در رویدادی در روز پنجم اکتبر ۲۰۰۹، چهلمین سالگرد برگزاری کنسرت ووداستاک که تابستان امسال در حومه نیویورک به همین مناسبت برگزار شده بود یک بار دیگر به صورت کنسرت بزرگی در شهر سن فرانسیسکو اجرا می شود. دست اندرکاران برگزاری این واقعه بین المللی از گروه ایرانی همنوازان شمس که پیش از این با «جون بائز» خواننده قدیمی و معروف موسیقی فولکلوریک آمریکا برنامه مشترکی اجرا کرده اند دعوت کرده اند تا به مدت یک ساعت در این کنسرت بزرگ به اجرای برنامه بپردازند.
علاوه بر این، گروه «شمس» که در حال حاضر در حال اجرای یک تور سراسری آمریکاست قرار است در آخر ماه سپتامبر، در تالار با شکوه «دیویس سمفونی هال» سن فرانسیسکو، کنسرتی را با همکاری «سازمان عفو بین الملل» و با حضور شهردار این شهر، گوین نیوسام برگزار کنند که در حقیقت یک حرکت اعتراضی به نقض حقوق بشر در ایران در جریان تظاهرات و نا آرامی های چند ماه اخیر در اعتراض به تقلب در انتخابات و گزینش محمود احمدی نژاد به عنوان رییس جمهوری رژیم اسلامی ایران بوده است.
گروه شمس، به رهبری کیخسرو پورناظری از اساتید برجسته موسیقی ایرانی و زاده کرمانشاه، به همراه دو فرزند هنرمند خود، طهمورث پورناظری و سهراب پورناظری و گروه همنوازانی از میان چهره های جوان و توانای موسیقی با بهره وری از سازهای سنتی و کوبه ای، حال و هوای تازه ای به موسیقی سنتی و کلاسیک ایرانی داده است. این گروه تحت عنوان «برای ایران» و «شبی از مولانا و رومی» به همراه موسیقی کردی و سنتی ایرانی در چند هفته آینده در شهرهای مختلف آمریکا به اجرای برنامه خواهد پرداخت.
کیخسرو پورناظری در مورد دعوت برگزار کنندگان کنسرت بزرگ «ووداستاک» سن فرانسیسکو از گروه به نشریات فارسی زبان آمریکا می گوید: «این یک برنامه مفصل است و به راستی این افتخاری است برای گروه شمس، برای گروه پورناظری، و برای همه آن هایی که عاشق موسیقی ایرانی هستند و آرزوی تعالی و پرواز آن را دارند.»
پورناظری درادامه این سخنان می گوید: «فضای وود استاک، فضای عصیان و اعتراض است. گاه مسایل جهان به هم پیوند می خورند و در برخی موارد مسیر گروهی به رویدادهایی ختم می شود که در نهایت افتخار آفرین است. وقتی ما به آمریکا آمدیم و دیدیم که خوانندگان بین المللی برای ایران و جنبش جوانان داخل می خوانند، دچار هیجان شدیم و اینک می کوشیم در ووداستاک یک برنامه دور از انتظار داشته باشیم. این برنامه با برنامه های دیگران تفاوت دارد. حتی سازهایمان، شیوه اجرای مان.»
طهمورث پورناظری درباره نوع موسیقی معنوی که گروه برای اجرای آن در سراسر جهان به معروفیت رسیده می گوید: «ما یک بخش کامل از برنامه های امسال خود را به این موسیقی معنوی و به همنوازی تنبور و سازهای کوبه ای و اشعار مولانا اختصاص داده ایم و بخش دوم که بیشتر با سازهای سنتی از قبیل تار و سه تار و کمانچه و سنتور اجرا می شود از اشعار شعرای معاصر استفاده کرده ایم و بیشتر قطعات آن حماسی و میهنی است.»
<!-- IMAGE -->پورناظری می گوید: «در بخش «برای ایران» ما در واقع سخن از تاریخ و فرهنگ ایران داریم و در کنار اشعاری از فریدون مشیری و شفیعی کدکنی، فردوسی و شاهنامه پیوندی است میان گذشته و حال و آینده. این اشعاری است که فضای تاریخی سرزمینمان را زنده می کند. موسیقی ما درحقیقت موسیقی قدیم است با زبان امروز.»
کیخسرو پورناظری را به عنوان آهنگساز و ترانه سرا، با قطعاتی چون صدای سخن عشق و مردان خدا می شناسیم که هم توسط شهرام ناظری خوانده شد و هم توسط جلا‌ل محمدیان و مطرب مهتاب‌رو که باز هر دوی این خوانندگان آن را خواندند. در دهه ۶۰ زندگی خود پورناظری نگاه امروزی تری به موسیقی دارد و شاید تنها پدری باشد که در قامت یک آهنگساز و نوازنده در کنار دو فرزند آهنگساز و نوازنده اش به فضاهای تازه ای سر می‌کشد تا بتواند هویت موسیقی ایرانی و به خصوص منطقه کرمانشاه را که میراث موسیقی گذشته‌های بسیار دور (تا ۳ هزار سال قبل) را در خود دارد، به امروزیان بشناساند. کیخسرو برای دو فرزندش همانند گنجینه ای عظیم است که هر از گاهی از انبان ملودی های کهن، نکته ای نویافته را برمی کشد.
کیخسرو پورناظری در پاسخ به این سئوال که چگونه است که گروه شمس در دهه اخیر دست به نوآوری هایی زده است که هر دفعه شکل تازه ای به خود می گیرد گفته است :«من با کلمه نوآوری زیاد موافق نیستم چون اگر موسیقی تکرار باشد هنر نیست و اگر یک خلا‌قیت باشد، نوآوری یک الزام و ضرورت در موسیقی است. بنا بر این وقتی خلا‌قیت لا‌زمه به وجود آوردن یک اثر است، چرا ما باید از نوآوری صحبت کنیم. خیلی‌ها از این کلمه سوءاستفاده کرده‌اند.»