دولت چین در حومه لهاسا، پایتخت تبت، در حال ساختن یک پارک تفریحی ۴ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلاری است، که منتقدین از آن به عنوان ابزاری برای تضعیف فرهنگ تبتی ها و سرپوش گذاشتن بر مشکلات آنان یاد می کنند.
عملیات ساختمانی این پارک تفریحی در شرایطی دنبال میشود که تبتی ها برای اعتراض به سیاست های چین در کشورشان، که پکن ۶۳ سال پیش آنجا را اشغال کرد، به تظاهرات و خودسوزی ادامه می دهند.
سفارت چین در واشنگتن از اظهار نظر درباره این پارک تفریحی و خودسوزی ها امتناع می ورزد. اما شین هوا، خبرگزاری دولتی چین اظهارات ما شینگ مین (Ma Xingming) معاون شهرداری لهاسا را نقل می کند که گفته است این پروژه با هدف رونق بخشیدن به گردشگری طراحی شده است، و برای تبت در حکم یک نقطه عطف فرهنگی است.
شین هوا می گوید این پارک، که سه تا پنج سال طول می کشد تا تکمیل شود، تجسمی از افسانه ازدواج یک شاهزاده خانم چینی با یک پادشاه تبتی است . به گزارش شین هوا، عرضه صنایع دستی، طبابت و مظاهر فرهنگ عامه بخشی از برنامه های نمایشی پارک است.
تنزین دورجی (Tenzin Dorjee) مدیر بنیاد دانشجوئی تبت آزاد که مقر آن در نیویورک است به هیچ وجه تحت تاثیر قرار نگرفته است و می گوید این پروژه در شرایطی اجرا می شود که فعالان تبتی به اعتراض علیه سلطه چین بر سرزمینشان ادامه می دهند.
تنزین می گوید «میلیاردها دلار برای ساختن پارکی تفریحی در تبت در ایامی خرج می شود که تبتی ها خود را برای رسیدن به آزادی آتش می زنند، و این راه حلی است که چین برای پاسخ ندادن به مشکلات و برطرف نساختن نارضائی ها در پیش گرفته است».
تنزین در عین حال پکن را به تلاش برای تحریف در تاریخ تبت از طريق برجسته سازی تعبیراتی که از گذشته تبت ارائه می دهد متهم می کند.
استفانی بریجدن (Stephanie Brigden) مدیر اجرائی کمپین تبت آزاد که مقر آن در لندن است، یکی دیگر از منتقدین این پروژه چینی است.
بریجدن می گوید «وقتی به پروژه نگاه کنید در می یابید ابعاد گسترده ای دارد که هدف آنها عوض کردن فرهنگ تبت است ، نه اقدامی در جهت تجلیل و یا تشریح آن».
بریجیدن می گوید ، شعار و هدف پارک این است که نشان دهد میان چین و تبت هماهنگی وجود دارد. اما در شرایطی که بسیاری از تبتی ها توسل به خودسوزی را تنها راه و چاره برای تغییر اوضاع می بینند، چنین شعار و هدفی نه تنها معرف وجود هماهنگی نیست بلکه اهانتی به مخاطبان است.
در این میان دست کم یک مفسر چینی معتقد است این برای تبت و فرهنگ آن فرصتی است که خود را با شرایط زمان تطبیق دهند.
چن چینچن (Chen Chenchen)سردبیر بخش عقاید در روزنامه گلوبال تایمز (Global Times) چین ، که خود بخشی از گروه نشریات خلقی حزب کمونیست چین است، می گوید «دردهه های گذشته مقابله با انزوا و بی رونقی پیش شرطی اساسی برای رشد فرهنگی بوده است».
بریجیدن می گوید پکن ظاهرا معتقد است این پارک تفریحی بقدر کافی شغل ایجاد خواهد کرد که بتواند عطش تبتی ها به آزادی را کم کند.
تام گرونفیلد (Tom Grunfeld) استاد پژوهش های شرق آسیا در دانشگاه نیویورک می گوید این پروژه احتمالا برای تبتی ها شغل ایجاد می کند هر چند که بیشتر پروژه ای برای خدمت به خود چین است.
