میرحسین موسوی با ارسال نامه ای به مهدی کروبی، ضمن اعلام پشتیبانی از او در مقابل حمله محافظه کاران اعلام کرد کسانی که به زندانیان تعدی و تجاوز کرده اند، ایادی حکومت بوده اند.
مهدی کروبی در ۱۰ روز گذشته دست کم دو بار، و یک بار طی نامه ای به اکبر هاشمی رفسنجانی، اعلام کرده است بازداشت شدگان حوادث اخیر انتخاباتی در بازداشتگاه ها و زندان ها توسط بازجویان خود مورد تجاوز قرار گرفته اند. اما محافظه کاران و از جمله ائمه جمعه شهرهای بزرگ آقای کروبی را به باد انتقاد گرفته و خواهان محاکمه وی شدند.
میرحسین موسوی در نامه خود به کروبی نوشته است: جای تاسف است که در نظام اسلامی ما متصديان چندان بی‌طاقت شده‌اند که حتی تذکر را تاب نمی‌آورند. تذکر از سوی چه کسانی؟ از سوی برادرانشان، از سوی کسانی چون شما که عمرشان را صرف انقلاب و نظام اسلامی کرده‌اند.
موسوی خطاب به کروبی می افزاید نامه شما در مورد رفتارهای زشتی که در برخی بازداشتگاه‌ها با زندانيان صورت گرفته است، رسانه غير ملی و روزنامه‌های کودتاچيان را دستپاچه کرده است. اين همه دستپاچگی خبر از چه چيز می‌دهد؟ خبر از خبرهای وحشتناکی که ما هنوز اطلاعی از آنها نداريم. خبر از آنکه دروغ چون چرکی مسموم روز به روز دامنه خود را گسترش می‌دهد و به بهانه دفاع از «اصل نظام» غافلان را به حمايت از خود فرا می‌خواند و کسی نمی‌گويد که «اصل نظام» مردم‌اند و حکومت بخش کوچکی از نظام و دولت بخش کوچکی از حکومت و مجموعه افرادی که اين‌گونه رفتارهای غير انسانی را مرتکب شده اند تنها بخش کوچکی از کارگزاران اجرايی کشورند.
در بخش دیگری از نامه موسوی آمده است: «از کسانی که در زندان‌ها مورد تعدی و تجاوز قرار گرفته اند، می‌خواهند که چهار شاهد عادل با شرايط ويژه ارائه کنند. آيا آنان برای بازداشتن دست خود از گناه هم چهار شاهد می‌طلبند؟ اينهايی که مرتکب جرم شده اند، ايادی حکومت بوده‌اند. آيا حکومت علاقه ندارد بداند دستان او با مردم چه می‌کنند؟ سخن از دلجويی آسيب ديدگان حوادث اخير گفته می‌شود. به راستی اين آسيب‌ها چگونه التيام خواهد يافت، وقتی که منکر اصل وقوعشان می‌شوند و با تهديد و ارعاب ستم ديدگان را به سکوت و انصراف از تظلم وادار می‌کنند؟ دلجويی با پول و زور ممکن نيست بلکه با رسيدگی سريع، صريح و دقيق به دادخواهی آنها و خانواده‌هايشان ممکن است.»
در نامه میر حسین موسوی تاکید شده است به راستی وظيفه ايمانی و انسانی يک روحانی انقلابی که با گزارش‌ها و مراجعات مکرر قربانيان چنين جناياتی رو به رو شده است، آيا جز کاری است که شما انجام داده ايد؟ انتظار از روحانيت اسلام آن است که در ابلاغ رسالت‌های الهی که بر دوش او قرار دارد، از خدا بترسد و از زورگويان و دروغ زنان و متجاوزان، از تهديدها و تضييق‌ها و از هيچ چيز ديگری جز خدا نترسد. در اين روزگار، کدام رسالت الهی سنگين تر از آن است که به صريح ترين لهجه، اسلام را از فجايعی که رخ داده است و رخ می‌دهد، تبرئه کنيم؟ اين رسالتی است که انجام آن جز از روحانيت متعهد بر نمی آيد، و اگر در انجام آن کوتاهی شود، نخستين گروهی که از بابت آن ملامت خواهند شد، آنان خواهند بود.
موسوی در پایان می گوید عجبا اگر کسانی به جای پرداختن به اين مسئوليت تاريخی، به راحتی بر روی آنچه انجام گرفته است چشم بپوشند، به صورتی که گويی انجام آن اعمال ناشايست بخشی از وظايف نيروهای امنيتی بوده است، و تنها گناه نا بخشودنی و سزاوار واکنش، آگاه کردن مردم از اين فجايع است.