شنبه شب گذشته همه چیز برای گروه بریتانیایی «مامفورد اند سانز» Mamford & Sons که همه اعضای آن در حدود بیست سال دارند عوض شد. هنگامی که روی یکی از صحنه های «فستیوال هنر و موسیقی کوچلا» ظاهر شدند و در حالی که درمقابل بیش از۷۰ هزار تماشاگر ایستادند دست به اجرای برنامه زدند.
یکی از گیتاریست های گروه «مامفورداندسانز» می گوید:« اصلا باورم نمیشه..سال ۲۰۰۸ من مثل همه بچه های دیگه ای که امروز اینجا جمعن یواشکی از یکی از دروازه ها چپیدم تو و با هزارزحمت بدون خرید بلیت خودمو توی جمعیت جا زدم تا گروه «ریج اگینست د ماشین» Rage Against The Machine را تماشا کنم. آخه مگه میشه به همین سادگی معروف شد؟»
این به یک معجزه بیشتر شباهت دارد که یک نوجوان سه سال پس از آنکه دزدانه وارد محل کنسرت «کوچلا» شد بتواند به عنوان یکی از هنرمندان روی صحنه آن به اجرای برنامه بپردازد. اما این فستیوال که تنها دوازده سال از پیدایش آن می گذرد یکی از اولین جشنواره های موزیک دنیاست که توانسته بدون استفاده از هنرمندان سرشناس و قدرتمندی چون «راجر واترز» و «پرینس» هزاران تماشاگر را به خود جذب کند و آن ها را به تماشای هنرمندانی نورسیده ای تشویق کند که زندگی حرفه ای آن ها بیشتر از ۱۰ سال قدمت ندارد!
البته امسال یکی از مشغولیات دست اندرکاران این کنسرت مورد علاقه نسل جوان که هرسال در محوطه چمن کاری شده استادیوم چوگانی در دره «کوچلا» در وسط مناطق کویری کالیفرنیای جنوبی برگزار می شود ، جلوگیری از ورود یواشکی و دزادنه به داخل محل برگزاری فستیوال بوده است. از سوی دیگراین فستیوال که در طول شب تبدیل به یک جشن کامل نور و موسیقی و نمایشگاهی از آثار هنری و مجسمه هایی که با چراغ های رنگارنگ ساخته شده می شود تنها می تواند با خودش مقایسه شود چرا که شبیه به هیچ جشنواره دیگری که پیش از این ها برای شنیدن انواع موسیقی و تماشای هم زمان ده ها گروه روی صحنه های مختلف برگزار شده است نیست.
به همین خاطرهم شاید باید گفت «کوچلا» آغاز پرواز پرتب و تاب یک نسل تازه است و این فستیوال پرطرفدار میان جوانان چه در آمریکا و چه از نقاط دیگر جهان توانسته است بسیاری گروه های گمنام و خانگی را در عرض دهه گذشته به معروفیت جهانی برساند.
گروه «آرکید فایر» Arkaid Fire توانست تنها با دوبار شرکت در «کوچلا» در دو سال پیاپی تعداد هواداران خود را به شمار تازه ای برساند. این گروه برخاسته از شهر «مونترال» کانادا، سال گذشته توانست جایزه «گرمی» بهترین آلبوم سال را از آن خود سازد. اما آن هایی که شاهد اجرای برنامه «آرکید فایر» در روزهای آغاز کار در جشنواره «کوچلا» بودند، از همان نخستین اجرای برنامه آن ها می دانستند که آینده درخشانی در انتظار این گروه است.
پی جی هاروی، خواننده جوان دیگری است که برای نخستین بار، یکشنبه روی صحنه «کوچلا» به اجرای برنامه پرداخت. او می گوید:«اینجا آدم احساس میکنه همه با هم یکی اند. یعنی یک همبستگی و وابستگی عجیبی توی جمعیت موج میزنه. به نظر من وجود هنرمندان قدیمی ترم خیلی مهمه چون انگار اینا درواقع دارن یک سنت قدیمی رو به دست جوونها میسپارن. همه اینجا انگار دارن اطلاعاتشون رو دست به دست می گردونن.»
شاید بسیاری از مردم امروز نتوانند راک «تارزانی» گروه هایی مثل «کینگز آو لیون» Kings of Leone را تحمل کنند و یا موزیک «آرکید فایر» که برای بعضی ها به کر دستجمعی گنگ های خیابانی بیشتر شبیه است را بپذیزند. بعضی ها حتی ممکن است هیپ هاپ پیشتاز«کونیا وست» را هم چندان قبول نداشته باشند اما «کوچلا»ی ۲۰۱۱ بدون شک کهکشان تازه ای بود که ستارگان آن را جوانان امروز تشکیل می دهند. کهکشانی که برای این گردهم آیی به «راجر واترز» یا «پل مک کارتنی» نیازی نداشتند.
«جزبرایس» دانشجوی رشته وکالت از دانشگاه « پپرداین» ساکن «لاگونا بیچ» درحالی که روی علف های محوطه کنسرت نشسته و مشغول مرور درس هایش و گوش دادن به موزیک بود می گفت عاشق گروه «آرت راک» «فولز» Foles است که امسال بیش از پنج بار برای تماشای آن ها به کلاب های مختلف رفته است:« خوب البته خیلی خوبه که آدم پرینس یا مدونا را توی یک همچین جایی ببینه اما میدونید چیه؟ به نظر من تمام جذابیت این کنسرت به اینه که هنرمندانش از هم نسل های خود ما هستند.»
گروه های تازه وارد امسال و هم چنین گروه هایی که در درجه دوم اگروه های معروف تر قرار داشتند نیز به شدت مورد توجه تماشاگران جوان «کوچلا» قرار گرفتند. «بلک کیز، برایت آیز» و «استروکز» و به ویژه یک گروه تین ایجری از «لس آنجلس» به نام «آینده نامعلوم، ولفگنگ پاک همه را بکش» سرو صدای زیادی بین بچه ها بپا کردند. بچه هایی که زحمت گیر کردن توی ترافیک در گرمای کشنده کویر و خوابیدن توی چادرهای کمپ را به خود هموار کردند تا بتوانند بخشی از این برنامه پرانرژی و ارضا کننده با حضور تازه ترین حرکت های موزیک امروز باشند.
گای گاروی، خوانند گروه انگلیسی «البا» می گوید همه علائم نشان از موفقیت های روزافزون فستیوال موزیک و هنر کوچلا دارند. هرچند کنسرت های این گروه در انگلستان استادیوم های بزرگ ورزشی را پرمی کند اما در آمریکا آنچنان که باید شناخته نشده اند:«ما اینجاییم تا شانس خودمونو بین هواداران آمریکایی و کانادایی امتحان کنیم.»
شاید بتوان گفت «کوچلا» تنها فستیوال موزیکی است که انتخاب هنرمندان شرکت کننده در آن توسط برگزارکنندگان براساس فروش بالای صفحه های آن ها نمی باشد.
گاروی در این مورد می گوید:«به نظرم این خیلی عالیه که اینا میرن دنبال بچه های تازه وارد موزیک ..چون باید یادمون باشه که داریم توی دوران اینترنت زندگی می کنیم..ولی خوب درضمن آدم بخودش میگه آیا این گروه های تازه وارد و جوان می تونند کارهایی مثل «لایت مای فایر» Light My Fire جیم موریسون را ارائه بدهند؟ این چیزیه که آینده فقط میتونه به ما نشون بده.»