گرونفیلد یادآوری می کند که هدف گسترش گردشگری است که بخش عمده ای از اقتصاد تبت به آن بستگی دارد.
آمار چین شمار گردشگرانی را که در سال ۲۰۱۱ از تبت دیدن کردند ۸ میلیون و پانصد هزار نفر قید می کند و تخمین می زند که در آمد حاصل از این گردشگری برای شش ماهه اول سال جاری ۳۸۱ میلیون دلار باشد. مقامات تبت، به گزاش شین هوا، امیدوارند شمار گردشگرانی که از تبت دیدن می کنند تا سال ۲۰۱۵ به ۱۵ میلیون نفر افزایش یابد.
اما گرونفیلد هشدار می دهد که هجوم انبوه گردشگران به شهری نظیر لهاسا به منزله شمیشر دو لبه ای می ماند که می تواند ضمن ایجاد درآمد به پیدایش خصوصمت های قومی نیز منجر شود.
گرونفیلد می گوید «شما جمعیت این شهر ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار نفری را ،که نیمی از آن هم محلی نیستند زیر فشاری شدید می گذارید. نیمی از این جمعیت چینی هائی هستند که در ماه های سرد سال با توجه به کمبود گردشگران شهر را ترک می کنند. وقتی این شهر با یک جمعیت گردشگر شش تا هشت میلیونی مواجه شود عملا زیر فشاری می رود که به نوبه خود تشنج های قومی را بیشتر می کند. تشنج های قومی در شهر لهاسا همین حالا هم زیاد است، و تبتی ها اگر تاکنون علیه این پارک تفریحی حرفی نزده اند از بیم مواجه شدن با اقداماتی تلافی جویانه بوده است».
گرونفیلد بهمین جهت شانس مشارکت تبتی ها در این پارک تفریحی را در حد صفر میداند.
در این میان تبعیدی هائی نظر تنزین در نیویورک که احساس می کنند می توانند آزادنه حرفشان را بزنند خواستار تلاشی جهانی برای متوقف ساختن پروژه شده اند. تنزین می گوید «این پروژه تاریخ ما را از بین می برد و پروژه ای نیست که در دراز مدت سود مردم تبت را در بر داشته باشد».
عملیات ساختمانی این پارک تفریحی در شرایطی دنبال میشود که تبتی ها برای اعتراض به سیاست های چین در کشورشان، که پکن ۶۳ سال پیش آنجا را اشغال کرد، به تظاهرات و خودسوزی ادامه می دهند.
سفارت چین در واشنگتن از اظهار نظر درباره این پارک تفریحی و خودسوزی ها امتناع می ورزد. اما شین هوا، خبرگزاری دولتی چین اظهارات ما شینگ مین (Ma Xingming) معاون شهرداری لهاسا را نقل می کند که گفته است این پروژه با هدف رونق بخشیدن به گردشگری طراحی شده است، و برای تبت در حکم یک نقطه عطف فرهنگی است.
شین هوا می گوید این پارک، که سه تا پنج سال طول می کشد تا تکمیل شود، تجسمی از افسانه ازدواج یک شاهزاده خانم چینی با یک پادشاه تبتی است . به گزارش شین هوا، عرضه صنایع دستی، طبابت و مظاهر فرهنگ عامه بخشی از برنامه های نمایشی پارک است.
تنزین دورجی (Tenzin Dorjee) مدیر بنیاد دانشجوئی تبت آزاد که مقر آن در نیویورک است به هیچ وجه تحت تاثیر قرار نگرفته است و می گوید این پروژه در شرایطی اجرا می شود که فعالان تبتی به اعتراض علیه سلطه چین بر سرزمینشان ادامه می دهند.
تنزین می گوید «میلیاردها دلار برای ساختن پارکی تفریحی در تبت در ایامی خرج می شود که تبتی ها خود را برای رسیدن به آزادی آتش می زنند، و این راه حلی است که چین برای پاسخ ندادن به مشکلات و برطرف نساختن نارضائی ها در پیش گرفته است».
تنزین در عین حال پکن را به تلاش برای تحریف در تاریخ تبت از طريق برجسته سازی تعبیراتی که از گذشته تبت ارائه می دهد متهم می کند.
