۲۵ ژانويه ۲۰۱۱
انقلاب مصر آغاز می شود. در روز تعطيلی سراسری به مناسبت روز پليس، گروه بيشماری از مردم مصر، اين روز را روز خشم خواندند و به خيابان ها ريختند.
۲۶ ژانويه
دولت مصر برای جلوگيری از گسترش اعتراض های مردمی، شبکه اينترنت را قطع کرد.
۲ فوريه
درگيری خشونت بار بين مخالفان و هواداران حسنی مبارک، رييس جمهوری، در ميدان تحرير در قاهره رخ داد.
۱۱ فوريه
حسنی مبارک استعفا داد. جشن پيروزی در ميدان تحرير برگزار شد. مبارک به کاخ رياست جمهوری در شرم الشيخ رفت.
۵ مارس
معترضان با هجوم به مراکز امنيتی، به اسناد اطلاعاتی نيروی های امنيتی در خصوص شهروندان، دست يافتند. چند خودروی پليس به آتش کشيده شد.
۱۹ مارس
۷۷ درصد مردم مصر به برگزاری همه پرسی رای دادند. حزب دموکراتيک ملی، حزب حاکم وقت، و سازمان اخوان المسلمين به رفراندم رای دادند.
۸ مه
در درگيری های خونين بين مسلمانان و مسيحيان قبطی، در حومه قاهره، ۱۲ تن کشته و ۲۳۰ تن زخمی شدند.
۱ ژوئيه
اعتراض های گسترده عليه رهبری نظامی از سر گرفته شد. بسياری از مصری ها اين دور جديد از اعتراض ها را انقلاب دوم ناميدند.
٣ اوت
محاکمه حسنی مبارک ۸۳ ساله، دو پسرش و ديگر مقام های عاليرتبه، در قاهره آغاز شد.
۹ سپتامبر
در پی کشته شدن ۵ پليس مصری در مرز با اسراييل، معترضان به سفارت اسراييل در قاهره حمله کردند. اکثر ديپلمات های اسراييلی از سفارت بيرون آورده شدند. شش ديپلمات نيز توسط نيروی های امنيتی مصر، نجات يافتند.
۹ اکتبر
در درگيری های خونين بين مسيحيان قبطی و ارتش در مقابل ساختمان تلويزيون دولتی در قاهره، ۲۴ تن کشته و ۲۰۰ تن زخمی شدند. مسيحيان عليه تخريب يک کليسا در جنوب مصر دست به اعتراض زده بودند.
۱۹ تا ۲۱ نوامبر
ده ها هزار مصری، اکثراً مسلمانان، در اعتراض به ادامه حاکميت نظاميان به ميدان تحرير ريخته اند. در اين اعتراض های خشونت بار تا کنون بيش از ۳٣ تن کشته و صدها تن زخمی شده اند.
۲۸ نوامبر
انتخابات پارلمان آغاز می شود و مصری ها در يک انتخابات سه مرحله ای اعضای مجلس نمايندگان را انتخاب خواهند کرد. شورای عالی انتخابات نيروهای مسلح، متشکل از ۲۰ افسر ارتش که در حال حاضر حاکميت مصر را در اختيار دارند، می گويند به ناظران خارجی اجازه دخالت در اين انتخابات را نخواهند داد.