فيدل کاسترو، رييس جمهوری سابق دولت کمونيستی کوبا اخيراً چندين مرتبه در جلسات پارلمان کشور حضور يافته است. آقای کاسترو با حضور بيشتر خود در انظار عمومی اين پرسش را برانگيخته است که آيا وی خواهان ايفای نقش فعالتری در صحنه سياسی کشور کوبا ست؟ و اينکه بازگشت وی به صحنه سياسی اصولاً چه تاثيری بر اختلافات چندين ساله کوبا با آمريکا خواهد داشت؟
فيدل کاسترو که به تازگی در يکی از جلسات ويژه پارلمان کوبا سخنانی ايراد می کرد با لحنی آتشين ايالات متحده آمريکا را متهم به اجبار ايران به يک جنگ اتمی کرد.
اين نخستين باری است که فيدل کاسترو پس آغاز بيماری خود در سال ۲۰۰۶ و انتقال قدرت به برادر کوچکتر خود رائول کاسترو، سخنرانی کرده است. سخنان فيدل کاسترو در رابطه با ايران لزوماً نشانه همبستگی ميان دو کشور نيست بلکه به گفته اَندی گومِز، يکی از متخصصان کوبا از دانشگاه ميامی، موقعيتی برای ابراز دشمنی با آمريکا ست. آقای گومز می گويد دولت کوبا چندين قطعنامه با ايران به امضا رسانده است.
بسياری معتقدند سخنرانی آقای کاسترو چندان ارتباطی با مسائل داخلی کوبا، به خصوص بحران اقتصادی کشور ندارد. فيليپ پيتِرز، معاون رييس موسسه لِکسينگتون می گويد علاوه بر مسائل داخلی کشور، آقای کاسترو در سخنرانی خود کوچکترين اشاره و يا مخالفتی با تصميم رائول کاسترو در زمينه آزادی زندانيان سياسی نکرد. در ماه ژوئيه، کوبا ۲۱ زندانی سياسی را آزاد کرد که چند نفر از آنها به اسپانيا فرستاده شدند.
پرزيدنت اوباما در واکنش به اعتصاب غذای بسياری از مخالفان برجستهء دولت کوبا بر دولت اين کشور فشار می آورد تا تمام زندانيان سياسی خود را آزاد کند. گولِرمو فاريناس، اخيرا پس از اعتصاب غذای چهار ماهه برای آزادی زندانيان سياسی در کوبا، در بيمارستان بستری شد. اَندی گومِز می گويد «دولت کوبا بسيار هشيارانه عمل کرده و در تلاش است مخالفان دولت را از کشور دور کند. اين زندانيان سياسی بالاخره آزادی را که سالها ست سزاوار آن بودند کسب کردند ولی متاسفانه بايد کشور خود را ترک می کردند.»
آقای گومز معتقد است پرزيدنت اوباما ممکن است به خاطر آزادی زندانيان سياسی در کوبا از محدوديت های عليه کوبا بکاهد مثلا اجازه دهد تعداد بيشتری از آمريکايی ها ازاين کشور ديدن کنند. پرزيدنت اوباما می گويد اگر کوبا راه اصلاحات دموکراتيک را در پيش گيرد، آمريکا آماده همکاری با اين کشور خواهد بود. اگرچه فيليپ پيترز معتقد است تا زمانی که کاستروها در قدرت باشند، اين دوران اصلاحات بسيار آهسته پيش خواهد رفت. اما بزرگترين سؤال اين است که واکنش آمريکا نسبت به کندی روند اصلاحات چگونه خواهد بود.