استفانی بریجدن (Stephanie Brigden) مدیر اجرائی کمپین تبت آزاد که مقر آن در لندن است، یکی دیگر از منتقدین این پروژه چینی است.
بریجدن می گوید «وقتی به پروژه نگاه کنید در می یابید ابعاد گسترده ای دارد که هدف آنها عوض کردن فرهنگ تبت است ، نه اقدامی در جهت تجلیل و یا تشریح آن».
بریجیدن می گوید ، شعار و هدف پارک این است که نشان دهد میان چین و تبت هماهنگی وجود دارد. اما در شرایطی که بسیاری از تبتی ها توسل به خودسوزی را تنها راه و چاره برای تغییر اوضاع می بینند، چنین شعار و هدفی نه تنها معرف وجود هماهنگی نیست بلکه اهانتی به مخاطبان است.
در این میان دست کم یک مفسر چینی معتقد است این برای تبت و فرهنگ آن فرصتی است که خود را با شرایط زمان تطبیق دهند.
چن چینچن (Chen Chenchen)سردبیر بخش عقاید در روزنامه گلوبال تایمز (Global Times) چین ، که خود بخشی از گروه نشریات خلقی حزب کمونیست چین است، می گوید «دردهه های گذشته مقابله با انزوا و بی رونقی پیش شرطی اساسی برای رشد فرهنگی بوده است».
بریجیدن می گوید پکن ظاهرا معتقد است این پارک تفریحی بقدر کافی شغل ایجاد خواهد کرد که بتواند عطش تبتی ها به آزادی را کم کند.
تام گرونفیلد (Tom Grunfeld) استاد پژوهش های شرق آسیا در دانشگاه نیویورک می گوید این پروژه احتمالا برای تبتی ها شغل ایجاد می کند هر چند که بیشتر پروژه ای برای خدمت به خود چین است.
گرونفیلد یادآوری می کند که هدف گسترش گردشگری است که بخش عمده ای از اقتصاد تبت به آن بستگی دارد.
آمار چین شمار گردشگرانی را که در سال ۲۰۱۱ از تبت دیدن کردند ۸ میلیون و پانصد هزار نفر قید می کند و تخمین می زند که در آمد حاصل از این گردشگری برای شش ماهه اول سال جاری ۳۸۱ میلیون دلار باشد. مقامات تبت، به گزاش شین هوا، امیدوارند شمار گردشگرانی که از تبت دیدن می کنند تا سال ۲۰۱۵ به ۱۵ میلیون نفر افزایش یابد.
اما گرونفیلد هشدار می دهد که هجوم انبوه گردشگران به شهری نظیر لهاسا به منزله شمیشر دو لبه ای می ماند که می تواند ضمن ایجاد درآمد به پیدایش خصوصمت های قومی نیز منجر شود.
گرونفیلد می گوید «شما جمعیت این شهر ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار نفری را ،که نیمی از آن هم محلی نیستند زیر فشاری شدید می گذارید. نیمی از این جمعیت چینی هائی هستند که در ماه های سرد سال با توجه به کمبود گردشگران شهر را ترک می کنند. وقتی این شهر با یک جمعیت گردشگر شش تا هشت میلیونی مواجه شود عملا زیر فشاری می رود که به نوبه خود تشنج های قومی را بیشتر می کند. تشنج های قومی در شهر لهاسا همین حالا هم زیاد است، و تبتی ها اگر تاکنون علیه این پارک تفریحی حرفی نزده اند از بیم مواجه شدن با اقداماتی تلافی جویانه بوده است».
گرونفیلد بهمین جهت شانس مشارکت تبتی ها در این پارک تفریحی را در حد صفر میداند.
در این میان تبعیدی هائی نظر تنزین در نیویورک که احساس می کنند می توانند آزادنه حرفشان را بزنند خواستار تلاشی جهانی برای متوقف ساختن پروژه شده اند. تنزین می گوید «این پروژه تاریخ ما را از بین می برد و پروژه ای نیست که در دراز مدت سود مردم تبت را در بر داشته باشد».