آنچه در اينجا می خوانيد، نظر رسمی دولت آمريکا است
پرزيدنت بوش می گويد در ترکيه، همانند بسياری از کشورهای ديگر، مردم دريافته اند که : "اگر عدالت هدف است، دمکراسی پاسخی برای رسيدن به آن است. "
آقای بوش که پس از اجلاس رهبران ناتو در جمع دانشجويان دانشگاه گالا تاساری در استانبول سخن می گفت، ترکيه را يک دمکراسی نيرومند و سکولار، جامعه ای که اکثريت مردم آن مسلمان هستند، و يک متحد نزديک ملتهای آزاد توصيف کرد و گفت:
" کشور شما، مدلی برای ديگران و پلی است که اروپا را به جهان فراختر پيوند می دهد. موفقيت شما برای آينده پيشرفت و صلح در اروپا و در خاورميانه گسترده تر حياتی است – و جمهوری ترکيه می تواند روی حمايت و دوستی ايالات متحده آمريکا حساب کند."
اما در برخی نقاط، به ويژه در خاورمِيانه، مردم به دمکراسی مشکوک هستند. آقای بوش می گويد اين احساس اغلب از درک نادرست ارتباط بين دمکراسی و ارزش های اخلاقی که بر مذهب استوار است، مايه می گيرد:
" بين ارزش های دمکراتيک و معيارهای بالای معرفت، ناهمسازی و مغايرتی وجود ندارد. ارزش های دمکراتيک همچنين ايجاب نمی کند که شهروندان ايمان خود را رها کنند. هيچ دمکراسی نمی تواند به مذهبيون اجازه دهد آنچه را که خود کمال می پندارند بر ديگران تحميل کنند، زيرا چنين کاری به بي رحمی و تکّبر و نخوتی که با هر ايمانی بيگانه است، پروبال می دهد. در يک دمکراسی تمام مردم حق دارند باورهای مذهبی خود را داشته باشند. اما تمام دمکراسی ها زمانی نيرومند تر می شوند که مذهبيون رفتار و کردار درست – تعهد به خانواده، احترام به قانون، و همدردی و همدلی با ضعيفان – را بياموزند و نشان دهند.
" از آنجا که دولت های برگزيده ، خواسته های مردم خود را بازتاب می دهند، هر دمکراسی ساختار، سنت ها و نظريات خودش را دارد. اما برخی از تعهداتی که يک دولت آزاد بر عهده دارد، همه جا يکی است و تغيير نمی کند.
" قول دمکراسی در آزادی بيان، حکومت قانون، محدوديت قدرت حکومت، آزادی اقتصادی ، احترام به زنان، و شکيبائی مذهبی برآورده می شود.
پرزيدنت بوش می گويد: " اينها ارزش هائی است که بر حيثت و شأن هر زندگی و هر انسانی ارج می نهد، و توانمندی های خلاقه ای را که به پيشرفت منجر می شود، رها می سازد. "