سازمان جهانی بهداشت سرطان کولون یا روده بزرگ را یکی از کشنده ترین بیماریها میداند. در سال ۲۰۰۴، حدود ششصد و سی و نه هزار نفر در سراسر جهان از این بیماری جان سپردند. اگر این بیماری به موقع تشخیص داده شود، جراحی و شیمی درمانی، درمانهای موثری خواهند بود. اما یک مطالعه جدید گزینه های درمانی دیگر که میتواند عمر را افزایش دهد عموما به بیماران کهنسال تر مبتلا به این سرطان پیشنهاد نمیشود.
مارتی پتکف برای درمان مرحله سوم سرطان کولون تحت جراحی قرار گرفت. مرحله سوم به این معناست که سرطان به فرای لایه های میانی روده بزرگ و به احتمال زیاد به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته است. او امیدوار است شیمی درمانی نیز همینقدر موفقیت آمیز باشد، و می گويد، «ما در مرحله پاکسازی چیزهایی هستیم که نمی توانیم ببینیم.»
پتکف و دیگر بیماران کهنسال همیشه پس از جراحی سرطان کولون تحت شیمی درمانی قرار نمی گیرند.
پژوهشگران ۶۷۵ بیمار مبتلا به مرحله سوم سرطان کولون را که تحت جراحی قرار گرفته بودند بررسی کردند. از میان ۲۰۲ بیمار بالای ۷۵ سال دقیقا نیمی از آنها یعنی ۱۰۱ نفر درمان کمکی یا تکمیلی شیمی درمانی را دریافت کردند. در این مطالعه میزان دریافت شیمی درمانی در بیماران جوانتر ۸۷ درصد بود.
دکتر کترین کان و دیگر پژوهشگران بیماران را از ۵ منطقه آمریکا مطالعه کردند. آنها به این نتیجه رسیدند که «میزان تحمل شیمی درمانی در میان کهنسالان با بیماران جوانتر یکی بود.» اما تفاوتهایی نیز وجود داشت. از جمله، به کهنسالان ميزان کمتری از شیمی درمانی و برای زمان کوتاهتری داده شد. اما مشخص گردید عوارض جانبی ناشی از دارو در کهنسالان نسبت به بیماران جوانتر کمتر بود.
پیش ازین پژوهشی در سال ۲۰۰۴ از پزشکان در مورد توصیه هایشان برای بیماران مسنتر نظرسنجی کرده بود. در آن مطالعه از پزشکان پرسیدند، آیا ممکن است سن بیمار و دیگر بیماریهای همراه نقشی در توصیه نکردن شیمی درمانی پس از جراحی داشته باشد؟
پزشکان در تجویز شیمی درمانی به بیماران کهنسال پس از جراحی به دو دسته شدند. دکتر کان می گوید داده ها نشان میدهد باید در مقایسه با سن بیمار، توجه بیشتری به توانایی تحمل دارو در بیمار معطوف گردد. «این مطالعه بیماران و پزشکان را آگاه میسازد که اگر فرد مسنی مبتلا به مرحله سوم سرطان کولون دیدند، نباید خود بخودی به دلیل سن، تصمیم بگیرند که شیمی درمانی نکنند. باید بطور جداگانه با بیمار و خانواده او کار کنند و درک کنند که بیمار چقدر میتواند درمان را تحمل کند.»
مارتی پتکف خوشحال است که این گزینه به او ارائه شد. وی می گويد، «من کارهای بیشتری انجام می دهم. آسوده ترم و ارزش چیزهایی را که سر راهم قرار میگیرند میدانم.»
این مطالعه در نشریه انجمن پزشکی آمریکا به چاپ رسیده است.
