بسياری از مسيحيان عراق طی سالهای اخير از بيم حملات و خشونتهای فرقه ای به تدريج به کشور همسايه، اردن پناه برده اند. با وجوديکه ايام کريسمس، ايام شادمانی است، و با اينکه اين روزها در عراق تحولات زيادی صورت گرفته، عراقيهای مقيم اردن در چشم انداز کشور خود، آينده ای روشن نمی بينند.
مسيحيان عراقی مقيم اردن در روز تولد عيسی مسيح با شنيدن خبر انفجارهای روز دوشنبه در بغداد، گرچه آرزو می کنند روزی بتوانند دوباره به کشورشان برگردند، اما آينده ای درخشان برای عراق پيش بينی نمی کنند.
پدر ريموند، کشيش يکی از کليساهای امان، پايتخت اردن، می گويد: در مورد مسيحيان عراقی، متأسفانه بايد بگويم، سال ۲۰۱۱ سال مهاجرت آنها از کشورشان بود، عده زيادی از آنها عراق را ترک کردند و به اردن آمدند و در اينجا هم شرايط زندگی آنها بسيار دشوار است، بايد از طريق کميساريای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد تقاضای پناهندگی کنند، تا تکليفشان روشن شود و بتوانند از يک کشور اقامت بگيرند.
وی می افزايد، اما پناهندگی راه حل نهايی نيست، تنها راه حل نهايی برای آنها بازگشت به آب و خاک خودشان است.
رهبران مسيحی عراق می گويند، تعداد مسيحيان اين کشور که نياکان آنها عمدتاً سوريها و کلدانيهای کاتوليک بوده اند، تا سال ۲۰۰۳ به يک ميليون و پانصد هزار نفر می رسيد، اما اکنون جمعيت آنها بين ۴۵۰ هزار تا ۶۰۰ هزار نفر برآورد می شود.
اما در ليبی بعد از انقلاب، مسيحيان قبطی که اکثر آنها در جريان تحولات سياسی اين کشور به خارج گريخته اند، اکنون از عشق و دوستی با ساير هم وطنان خود سخن می گويند. آنها حال و آينده ليبی را به عنوان عصر جديد مسيحيان قبطی اين کشور توصيف می کنند. بر اساس آمار، کشور ليبی در مجموع ده هزار مسيحی دارد که پيشينه آنها عمدتاً به قبطی های مصر باز می گردد.