نيروی هوايی ايالات متحده سلاح جديدی را به زرادخانه خود افزوده است: نسل دوم بمب هايی که در ارتفاع نزديک به زمين منفجر می شوند و کار اصلی شان، تميز کردن محوطه فرود و نابودی دشمن، قبل از ورود نيرو های نظامی است. نسل قديم، به "قيچی گل داودی" Daisy Cutter معروف بود، ۷.۵تُن (۷۵۰۰ کيلو) وزن داشت و در دهه های شصت برای جنگ ويتنام ساخته شده بود. اسم خود را از اين جهت گرفته بود که در انتهای دمب خود پره ای شبيه به گُل داشت، و طوری عمل می کرد که هنگام انفجار، ايجاد حفره روی زمين نکند؛ هليکوپتر هايی که بايد نفرات را پياده می کردند، از حفره نفرت داشتند. بعد ها، بجای پره های گل از رادار ارتفاع سنج برای تعيين زمان انفجار استفاده شد، اما اسم قبلی همچنان روی آن ماند.
بمب جديد که MOAB "مهمات انفجار کلان هوايی" Massive Ordnance Air Burst" نام دارد (که ضمناً، مخفف آن را می توان "مادر همه بمب ها" Mother of All Battles نيز تلفظ کرد، پوزخندی به صدام!) ۱۰ تُن وزن دارد و انفجار وحشتناکی توليد می کند که به اندازه يک بمب اتمی کوچک است، بدون تشعشات و مسائل بمب اتمی.
برخلاف "ديزی کاتر" بمب جديد احتياج به چتر نجات ندارد و از GPS يا "سيستم جهت يابی ماهواره ای" استفاده می کند. Global Positioning System که يک نوع ضعيف تر آن در اختيار شهروندان غيرنظامی نيز قرار دارد، با فرستادن سيگنال به ده ها ماهواره در بالای جّو، محل دقيق هر نقطه ای روی کره زمين را می تواند تعيين کند.
بدنه MOAB از آلياژ کوبالت است و به گونه آئروديناميک طراحی شده که تا عمق ۳۰ متر، قبل از منفجر شدن می تواند در زمين فرو برود. به اين ترتيب، انفجار آن، سنگر هايی را که در عمق عميق ساخته شده است، نابود می کند. انفجار اين بمب جديد، که علناً کاربرد آن اعلام شده و برخلاف هميشه عکس های آن را روی اينترنت پخش کرده اند، تا صد ها متر هوا را می سوزاند، و ابری قارچی شکل از خاک و دود به آسمان می فرستد. مقامات پنتاگون که می گويند حمله اوليه به عراق با يک موج "شوک و حيرت" شروع خواهد شد، آشکارا قصد ترساندن آن دسته از نيرو های عراقی را دارند که قصد مقاومت را دارند. انفجار MOAB گذشته از کشتن صدها نفر، تاشعاع چند صد متر تانک ها و نفربر ها را به هوا پرتاب می کند و همه چيز را له و لورده می کند. تجربه کاربرد بمب نسل قبل در جنگ 1991خليج فارس و در افغانستان نشان داده است که ضربه روانی خُرد کننده ای که بر روحيه دشمن وارد می شود، ترس و آشفتگی روانی شديدی در آنها ايجاد می کند.
پس از جنگ اول خليج فارس عليه عراق، آمريکا شروع به نابود کردن "ديزی کاتر" کرد و می خواست آن را از دور خارج کند. اما تعدادی از آنها در انبار ها مانده بود. جنگ با تروريست های القاعده در غار های افغانستان، به اضافه اطلاع از اينکه روس ها نيز در کار ساختن چنين بمب هايی هستند باعث شد تا آمريکا مجدداً دست به تحقيقات جديد برای توليد نسل جديد بمب های FAE (Fuel Air Explosives) بزند. اينگونه بمب ها حاوی ماده مشتعله ژله مانندی هستند که قبل از انفجار، مانند يک اسپری (افشانه) هوا را با ماده قابل اشتعال (که می تواند مخلوط نيترات آمونيوم با پودر آلومنيوم، يا گازوئيل و گاز خوراکپزی باشد) آکنده می کنند و سپس، آن را به آتش می کشند.
ممکن است پژوهشگران نظامی آمريکا در حال تحقيق يا توليد FAE های بزرگ تری باشند ولی فعلاً، MOAB خوف انگيز ترين سلاح غير اتمی جهان است. (منابع: www.strategypage.com و www.nationalreview.com )