سنگال، ۱۹۷۷، رنگی، ۱۲۰ دقيقه
«چدو» شايد مهمترين فيلم آفريقايی تا به امروز باشد؛ يک فيلم تمام عيار اسطوره ای آفريقايی که همان بار فرهنگی و رابطه قطعی با ترسيم سيمای جامعه ای را با خود حمل می کند که فيلم «تولد يک ملت» گريفيث، و يا «پوتمکين» آيزنشتاين با خود داشت. چدو يک فيلم سياسی هيجان انگيزی است درباره به گروگان گرفته شدن يک پرنسس زيبا که در عين حال به بررسی تقابل نيروهای متضادی که در توسعه اسلام وجود دارند می پردازد.
«چدو»، يا طبقه مردم عوام در جامعه فئودالی، با حرارت و تعصب خاصی به سنت ها و مذهب خودشان می چسبند. با اينکه زمان داستان قرن ۱۹ ميلادی است، اما چدو يک فيلم تاريخی محسوب نمی شود، بلکه هم از نظر ساختاری و هم از نظر داستانی پهنه های فلسفی، فانتزی و سياست افراطی را در بر می گيرد، و حتی در يکی دو. مورد از فراز قرن ها گذشته و زمان نوردی هم می کند. در اين فيْم که جاه طلبانه ترين و زيباترين فيلم سمبنه محسوب می شود، کارگردان بخوبی توانسته کل تجربه آفريقايی را بنمايش بگذارد.