در دومین سالگرد انقلاب مردمی که منجر به سقوط حسنی مبارک، رئیس جمهوری سابق مصر شد، خشونت میان معترضان و نیروهای امنیتی دولت جدید مصر، تحت ریاست جمهوری محمد مرسی، همچنان باقی است. فعالان که از عملکرد رئیس جمهوری جدید و اسلامگرا ناراضی اند یک بار دیگر به خیابان‌ها ریختند تا مطالبات و نارضایی خود را مطرح کنند.
دیانا الطهاوی، پژوهشگر مصر سازمان عفو بین الملل که طی ناآرامی‌های اعتراضی اخیر مصر در آن کشور حاضر بود به پرسش‌های سوزان یاکی، گزارشگر صدای آمریکا پاسخ می دهد:
صدای آمریکا: شما در قاهره بودید. لطفا آنچه را که شاهدش بودید با ما در میان بگذارید.
الطحاوی: من کمی پیش از دومین سالگرد انقلاب مصر آنجا رسیدم. به سوئز و پورت سعید رفتم و مواردی از به کارگیری زور و ابزار غیرقانونی توسط نیروهای امنیتی مصر علیه معترضان را ثبت کرده ام. خشونت هایی که حدود ۵۰ کشته برجای گذاشت. بسیاری از آنان غیرمسلح بودند و تهدیدی علیه نیروهای امنیتی به شمار نمی رفتند اما به شکل اتفاقی هدف شلیک قرار گرفتند.
ما به جای محکوم کردن خشونت‌ها و اقدامات معترضان، از مقامات ارشد مصر از جمله محمد مرسی می خواهیم تا به نیروهای امنیتی دستورالعمل شفافی درباره توقف استفاده از زور صادر کنند.
از آغاز انقلاب تاکنون شاهد کشته شدن بیش از ۱۰۰۰ نفر بوده ایم. و هیچ کس مسئول این قتل‌ها نیست، هیچ مامور امنیتی مجازات و مسئول آنچه رخ داده شناخته نشده است.
صدای آمریکا: می شود از آنچه شاهدش بودید مثال هایی بدهید؟
الطحاوی: من به چندین بیمارستان و سردخانه در سوئز و پورت سعید رفتم و با چندین خانواده سوگوار ملاقات کردم. قربانیان مسلح نبودند بلکه قربانی افراد مسلح بودند. خانواده‌ها برایم تعریف کردند که نیروهای مسلح امنیتی به پشت بام‌ها می رفتند و اسلحه خود را به شکل اتفاقی به سوی مردم نشانه می رفتند و شلیک می کردند.
با مردی ملاقات کردم که به شانه‌اش شلیک شده بود. این مرد علیل بود و بر روی صندلی چرخ دار در جایی نزدیک به محل درگیری و خشونت‌ها دستفروشی می کرده. او در درگیری‌ها دخالت نداشت و کار روزانه خود را می کرد و تهدیدی هم علیه نیروهای امنیتی نبود. با این حال زخمی شد و برایم تعریف کرد کسانی که داشتند او را به آمبولانس می رساندند هم هدف شلیک قرار گرفتند.
یک بار دیگر هم در میدان تحریر در یادبود انقلاب ۲۵ ژانویه، گروهی از زنان مورد تجاوز جنسی خشونت آمیز مردانی قرارگرفتند که آنجا بودند. من با برخی از فعالانی که آنجا در میدان تحریر بودند صحبت کردم. آنها ۲۴ مورد تعرض و حمله به زنان را ثبت کرده اند که در مواردی لباس‌های زنان پاره شده بود، برخی از آنان با خشونت تمام و با دست مورد تجاوز قرار گرفته بودند و برخی از آنها نجات پیدا کرده بودند. اما گروه بزرگتری هم هست که نمی دانیم چه بر سرشان آمده . همه این‌ها زمانی رخ داده که نیروهای امنیتی برای جلوگیری از وقوع خشونت‌های اینچنینی در آنجا حاضر بودند.
صدای آمریکا: متاسفم که شاهد چنین چیزهایی بودید.
الطحاوی: با زنی صحبت کردم که عضو یکی از این گروه هایی بود که در میدان حاضر می شوند و وقتی از وقوع یک تجاوز خشن جنسی مطلع می شوند به محل می روند تا شخص را از هجوم متجاوزان نجات دهند. یک بار وقتی که آنها برای نجات زنی به وسط جمعیت مردان مهاجم می روند، یکی از همین زنان که برای نجات رفته بود، خود را در محاصره مردان مهاجم می یابد. او حتی نمی دانست چند دست بدنش را لمس می کردند و لباس‌هایش را می کندند...خوشبختانه همکارانش او را نجات دادند و به بیمارستان رساندند. اما مسئله این است که ما شمار زنانی را که حملات مشابه را تجربه کرده اند و چون مرجعی برای مراجعه ندارند سکوت کرده اند نمی دانیم چرا که از آبروی خود می ترسند.
صدای آمریکا: هیچ علامتی از کاهش این خشونت‌ها وجود دارد؟ آیا این روند کم شده یا به شدت قبل است؟
الطحاوی: آنچه که از فعالان و مشارکت کنندگان در تظاهرات طی دو سال گذشته می شنویم این است که در مصر هیچ چیز قابل پیش بینی نیست. تظاهراتی که قرار بوده آرام باشد ناگهان به خشونت کشیده می شود و وقتی این اتفاق بیافتد دیگر همه چیز از کنترل خارج می شود. آنچه که برای من خیلی عجیب بود این بود که در تظاهرات اخیر، در حالی که جمعیت در تظاهرات سالگرد دوم انقلاب در میدان بودند، دیگران همان کنار در کافه‌ها نشسته بودند و خیلی بی‌تفاوت در حال تفریح و گفت و گو بودند. همزمان یک خیابان آنطرف تر گاز اشک آور پرتاب می شد و تظاهرکنندگان و پلیس درگیر بودند، مردم مجروح می شدند و زنان مورد خشونت جنسی قرار می گرفتند.