تحلیگران عرب می گویند از احتمال تشکیل یک جبهه متحده عرب علیه ایران پس از آن که «شورای همکاری خلیج» فارس گرفتن تصمیم در مورد ایجاد اتحادیه سیاسی نیرومندتری را به تاخیر انداخت، کاسته شده است.
به گزارش فیلیپ والتر ولمن، خبرنگار صدای آمریکا از دبی، سعود الفیصل، وزیر امور خارجه عربستان سعودی روز دوشنبه در ریاض اعلام کرد اتحادیه جدید به تاخیر افتاده است تا تمام اعضای اتحادیه، «نه فقط دو کشور» را شامل شود.
در گزارشهای رسانه ها پیش بینی می شد عربستان سعودی و بحرین یک اتحادیه ابتدایی که دیگر کشورهای خلیج فارس می توانند در تاریخی دیرتر به آن به پیوندند، تشکیل خواهند داد.
عربستان و بحرین، که خاندانهای سنی برآنها حاکم هستند، بر این باورند ایران به ناآرامی شیعیان در داخل مرزهای آنها دامن می زند و می گویند اتحادیه نیرومندتری از کشورهای سنی تهران را از گسترش دامنه نفوذ خود باز خواهد داشت. ایران این اتهام را تکذیب می کند.
تنش بین ایران و همسایگانش به مناقشات لفظی منجر شده است.
در پی دیدار محمود احمدی نژاد، رییس جمهوری اسلامی ایران از جزیره ابوموسی، امارات متحده عربی سفیر خود را از تهران فرا خواند.
سلمان شیخ، مدیر اندیشکده بروکینگز در دوحه می گوید حتی توافق مقدماتی کشورهای خلیج فارس ثابت کرد مساله پیچیده تر از آن است که تصور می شد.
کشورهای خلیج فارس عهد کرده اند به بررسی راههایی برای تشکیل یک «شورای همکاری خلیج» نیرومندتر ادامه دهند و یافته های خود را در جلسه بعدی گروه در ماه دسامبر مطرح سازند.
کریستین کاچ، مدیر بخش مناسبات بین المللی در «مرکز پژوهش خلیج» فارس می گوید مقامات پرسشهای زیادی دارند که هنوز پاسخی برای آنها پیدا نشده است. باید روشن شود اتحادیه، غیر از نهادی شبیه اتحادیه اروپا، چه معنایی دارد.
«شورای همکاری خلیج» فارس یک اتحادیه سیاسی و اقتصادی است که، افزون بر عربستان سعودی و بحرین، کویت، قطر، عمان و امارات متحده عربی را شامل می شود. این شورا در ۱۹۸۱ در پی آنچه تهدیدهای ایران پس از انقلاب ایران دیده می شد، تشکیل شد.
به گفته کاچ، ایران همچنان مساله اصلی برای کشورهای عرب خلیج فارس است. آنها در برابر ایران با وضعیتی روبرو هستند که همکاری نزدیکتری را در میان اعضای شورا ایجاب می کند.
در حالی که برخی کوششها در جهت همکاری نزدیکتر کشورهای عضو موفق بوده است، مسائل دیگر، مانند ایجاد یک واحد مشترک پولی، حل نشده است. تحلیلگران می گویند بعضی از کشورهای کوچکتر از آن بیم دارند که وحدت بزرگتر حاکمیت و استقلال ملی آنها را ضیعف کند، و این تفکر به صورت بزرگترین مانع در تشکیل اتحادیه آینده خواهد بود.
به گزارش فیلیپ والتر ولمن، خبرنگار صدای آمریکا از دبی، سعود الفیصل، وزیر امور خارجه عربستان سعودی روز دوشنبه در ریاض اعلام کرد اتحادیه جدید به تاخیر افتاده است تا تمام اعضای اتحادیه، «نه فقط دو کشور» را شامل شود.
در گزارشهای رسانه ها پیش بینی می شد عربستان سعودی و بحرین یک اتحادیه ابتدایی که دیگر کشورهای خلیج فارس می توانند در تاریخی دیرتر به آن به پیوندند، تشکیل خواهند داد.
عربستان و بحرین، که خاندانهای سنی برآنها حاکم هستند، بر این باورند ایران به ناآرامی شیعیان در داخل مرزهای آنها دامن می زند و می گویند اتحادیه نیرومندتری از کشورهای سنی تهران را از گسترش دامنه نفوذ خود باز خواهد داشت. ایران این اتهام را تکذیب می کند.
تنش بین ایران و همسایگانش به مناقشات لفظی منجر شده است.
در پی دیدار محمود احمدی نژاد، رییس جمهوری اسلامی ایران از جزیره ابوموسی، امارات متحده عربی سفیر خود را از تهران فرا خواند.
سلمان شیخ، مدیر اندیشکده بروکینگز در دوحه می گوید حتی توافق مقدماتی کشورهای خلیج فارس ثابت کرد مساله پیچیده تر از آن است که تصور می شد.
کشورهای خلیج فارس عهد کرده اند به بررسی راههایی برای تشکیل یک «شورای همکاری خلیج» نیرومندتر ادامه دهند و یافته های خود را در جلسه بعدی گروه در ماه دسامبر مطرح سازند.
کریستین کاچ، مدیر بخش مناسبات بین المللی در «مرکز پژوهش خلیج» فارس می گوید مقامات پرسشهای زیادی دارند که هنوز پاسخی برای آنها پیدا نشده است. باید روشن شود اتحادیه، غیر از نهادی شبیه اتحادیه اروپا، چه معنایی دارد.
«شورای همکاری خلیج» فارس یک اتحادیه سیاسی و اقتصادی است که، افزون بر عربستان سعودی و بحرین، کویت، قطر، عمان و امارات متحده عربی را شامل می شود. این شورا در ۱۹۸۱ در پی آنچه تهدیدهای ایران پس از انقلاب ایران دیده می شد، تشکیل شد.
به گفته کاچ، ایران همچنان مساله اصلی برای کشورهای عرب خلیج فارس است. آنها در برابر ایران با وضعیتی روبرو هستند که همکاری نزدیکتری را در میان اعضای شورا ایجاب می کند.
در حالی که برخی کوششها در جهت همکاری نزدیکتر کشورهای عضو موفق بوده است، مسائل دیگر، مانند ایجاد یک واحد مشترک پولی، حل نشده است. تحلیلگران می گویند بعضی از کشورهای کوچکتر از آن بیم دارند که وحدت بزرگتر حاکمیت و استقلال ملی آنها را ضیعف کند، و این تفکر به صورت بزرگترین مانع در تشکیل اتحادیه آینده خواهد بود.
