لینکهای قابل دسترسی

خبر فوری
جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ ایران ۰۴:۳۳

نوازنده نوجوان موسیقی بلوگراس در راه نشویل


گزارش: سوزان لوگ، خبرنگار صدای آمریکا در واشنگتن

موسیقی بلوگراس، مخلوطی است از موسیقی کانتری (محلی) آمریکا آمیخته با موسیقی اسکاتلندی و ایرلندی. این موسیقی که ریشه در فرهنگ و هنر مردمی آمریکا دارد از محبوب ترین نوع موسیقی محلی در میان توده مردم ایالات متحده به شمار می رود.

برای نوجوانی چون گوین لارجنت ۱۳ ساله، ساختن آهنگ جنبه طبیعت دوم را دارد. او می گوید:« من وقتی شروع به نواختن می کنم یک دفعه همه این آهنگ های تازه به مغزم هجوم می آورند. هر آهنگی را که می نوازم اول از همه توی سرم آن را می شنوم و بعد این نوت های موسیقی راه خود را به طرف دست هایم باز می کنند و من بی محابا می نوازم و نوت ها را یادداشت می کنم.»

ملیزا مادر گوین می گوید:« وقتی گوین دو ساله بود اولین کلماتی که از دهانش بیرون آمد گیتار بود.»

گوین ۸ ساله بود که از پدر و مادر خود خواست که برایش یک گیتار بخرند اما معلمان او معتقد بودند که او برای نواختن گیتار خیلی کوچک است و دست هایش خیلی کوچکتر از آن هستند که به توانند به راحتی این ساز نسبتا بزرگ را بنوازند. اما گوین به این حرف ها توجهی نداشت و برای به دست آوردن گیتار پافشاری می کرد: « خواهش می کنم برایم گیتار بخرید...خواهش می کنم.»

ملیزا می گوید: « به این ترتیب ما برای او یک گیتار خریدیم و یک معلم هم استخدام کردیم که به او درس گیتار بدهد.»

گوین در مدتی کوتاه هر آن چه که ممکن است فردی از معلمی یاد بگیرد را از نخستین معلم خود آموخت و بعد به سراغ معلم دومی رفت ولی مدتی بعد تصمیم گرفت که دیگر احتیاج به معلم موسیقی ندارد:« راستش من به یک جایی رسیده بودم که احساس می کردم دیگر چیزی برای یاد گرفتن نیست. یعنی این مشق های موسیقی برایم خسته کننده و کسل آور شده بودند.»

در این جا بود که گوین تصمیم گرفت یک ساز دیگر را بیاموزد. این ساز « دوبرو» یا رزوناتورنام داشت که درواقع یک نوع گیتار ارتعاشی است: « در آن زمان من دو یا سه سال بود که گیتار می نواختم ولی ناگهان احساس کردم فقط یک چیز در دنیا می خواهم و آن هم یک گیتار دوبرو یا رزوناتور بود.»

گوین ابتدا تصمیم گرفت که گیتار قدیمی خود را با عوض کردن سیم های آن تبدیل به گیتار رزوناتور یا ارتعاشی کند اما موفق نشد.

دوبرو یا گیتار رزوناتور در اواخر دهه ۲۰ میلادی که گیتار به عنوان یکی از سازهای اصلی موسیقی بلوز آمریکا مطرح شده بود، طیف جدیدی از درخواست ها از سازندگان گیتار در این کشور را آغاز کرد. این گیتار که از صدای بلند تر و پرطنین تری از گیتارهای معمولی برخوردار است برای ضبط در استودیوهای ابتدایی آن زمان مناسب تر بود.

نخستین بار در سال ۱۹۲۰ این نوع گیتاره با بدنه آلومینیوم، با طراحی خاص سوراخ های صدا، ساخته و عرضه شد که مورد توجه نوازندگان بلوز قرار گرفت. گیتارهای دوبرو، صدایی به اصطلاح « تودماغی» دارند.

دوبرو گیتاری است که در حالت افقی و در حالی که روی زانو قرار می گیرد نواخته می شود. نوازنده با یک دست در حالیکه یک لوله فلزی یا شیشه ای در یکی از انگشتان خود قرارداده است آن را روی سیم می لغزاند و با دست دیگر سیم ها را با ناخن می نوازد. این نوع گیتار تنها در برخی از قطعات بلوز از جمله سبک ( دلتا) و بلوگراس به کار می رود و بی شباهت به گیتاری از همین نوع که توسط نوازندگان موسیقی محلی هاوائی نواخته می شود نیست.

گوین البته به گیتار دوبرو هم قانع نبود:« دو یا سه سال پس از آن که شروع به نواختن گیتار دوبرو کردم تصمیم گرفتم نواختن بانجو را هم یاد بگیرم. شما وقتی یک ساز را یاد بگیرید، یادگیری سازهای دیگر آسان تر است.»

گوین علاوه بر گیتار، دوبرو یا رزوناتو و بانجو، ماندولین هم می نوازد. اما ساز مورد علاقه او همان دوبرو است. سال گذشته این نوازنده خردسال که در آن زمان ۱۲ ساله بود در مسابقات معتبر گیتار نوازی « کنوانسیون نوازندگان قدیمی » در شهر گالاکس در ایالت ویرجینیا، ضمن رقابت با نوازندگان بزرگسال، مدال طلای این مسابقات در رشته دوبرو را از آن خود ساخت.

گوین درنظر دارد که در آینده، شیوه تازه ای از موسیقی را که ابتکار خود اوست آغاز کند: « من نمی خواهم فقط دنباله روی دیگران باشم و کارهای آن ها را کپی کنم. علاوه بر این من تا بحال نتوانسته ام یک ترانه کامل بسازم. یعنی شعر و آهنگ یک ترانه که مال خودم باشد را بنویسم. در آینده خیلی نزدیک خیال دارم اول از همه یک آهنگ کامل بسازم.»

گوین بیش تر مواقع با پدربزرگ خود – ماکس لارجنت – و دیگر نوازندگان موسیقی بلوگراس در یک ارکستر می نوازد و به همراه آن ها برای اجرای برنامه به نقاط مختلف در اطراف زادگاه خود، وینچستر در ایالت ویرجینا سفر می کند.

او می گوید:« همنوازی با موسیقی دان ها و نوازندگان دیگر خیلی جالبه. ما هر کدام یک شیوه کار و موسیقی خاصی داریم که موقع همنوازی با کار دیگری مخلوط می شود و صداهای تازه ای بوجود می آید که واقعا جذاب است. در همین حال شما هنگام نواختن ناگهان به فکر ابتکار تازه ای می افتید و آن را هم داخل موسیقی که جریان دارد جا می زنید و باز به یک شکل تازه تر و جالب تری از موسیقی می رسید.»

این هفته، گوین، این نوازنده نوجوان، برای نخستین بار بر روی صحنه ای در شهر «نشویل» در ایالت تنسی ظاهر خواهد شد. نشویل مرکز موسیقی بلوگراس و کانتری آمریکاست و محلی است که موزه و تالار مفاخر موسیقی کانتری در آن قرار دارد.

XS
SM
MD
LG