تا کنون در مورد تاثير فيس بوک، توئيتر و ديگر شبکه های اجتماعی بر انقلاب اخير مردم مصر مطالب زيادی نوشته و مطرح شده است.
اما با اينکه دولت حُسنی مبارک در طول اعتراضات ضدحکومتی مردم مصر خطوط اينترنتی کشور را مسدود کرده بود به شمار معترضين همچنان افزوده می شد.
در گزارشی برخی از سازمان دهندگان اعتراضات اخير در مصر در مورد اهميت کمک های مردمی در تامين نيازهای خوراکی و اوليه تظاهراتی که ۱۸ روز ادامه داشت، سخن می گويند.
در سازماندهی راهپيمايی های اعتراضی مصری ها برای تجمع در ميدان تحرير قاهره از فيس بوک، توئيتر و ديگر شبکه های اجتماعی استفاده شده بود؛ اما برپايی بيمارستان های صحرايی، چادرهای غذا و توالت های سيار در اين ميدان بود که امکان تداوم اعتراضات و حضور ۱۸ روزه معترضين را در اين محل فراهم کرد.
محمد رضوان، يکی از سازماندهندگان اعتراضات اخير، ميگويد: «مردم به يکديگر آب و غذا تعارف ميکردند. يک کلينيک سيار هم در ميدان تحرير برپا شد.» بسياری از خودروهای کمک رسانی پشت موانع خيابان ها توقف می کردند و داوطلبان، آذوقه، دارو و وسائل ديگر را تخليه و به ميدان منتقل ميکردند.»
آقای رضوان ميگويد: «تظاهر کنندگان به بعضی از محله ها سر ميزدند و گاهی هم با نيروهای نظامی روبرو ميشدند.»
همزمان با اعتراضات خيابانی، لشگری بی فرمانده از تيزهوشان در حوزه تکنولوژی از راه اينترنت حمايت های مردمی را سازماندهی ميکردند. نور رمضان، يک دانشجو، تقسيم کار جمعی در بيرون از ميدان تحرير را در آن روزها چنين توصيف ميکند: «شماری از بچه ها تو فيس بوک خبر اعتراضات را به گروه های اجتماعی مختلف می رساندند.»
امين ابوهاشم، يکی از دوستان رمضان، برای کسانی که قصد دارند در نقاط ديگر جهان سازماندهی اعتراضی داشته باشند رهنمودهايی به اين شرح مطرح می کند: «هرچه تعداد مردم بيشتر باشد بهتر است. همه را حتی آنهايی را هم که دوست نداريد به راهپيمايی دعوت کنيد.»
اکنون ميدان تحرير به وضعيت عادی بازگشته؛ اما چهره آن برای همشيه تغيير کرده است. هنوز روشن نيست تجربيات مصری ها در اين ميدان توسط جوانان ديگر کشورها قابل الگو برداری است يا خير.