انتخابات در آمریکا ، همیشه ، یعنی در اغلب دویست و چند سال تاریخ استقلال این کشور ، با رویداد های استثنائی و پدیده های شگفت انگیز همراه بوده است. با گوناگونی بسیار فرهنگی و اجتماعی آمریکا، و پهناوری سرزمینی اش، و با پنجاه قانون انتخاباتی مختلفش، تصور بروز پدیده های غیر منتظره و شخصیت های غیر عادی در انتخابات آمریکا، دشوار نیست. با این حال، انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۱۲ ، از بسیاری جهات اگر بی همتا نباشد، کمیاب است.
با آن که مراحل مقدماتی این انتخابات ، به دلیل نبودن رقیب برای باراک اوباما در حزب دمکرات ، در حقیقت باید بی سرو صداتر و بی رونق تر از پیش باشد ، اما شرایط بلبشوی اقتصادی جهان ، بوی تغییری که از همه اوضاع دنیا به مشام می رسد ، و به ویژه بحران هویتی که نظم اجتماعی و فرهنگی آمریکا را پس از مدت ها به چالش می خواند ، امسال را به یکی از چهار راه های تاریخی برای این کشور تبدیل کرده است.
حزب جمهوری خواه یا «جی. او . پی » یعنی «کهن حزب بزرگ» در انتخابات امسال مأموریت مهمی برای خود قائل است و آن ، پس گرفتن آمریکاست.به اعتقاد جمهوری خواهان ، حزب دمکرات و ضمائم آن ، به رهبری اوباما ، کمر به نابودی اصول و بنیادهائی که پدران بنیان گذار آمریکا ، ایالات متحده را بر آن بنا نهاده اند ، بسته اند و می خواهند به جای جامعه استثنائی و خود کفای آمریکا ، یک آمریکای ذلیل ، و وابسته به دهش و مرحمت دولت بسازند که از بیم از دست دادن عطایای حاکمیت نیمه سوسیالیستی شبیه اروپا ، تا ابد حزب دمکرات را بر سر کار نگه دارند. آمریکائی که نه حرفش در دنیا در رو دارد ، و نه کسی برای ارتشش تره خورد می کند. خداحافظ آمریکای بی همتا ، خداحافظ صندوق ثبات مالی و پولی دنیا. سلام جامعه همجنس گرایان و چپ گرایان و هیپی ها و سوشی خوران وعلف کشان گول و مست و ملنگ. سلام ورشکستگی و قرض و انگل پروری.
اما دمکرات ها و لیبرال ها هم به اندازه کافی برای شلیک سیاسی و انتخاباتی ، مهمات و گلوله دارند. می گویند جمهوری خواهان و دست راستی ها آمریکا را به جنگ های طولانی و بیهوده و پر هزینه کشانده اند ، نمی خواهند جامعه آمریکا از لحاظ اجتماعی و سیاسی پیشرفت کند ، همه سود ها را برای شرکت های بزرگ و مدیران فربه آنها می خواهند، صنعت آمریکا را لطمه زده اند و مشاغل را به کشورهای خارجی صادر کرده اند. جمهوری خواهان را " یک در صدی ها" می خوانند که نمی خواهند به اندازه کافی مالیات بدهند، به فقرا و نیازمندان بی اعتنا یند ، همدست صنایع دفاعی و مقاطعه کارهای نظامی هستند ، و با تقریباً همه چیز مخالفند: با بیمه های درمانی همگانی ، با صرف پول برای آموزش ، با سقط جنین ، با همجنس گرایان ، با اقلیت های نژادی و مذهبی ، با مهاجران ، و می خواهند هرچه در چنته مملکت هست صرف نظامی گری کنند.
به این ترتیب انتخابات چند ماه دیگر ، از گزینش رئیس جمهوری و نمایندگان کنگره از دو حزب بزرگ فراتر می رود. این ، رأی گیری زورآزمائی دو فلسفه اجتماعی آمریکاست که دو قرن و نیم است ادامه دارد و به هیچ نتیجه تعیین کننده ای هم نرسیده است. زورآزمائی دو فرهنگ است : فرهنگ سرمایه داری و بازار آزاد ، و فرهنگ کنترل سرمایه و ترجیح مصلحت های اجتماعی به آزادی های اقتصادی فردی .. و این درگیری کوچکی نیست.
ایالات متحده آمریکا، نه تنها در قرن های اخیر ، که شاید در تاریخ بشر پدیده ای بی همتا و تجربه ای تکرار نشدنی است. از مهم ترین شاخص های این استثنائی بودن این است که حتی این اختلاف نظرهای اساسی ، و کشمکش هائی که می تواند شیرازه های هر کشور دیگری را از هم بگسلد ، در آمریکا همواره ادامه دارد ، و هنوز این کشور معبود همه ضعیفان و ستم دیدگان دنیا ، و مقصد کسانی است که می خواهند آزاد و آسوده زندگی کنند. به شرطی که موهبت " تحمل " را داشته باشند. آمریکا ، پیش از هر چیز سرزمین تحمل همدیگر و تقریباً همه چیز است.
