آنچه در اينجا می خوانيد، نظر رسمی دولت آمريکا است
يک سال پيش، تنها قانون حاکم بر عراق، هوس و خواست يک ديکتاتور بی رحم، صدام حسين، بود. از برکت ائتلاف به رهبری آمريکا، عراقی ها ديگر در وحشت بسر نمی برند. شکنجه گاه ها بسته شده اند. از ۵۵ مقام تحت تعقيب رژيم سابق، ۴۶ نفر دستگير يا کشته شده اند. صدام حسين در زندان و در انتظار محاکمه است.
پرزيدنت جرج دبليو بوش می گويد: اينک آمريکا و متحدان آن در ائتلاف، مردم عراق را در پيشرفت روزانه به سوی دمکراسی ياری می دهند.
امروز، ائتلاف ما با شورای حکومتی عراق برای تهيه پيش نويس يک قانون اساسی ، شامل حقوق مدنی تمام مردم، همکاری می کند. ما در سازمان ملل متحد با عراقی ها برای آماده ساختن انتقال کامل حاکميت به مردم عراق کار می کنيم.
بر اساس جدول زمانی، قرار است روز ۳۰ ژوئن قدرت به يک دولت موقت منتقل شود. و برای تعيين بهترين راه انجام آن، غير مستقيم يا مستقيم، بحث هائی در جريان است.
اما حتی پيش از آن که در باره چگونگی انتخاب يک دولت موقت تصميم گرفته شود، عراقی ها در انتخابات محلی برای گزينش اعضای شوراهای شهر رای می دهند. اين کار در استان ديقار ، در بيش از ۴۰۰ کيلومتری جنوب شرقی بغداد، انجام می گيرد. در آنجا، عراقی ها برای نخستين بار در انتخاباتی آزاد به کانديداهای مورد نظر خود رای می دهند. نعيم عبود، يکی از قضاتی که انتخابات را برگزار می کنند، می گويد هر رای دهنده بايد شناسنامه ای داشته باشد. قانون چنين ايجاب می کند. بر اساس يک قانون ديگر، هر کس فقط می تواند يکبار رای بدهد. در فوهود، مردی هنگام انتخاب اعضای شورای شهر، سعی کرد دوبار رای بدهد، يکی برای خود و يکی از جانب همسرش. او به قضات گفت همسرش بايد در خانه از بچه ها نگهداری کند. پاسخی که شنيد اين بود که به خانه برود، با بچه ها بماند و از همسرش بخواهد شخصا بيايد و رای بدهد.
هنگامی که آرا در فوهود شمرده شد، برنده زکی حنون، يک تبعيدی سابق بود. او که در سال ۱۹۹۹ از عراق گريخت و پس از سرنگونی صدام حسين بازگشت، گفت: اين نخستين گام به سوی دمکراسی است. نمونه ای عالی برای ديگر استان های عراق است.