شده است.
یکی از این نویسندگان «دواین الجین» است که در مقاله خود به موضوع «ساده گرایی داوطلبانه» پرداخته است. او از دیدگاه های شرایط محیط زیست، عدالت و برابری با مسئله ساده زیستن برخورد کرده است. نویسنده دیگری به نام جولیت شور، درباره «اقتصاد بلوغ یافته» نوشته است و بیل مک کیبن، نویسنده آمریکایی که پس از ازدواج با یک زن سوئدی به این کشور مهاجرت کرده است درباره «راه حل لاگوم» نوشته است که در آن از خواننده خود خواسته است تا به خود و زیاده روی های خود نگاه کرده و به سادگی جلوی مخارج اضافی و بیهوده را بگیرد.
اوربانسکا می گوید: «این نویسندگان پس از پژوهش های مختلف به ما نشان می دهند که اغلب مردم خوشبختی مطلق را با داشتن ذخیره ای انباشته از مادیات مرتبط می دانند. اما یافته های بعدی ثابت می کند که افرادی که به مادیات دلبستگی دارند، اغلب افرادی ناراضی هستند و از خوشحالی کمتری برخوردارند. آن ها اعمال نوعدوستانه کمتری انجام می دهند و کمتر به فکر بهزیستی دیگران و بهبود جامعه خود هستند. برای مثال اگر شما یک دانش آموز مدرسه از یک خانواده مرفه را در نظر بگیرید، به احتمال قوی او هنگام خروج از یک کلاس درس خالی هرگز به فکر خاموش کردن چراغ نمی افتد. چرا که او به فکر همه نیست بلکه فقط به فکر شرایط راحتی زندگی خود می باشد.»
برخی از ادیان و مذاهب نیز در تعلیمات خود به زندگی ساده و قانع اشاره دارند. اسقف اعظم سالی بینگهام که یک سازمان تازه به نام «قدرت و نور» را در شهر سن فرانسیسکو پایه گذاری کرده است هدف اصلی آن را نجات کره زمین از زیاده روی هایی که شرایط محیط زیست را تهدید می کند خوانده است.
جان دگراف یکی از فعالان کمپین برای کوتاه کردن ساعت های کاری است: «تمام تمرکز ما در جوامع امروز به خصوص در ایالات متحده بر روی رشد اقتصادی و مالی، تولید و مصرف بوده است. به صورتی که ما فراموش کرده ایم که این سرعت و رشد روز افزون چه مضراتی در رابطه با سلامت و سعادت ما دارد. این نوع زندگی نه تنها اثرات منفی و بی شماری بر روی روابط خانوادگی ما می گذارد بلکه به نوعی به مشکلات اجتماعی چون جنایات و حتی خطراتی در رابطه با شرایط محیط زیست نیز می افزاید.»
دگراف در ادامه این سخنان می گوید: «امروز ما باید معیار سنجش خود برای یک زندگی بهتر را نه براساس آنچه برای ما بهتر است بلکه بر روی اصولی چون روابط اجتماعی خود با دیگران، تقلیل جنایات و تعداد زندانیان در جامعه ای که درآن زندگی می کنیم، مقدار پاکیزگی آب و هوا در محیط زیست و نگهداری و حفاظت از منابع موجود قرار دهیم.»
یکی دیگر از نویسندگان این آنتولوژی تازه، رابین گریگز لارنس در مورد راهیابی به این زندگی ساده از طریق «وابی – سابی» می نویسد: «وابی – سابی در فرهنگ ژاپنی، هنر یافتن زیبایی در تمام چیزهاست. تمام چیزهای ناقص، کهنه و از کارافتاده. در حقیقت این هنر قبول همه چیزهاست به همان صورتی که هستند و هنر به دنبال تکامل نبودن که به نظر من یکی از دلایل تناقضات گوناگونی است که امروز در فرهنگ ما وجود دارد. این فرهنگ که همه چیز باید نو، تازه، صیقل خورده و تکامل یافته باشد. بنا براین وابی سابی که به قرن پانزدهم بازمی گردد به شما یاد می دهد که به جای آن که همواره به دنبال کمال باشید، درزندگی خود با قبول آنچه که وجود دارد نوعی توازن برقرار کنید.»
یکی از نخستین قدم ها برای رسیدن به این زندگی ساده و راحت بنا بر گفته لارنس، پاکسازی خانه و محل زندگی از لوازم و وسایل زیادی و به درد نخور و دست و پاگیر است: «این خود هنری است که بتوانیم چیزهای به درد نخور را دور بیاندازیم. ما همه این عادت را داریم که چیزهایی را نگهداریم اما نمی دانیم که این کار موجب ایجاد فشارهای روحی است که ما از آن آگاه نیستیم. گاه به بسیاری از اشیای گوشه و کنار خانه نگاه می کنید اما آن ها را نمی بینید. این اشیای غیرضروری هستند که در قدم اول ساده زیستن، باید آن ها را دور بیاندازید و یا به کسانی بدهید که می توانند از آن ها استفاده کنند.»
اوربانسکا معتقد است که شرایط اقتصادی کنونی ایالات متحده فرصت مناسبی را پیش آورده است تا تعداد بیشتری از مردم به جنبش «زندگی ساده» بپیوندند: «مردم در این کشورهر روز به خانه های کوچکتری نقل مکان می کنند. برای نخستین بار پس از سال ها این مردم به فکر پس انداز کردن هستند. آن ها بیشتراز همیشه به فکر استفاده از مواد غذایی محلی هستند و اتومبیل های کوچک تری سوارمی شوند.»
اوربانسکا امیدواراست تا کتاب تازه او بتواند ابزار لازم برای رسیدن به یک زندگی ساده، راحت و شادی آور را برای خوانندگان خود به ارمغان بیاورد. او پیش بینی می کند که این جنبش به رشد خود ادامه خواهد داد و به زودی تبدیل به یک جنبش جهانی خواهد شد.