با آن که مراحل مقدماتی این انتخابات ، به دلیل نبودن رقیب برای باراک اوباما در حزب دمکرات ، در حقیقت باید بی سرو صداتر و بی رونق تر از پیش باشد ، اما شرایط بلبشوی اقتصادی جهان ، بوی تغییری که از همه اوضاع دنیا به مشام می رسد ، و به ویژه بحران هویتی که نظم اجتماعی و فرهنگی آمریکا را پس از مدت ها به چالش می خواند ، امسال را به یکی از چهار راه های تاریخی برای این کشور تبدیل کرده است.
حزب جمهوری خواه یا «جی. او . پی » یعنی «کهن حزب بزرگ» در انتخابات امسال مأموریت مهمی برای خود قائل است و آن ، پس گرفتن آمریکاست.به اعتقاد جمهوری خواهان ، حزب دمکرات و ضمائم آن ، به رهبری اوباما ، کمر به نابودی اصول و بنیادهائی که پدران بنیان گذار آمریکا ، ایالات متحده را بر آن بنا نهاده اند ، بسته اند و می خواهند به جای جامعه استثنائی و خود کفای آمریکا ، یک آمریکای ذلیل ، و وابسته به دهش و مرحمت دولت بسازند که از بیم از دست دادن عطایای حاکمیت نیمه سوسیالیستی شبیه اروپا ، تا ابد حزب دمکرات را بر سر کار نگه دارند. آمریکائی که نه حرفش در دنیا در رو دارد ، و نه کسی برای ارتشش تره خورد می کند. خداحافظ آمریکای بی همتا ، خداحافظ صندوق ثبات مالی و پولی دنیا. سلام جامعه همجنس گرایان و چپ گرایان و هیپی ها و سوشی خوران وعلف کشان گول و مست و ملنگ. سلام ورشکستگی و قرض و انگل پروری.
اما دمکرات ها و لیبرال ها هم به اندازه کافی برای شلیک سیاسی و انتخاباتی ، مهمات و گلوله دارند. می گویند جمهوری خواهان و دست راستی ها آمریکا را به جنگ های طولانی و بیهوده و پر هزینه کشانده اند ، نمی خواهند جامعه آمریکا از لحاظ اجتماعی و سیاسی پیشرفت کند ، همه سود ها را برای شرکت های بزرگ و مدیران فربه آنها می خواهند، صنعت آمریکا را لطمه زده اند و مشاغل را به کشورهای خارجی صادر کرده اند. جمهوری خواهان را " یک در صدی ها" می خوانند که نمی خواهند به اندازه کافی مالیات بدهند، به فقرا و نیازمندان بی اعتنا یند ، همدست صنایع دفاعی و مقاطعه کارهای نظامی هستند ، و با تقریباً همه چیز مخالفند: با بیمه های درمانی همگانی ، با صرف پول برای آموزش ، با سقط جنین ، با همجنس گرایان ، با اقلیت های نژادی و مذهبی ، با مهاجران ، و می خواهند هرچه در چنته مملکت هست صرف نظامی گری کنند.
به این ترتیب انتخابات چند ماه دیگر ، از گزینش رئیس جمهوری و نمایندگان کنگره از دو حزب بزرگ فراتر می رود. این ، رأی گیری زورآزمائی دو فلسفه اجتماعی آمریکاست که دو قرن و نیم است ادامه دارد و به هیچ نتیجه تعیین کننده ای هم نرسیده است. زورآزمائی دو فرهنگ است : فرهنگ سرمایه داری و بازار آزاد ، و فرهنگ کنترل سرمایه و ترجیح مصلحت های اجتماعی به آزادی های اقتصادی فردی .. و این درگیری کوچکی نیست.
ایالات متحده آمریکا، نه تنها در قرن های اخیر ، که شاید در تاریخ بشر پدیده ای بی همتا و تجربه ای تکرار نشدنی است. از مهم ترین شاخص های این استثنائی بودن این است که حتی این اختلاف نظرهای اساسی ، و کشمکش هائی که می تواند شیرازه های هر کشور دیگری را از هم بگسلد ، در آمریکا همواره ادامه دارد ، و هنوز این کشور معبود همه ضعیفان و ستم دیدگان دنیا ، و مقصد کسانی است که می خواهند آزاد و آسوده زندگی کنند. به شرطی که موهبت " تحمل " را داشته باشند. آمریکا ، پیش از هر چیز سرزمین تحمل همدیگر و تقریباً همه چیز است.