نخستین شماره مجله «فردوسی» چاپ لس آنجلس با نام «فردوسی امروز» با سردبیری «عباس پهلوان» روزنامه نگارقدیمی و سردبیرپیشین این نشریه در ایران پیش از انقلاب منتشرشد.
مجله فردوسی که درآغاز انتشار درسال ١٣٢٨ فصل تازه ای را در تاریخ مطبوعات معاصر ایران گشود توسط نعمت الله جهانبانوئی، یکی از سه تفنگدار مجلات بعد از ٢٨ مرداد ١٣٣٢ – دکتر رحمت مصطفوی و دکتر علی بهزادی – بنا نهاده شد وتا سال ١٣٥٣ که توسط «ساواک» توقیف شد به کارخود ادامه داد و خوانندگان بی شماری درمیان جوانان و طبقه تحصیل کرده وروشنفکرایران آن زمان داشت.
دکترصدرالدین الهی ، روزنامه نگار و طنزنویس سرشناس ساکن شمال کالیفرنیا که شماره نخست مجله فردوسی چاپ لس آنجلس به او اهدا شده در مقدمه ای درباره نقش مجله فردوسی درآن زمان ایران می نویسد:«فردوسی را بایستی به حق راهگشای نگاهی تازه به جهان فکر و ادب آن روزگار دانست. آن هم با توجه به مراقبت های ویژه دستگاه نظارت که مواظب همه قلم ها و سرهای دستمال بسته ای بود که پی دردسر می گشتند.»
درهمین مقدمه آمده است که چگونه «فردوسی عملا جانشین مجله کاویان«مشفق همدانی» شد که در آن سال ها دست چپ تهران مصور دست راستی و اطلاعات هفتگی میانه روبود! اما درفردوسی سردبیران جوان تر و جویای نام تری مثل دکترهوشنگ عسگری، محمود عنایت و ناصر نیرمحمدی هرکدام چند سالی کار مجله را در دست داشتد و آن را با سلیقه خاص خود جلو می بردند تا اینکه عباس پهلوان ازراه رسید و فردوسی به لطف زیرکی و حسن تشخیص های او پایگاه همه آن هایی شد که «حرفی دیگر» از نوعی دیگر داشتند. از نادر پور تا شاملو واسماعیل نوری علا تا عبدالعلی دست غیب و قلم بدستان صاحب اندیشه ای چونه خلیل ملکی، دکتر مهدی بهار، دکتر اسلامی ندوشن تا رضا براهنی و هوشنگ وزیری».
صدرالدین الهی درجایی دیگر از این مطلب می نویسد: «من خود هرگز بخت همکاری با مجله فردوسی در ایران را نداشتم اما برخلاف هفته نامه «توفیق» که ممکن بود شب جمعه یادم برود ولی سه شنبه ها فردوسی را هرگز ار یاد نمی بردم.»
بنا برنوشته دکتر الهی،عباس پهلوان در آن سال ها با مجله فردوسی محورمباحثاتی در زمینه شعر و ادب و فرهنگ بود که برای جوانان تازگی داشت و در مقابل، پیشکسوت ها را گاه به ابرو درهم کشیدن و تامل وا می داشت:«سال ها آخر، واخورده های مطبوعاتی را که در وزرات اطلاعات «کارشناس اطلاعاتی» شده بودند از خرج خرید مداد قرمز برای مطالعه فردوسی عاجز کرده بود!»
عباس پهلوان در طول ٢٨ سال دوری و دلگیری زندگی در خارج از ایران هم چنان به فعالیت های مطبوعاتی اشتغال داشته وبا سبک خاص خود به نوشتن ادامه داده است:«اوائل ورودم به اروپا و فرانسه ، خوب مسائل سیاسی برایم بیشتر از هرچیز دیگری اهمیت داشت و خودم را وقف فعالیت های سیاسی و حمایت از جنبش زنده یاد شاپوربختیارکردم و بعدها هم این فعالیت ها را با دکترمنوچهرگنجی ادامه دادم. بعد از آنکه به لس آنجلس آمدم درگیرکار با روزنامه های دیگر شدم و سردبیری یک یومیه را برعهده گرفتم که تمام وقتم را می گرفت. اما بالاخره با اصرار دوستان و به کمک دخترم عسل که تمام هم خود را وقف انتشاراین مجله تازه کرده است تصمیم گرفتیم «فردوسی امروز» را به خیال همان سبک و سیاق فردوسی ٤٠ سال پیش با ابعادی تازه البته در این سوی جهان منتشرکنیم.»
مجله فردوسی در ایران به مدت سه دهه به شکل مجله، روزنامه و ماهنامه انتشار یافت و رویه ای مستقل از رژیم حاکم داشت. این نشریه بارها به دلایل مختلف ازجمله سخت گیری نهادهایی که مقالات آن را ضد اخلاقی و ضد اسلامی می خواندند توقیف شد.
عباس پهلوان معتقد است که حال و هوای تازه ای که درفضای کنونی جوامع ایرانی خارج از کشور وجود دارد بی شک می تواند از نشریه ای از نوع «فردوسی امروز» بهره مند شود. نشریه ای که بنا برگفته او«نشریه ای مستقل است و قصد و غرض خاصی ندارد. کیسه ای ندوخته و به دنبال سینه زدن زیر علم و کتل هیچکس نیست. ضمن اینکه خورده و برده ای از کسی ندارد و لاله گوشش زیر سم هیچ گونه قدرتی و زور و پول و ملاحظاتی نیست اما حتما مردم را به حساب می آوریم و به طور مسلم آزادی را، مردم سالاری را، عدالت اجتماعی و برابری همه انسان ها را..»
هفته نامه «فردوسی امروز» با مقالاتی در زمینه های سیاسی، اجتماعی، ادبی، طنز و سرگرمی در نخستین شماره خود از همکاری چند تن از همکاران قدیمی این نشریه از جمله اسماعیل نوری علا، شکوه میرزادگی و علیرضا نوری زاده برخوردار است. در این شماره علاوه بریادی از نعمت الله جهانبانوئی که بعد از زندان جمهوری اسلامی شوق زندگی را از دست داده بود اما تنها آرزویش تا همین اواخر و روزمرگ چاپ و انتشار دوباره مجله فردوسی بود، یادمان «محمد عاصمی»نویسنده و روزنامه نگار فقید و ناشر نشریه وزین «کاوه» درآلمان، مقاله ای به قلم دکتر علی بهزادی مدیر و سردبیر مجله سپید و سیاه پیش از انقلاب درباره تعطیلی اجباری فردوسی یک سال پس از انقلاب، ومطالب ارزنده دیگری به قلم داریوش آشوری، ایرج فاطمی و ناصرمحمدی نویسندگان ساکن اروپا درج شده است.